Broken promises // bankzitters

1.7 op de zelfde stoel met meer spanning dan de vorige keer...

Sam Pov:

"Sam kom je. We moeten echt gaan." Zegt Milo. Ik loop van het toilet naar de woonkamer. Ik heb het afgelopen uur drie keer overgeven. Naja ik heb de eerste keer echt overgeven en de volgende keren was het meer een soort sapje. Ik heb ook niet echt gegeten de afgelopen dagen. Ik ga naast Milo zitten in de auto. "Het komt goed." Zegt hij, maar dat doet het niet. Ik voel me al een maand vies en goor door één avond. Hoe kan dat nu plots weer goed komen?

"Hey Sam. Het komt echt goed. Het hoort erbij." Zegt Milou als ze met een hand over mij rug wrijft. Ik wil dat ze stopt het voelt naar. Ik hou het niet meer en de tranen rollen er uit ik moet het gaan zeggen en wel nu anders vermoord het mijn nog. "Sam je kunt alles zeggen." Zegt Milou. "Stop!" Zeg ik boos doelend op de hand op mijn rug. "Sorry Sam. Kun je het mij vertellen?" Vraagt ze opnieuw, terwijl ze de hand weghaalt. "I-ik b-ben d-de-enk i-ik v-verk-kracht." Pers ik met moeit door mijn lippen naar buiten. Milou kijk bezorgt. Ik wil nu wel in haar armen liggen en huilen.

"Ik vind het fijn dat je dit met mij deelt en je komt er door heen. Zullen we het straks aan je vader samen vertellen?" Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd hevig. "Sam waarom niet?" Vraagt ze bezorgd. Ik hou het niet meer en het moet eruit. Hoe graag ik het ook in wil houden. Het lukt niet meer.

"ik was op een feestje en ik werd dronken en dat weten ze niet. Toen was ik zo moe dat ik boven was gaan liggen en er een jongen de kamer in kwam en zei dat ik geen geluid mocht maken. Als ik het vertel worden ze boos. Ik mocht niet dronken worden. Het mocht niet. Ze hadden het nog zo gezegd. Ik heb me er niet aan gehouden. Ze gaan echt heel boos worden." Zeg ik, terwijl ik steeds harder begin te huilen. "Sam het komt goed. Ze worden niet boos dat weet ik zeker, maar deze jongen mocht dit jouw niet aan doen en je moet hem gaan aangeven, want anders kan hij dit met nog meer mensen doen." Zegt Milou. Ik ben ik toch in haar armen gaan liggen en de rest van de sessie heb ik gehuild in haar armen en uitgelegd hoe ik zo dronken werd en hoe vaak ik nee heb gezegd tegen Ruben.

Dan komt Milo binnen. "Hey meisje gaat het wel?" Vraagt hij direct zodra hij mij ziet en geeft mij een knuffel. "Milo je moet begrijpen dat Sam iets traumatisch heeft door gemaakt en ze heel bang is voor jouw reactie en die van haar andere vaders." Zegt ze kalm. "Het komt goed Sam. Ik wordt echt niet boos. Ik beloof het." Zegt hij. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en de tranen maken zijn t-shirt binnen no-time nat. "Sam is verkracht op een feestje, maar ze had ook genoeg alcohol op en daarom durfde ze het jouw niet te vertellen." Zegt Milou. "Hey. Ik ben er voor je en iedereen heeft wel eens veel alcohol opgehad het is echt geen probleem." Zegt Milo. "Ik zei echt nee, maar hij luisterde niet." Zeg ik met tranen in mijn ogen, als ik omhoog kijk in zijn ogen. "Snap ik. We gaan het thuis nog wel vertellen, maar daar ga ik jouw mee helpen." Zegt Milo geruststellend en hij knuffelt mij nog harder.

We lopen naar buiten mijn ogen zijn rood en ik ben kapot. Thuis aangekomen zit Rutger op de bank tv te kijken. "Hey was is er gebeurt? Waar waren jullie heen." Vraagt hij verbaast. "Sam we gaan het samen vertellen. Nu is het handigst, want dan ben je er vanaf. Oké?." Zegt Milo rustig. Ik knik en ik ga weer bij Milo op de bank zitten of eerder op Milo, want ik neem zijn hele borst in beslag met mijn lichaam en Rutger kijkt ons verbaast aan. "Sam heeft tegen haar wil seks gehad met een jongen, maar ze was dronken en durfde het daardoor niet te vertellen." Zegt Milo nog steeds wonderlijk kalm, zodra hij de woorden uitspreekt komen de tranen weer terug. Ik laat ze lopen. "Oh fuck. Gaat het wel Sam?" Vraagt hij. "Ik denk het." Zeg ik twijfelend met tranen in mijn ogen, terwijl ik mezelf nog kleiner maak.

"Sam we gaan avondeten. Ik vertel het wel als je het wil." Zegt Milo. Ik knik en ik loop naar de woonkamer. Zoey loopt blij achter mij aan. Waarom kan zij blij zijn, maar ik nooit? Ik ga zitten en Milo begint te vertellen. "Jongens. Sam en ik zijn naar Milou geweest, omdat het niet zo goed ging en Sam heeft verteld dat ze op een feestje is verkracht, maar ze durfde het niet te vertellen omdat ze ook dronken was en ze was bang dat wij boos zouden worden." Zegt hij kalm, maar wel direct. Ik keer in mijzelf en mij trui. Ik durf ook niet meer op te kijken. Bang van wat ze over mij zouden denken. Hun dochter die alcohol op heeft op 14 jarige leeftijd en seks heeft gehad ook al was het tegen mijn wil.

Ik voel een paar armen om mij heen. "Sam we zijn niet boos het komt goed." Zegt Robbie. Ik durf eindelijk weer op te kijken en ik kijk op in zes paar bezorgde ogen. "Het wil gewoon even niet meer." Zeg ik zachtjes. De tranen komen weer. "We zijn er voor je." Zegt Koen. "Was dat de reden dat je ons geen pap of papa's meer noemt?" Vraagt Roel voorzichtig. "Het lukte niet meer om dat te zeggen, terwijl ik zoveel geheim hield." Zeg ik, terwijl ik weer aan het huilen ben.

Loef you all <333