Broken promises // bankzitters

1.2 waarom ik?

Sam Pov:

Ik hoor de deur open gaan. Ik kijk op. Huh? Geen Anouk, maar een dronken Ruben. "Hey seksie. Nu kunnen we het samen doen. Het maakt niet uit of je het nog nooit hebt gedaan. Ik ben heel goed." Zegt hij dronken. Ik ben verbaasd, maar ik kan er niet tegen in gaan. Ik heb geen energie ervoor. Hij komt naar mij toe en begint zijn kleding uit te trekken. "Ruben ik wil dit niet. Als je dit doet ben een pedo en een verkrachter" zeg ik, maar hij luistert niet meer. "RUBEN GAST KAPPEN" schreeuw ik. "Wat ga je doen?" Vraagt hij uitdagend. Ik weet zelf ook wel dat ik niet eens kan opstaan hoe graag ik het wil. "RUBEN STOP!" schreeuw ik nog, maar het is al te laat.

Als is 's ochtends wakker wordt herinner ik mij niets van gisteravond. Tot ik zie dat ik niets aan heb.het komt langzaam terug. Kut, ben ik nu serieus verkracht of zoiets. Ik voel mij vies. Ik had toch gezegd dat ik het niet wilde? Ik wil hier weg. Ik kleed mij snel weer aan en pak mijn spullen. Ik loop naar beneden en daar staat Ruben nog. "Hey was leuk gister. Binnenkort nog een keer?" Vraagt hij. Ik moet bijna kotsen door zijn opmerking. Ik loop nog sneller naar buiten en pak mijn fiets.

Wtf is er gebeurt. Ik ben verkracht denk ik. Ik wilde het niet, maar ik kan er niemand over vertellen, want ik was ook nog eens aangeschoten of zoiets. Ik begin te huilen. Waarom altijd ik? Ik neem een andere afslag. Ik wil niet naar huis. Ik fiets terug naar de brug van 2,5 jaar geleden.

Ik kom aan bij de brug. Alles ziet er hetzelfde uit. De diepte lijk nu nog dieper, maar ik loop de brug niet op. Ik weet dat ik dat zeker niet moet doen, maar ik ga aan de zijkant in het gras liggen. Ik kijk naar mijn littekens. Ik ben 1,5 jaar clean. Ik weet dat het niet lang meer kan duren tot ik terug val, want ik kan dit nu al niet binnen houden. Ik schreeuw nog een keer keihard en loop dan weer rustig naar mijn fiets. Het heeft geen nut om hier te zijn.

Ik kom thuis en zet mijn fiets in de schuur. Ik zie de jongens aan het ontbijt zitten. "Hey jij bent vroeg thuis." Zegt Koen als ik binnen kom lopen. "Ja ik was optijd wakker en ik wilde naar huis." Zeg ik terug. Ik loop snel naar mijn kamer zonder verder iets te zeggen of Zoey te knuffelen wat ik normaal wel doe, maar ik moet douchen.

Ik sta onder de douche. Ik moet de viezigheid van mij af douchen, maar het lukt niet hoe heet ik hem ook zet. Ik zie hem weer glimlachen naar mij zoals hij in 1,5 jaar niet meer heeft gedaan. Toch pak ik hem weer het mesje. Ik haal hem een paar ik langs mijn heup en leg hem weer terug. Het fijne gevoel komt direct weer terug. Ik besef mij pas daarna hoe erg ik het heb verkloot. Ik kan ook nooit normaal zijn. Als mijn vaders er weer achter komen ben ik zwaar fucked.

Tijdens het avondeten krijg ik geen hap door mijn keel. Het lukt niet en ik klap volledig dicht. Mijn vaders denken waarschijnlijk dat het te druk was voor mij, als het maar wisten. "Ik ga van tafel. Het lukt nu niet om iets te eten ik heel moe. "Zeg ik en ik loop naar mijn kamer. Ik krijg een goedkeurend knikje van de mijn vaders.

"Sam gaat het wel" vraagt Milo als hij binnen komt lopen. "Ja hoor ik ben gewoon moe." lieg ik tegen hem. "Oké als er ooit iets is dan kun je het zeggen." Zegt hij. "Weet ik, maar ik ben moe en ik wil graag slapen" zeg ik. Ik vermijd expres het woord pap of papa. Het voelt nu niet goed. Niet nadat ik net mijn 1.5 jaar clean heb verpest.

Ik lig de hele nacht wakker. Mijn hoofd die werkt over uren en ik krijg mijn hoofd niet rustig. Tegen de ochtend heb ik twee keer mezelf net gered van paniekaanvallen. Ik heb direct geen honger meer. Hoe kan het zo goed gaan en alles worden verpest in een paar minuten, want ik voel een terugval, maar ik durf niet te praten.