FIFTY ONE

184 11 3
                                    

Estelle~

"Estelle! Will you calm down!?" Awat sa akin ni Ben, crashing into his condo early in the morning. Eh kasi naman next next day na ang contest at wala pa akong natatapos na kanta!

"Paano ako kakalma Benigno ha?! Sabihin mo nga! Ayaw kitang ipahiya." Mangiyak ngiyak kong sabi.

Lumapit sya sa akin at hinawakan ako sa balikat, "Stel. Look at me." Tumingin naman ako sa kanya, "You'll be okay. Alright? By the way, I talked to your boss and I told her na masama ang iyong pakiramdam so you need to rest, mabuti naman at pumayag sya. So what you're going to do is you finish your song here and I'll be staying with you." Nakangiti nyang sabi.

"Eh diba may trabaho ka?" Tanong ko.

"Umabsent ako. It's my fault in the first place kung bakit ka nastestress so I think I have the responsibility on you. And Julie will be coming any time now. She'll be cooking our lunch!" Masaya nyang sabi.

My face lightened at hindi ko napigilang sumigaw, "Talaga Ben?! Oh my God!" Niyakap ko sya, "Thank you talaga! You're the best!"

"Okay okay okay. Hahaha. And guess what?"

"What?" Excited kong sabi, "May surprise ako sayo." Nakangiti nyang sagot, pinaghahampas ko sya sa excitement, "Ano ano ano ano?" Tanong ko, curious na ako eh.

"Aray! Hey! You have to wait there miss!" Sigaw naman nya. I pouted. I looked at my notebook, almost halfway done na ako pero may isa pa akong kantang gagawin and I'm running out of time.

"Hey why the long face?" Biglang tanong sa akin ni Ben, napabuntong hininga ako, "Nothing. I'm losing hope composing a song. Feeling ko nga ang pangit pangit ng sinulat ko."

"Let me see." Kukunin na sana nya ang notebook nang ilayo ko ito sa kanya, "Ben, I'm not sure if it's worth reading. Sa contest mo nalang pakinggan. Please? I want to make it the best at tsaka gusto ko surprise." I winked at him.

He smiled at me, "Kahit ano man yan, for me Stel, it will always be the best. Okay?" Sabi nya at ginulo buhok ko, "I'll be counting on that." At ngumiti lang din ako.

*Door bell rings*

"Oh yes, finally dumating na din!" Dali daling tumakbo papunta ng pinto si Ben, "Para naman mainspire ka na." At binuksan ito.

"Good morning everyone!!!" Nakangiting sabi ni Julie, she kissed Ben on the cheeks at lumapit sa akin and then she hugged me, "I missed you Stel." Sabi nya.

"Namiss din kita Juls. Lalo na mga chika natin. Hahaha." Sabi ko.

"Sorry Stel, inspiration ko ata ang dumating, hindi sayo. Pero I'm sure, maya maya andyan na yun." Singit ni Ben at niyakap si Julie from the back. Ang sweet talaga nila tignan. And it's good to see them like that and they're comfortable even if I'm around, which is a good thing.

"So what's for lunch!?" Biglang tanong ni Ben, binatukan naman sya ni Julie, "Maghintay ka nga! Puro ka pagkain!" At napatawa na lamang ako habang tinitignan sila.

I realized, I don't really need to experience it myself just to have something to write. Witnessing one's happy moment is sometimes enough. Habang tinitignan ko sila eh bigla akong nakaisip ng pwedeng idagdag sa kanta ko. Looking at them, para bang happy in love na din ako. Ang saya ko para sa kanila. I wrote down the words my mind's been wanting to add in my song. I smiled, kahit papano eh nagiging okay na din ang ginagawa kong kanta. Pero wala pa talaga akong nabubuo kahit isang sentence sa isa pang kanta na gagawin ko. Busy ako sa pagiisip ng isusulat nang tumunog nanaman ang doorbell. Ito na kaya tong sinasabi ni Ben? Dali daling syang tumakbo sa pinto at bago buksan ang pinto eh kinindatan nya ako. Problema ng taong to? Pssh.

The One For Me (For EDITING)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon