Broken promises // bankzitters

1.17 toch gegeten?

Sam Pov:

Ik zit met Rutger een paar leuke video's terug te kijken van bankzitter met Rutger erbij. Ik ga echt stuk om wat mijn vaders doen en zeggen. Vooral adtje marathon. Ik kijk nooit echt hun video's dat vond ik altijd raar, maar ze blijken echt leuk te zijn. Ik zie dat Rutger aan komt lopen met twee borden. Ik zie de pannenkoeken met chocopasta liggen. Ik ga het proberen. Ik weet dat het moet gaan gebeuren. "Als het niet lukt moet je het zeggen." Zegt Rutger geruststellend. "Komt goed." Zeg ik. Ik krijg het bord op mijn schoot. Ik kijk er even naar, maar dan begin ik hem op te rollen. Ik snij hem in hele kleine stukjes.

Ik kijk er nog even naar en ik voel dat Rutger naar mij kijkt, maar dan stop ik het stukje in mijn mond. Eindelijk proef ik weer iets. Het voelt raar om te eten met een sonde of om überhaupt te eten. Ik pak nog een stukje en eet het op. Het is echt lekker. Ik vind het eigenlijk niet heel erg om te eten. Het voelt goed en dat is voor het eerst na een tijdje. Ik eet nog een stukje.

Ik kijk naar mijn bord. Ik heb hem op. Ik kijk naar Rutger die mij met een grote glimlach aankijkt. "Wat wil je nu?" Vraagt hij voorzichtig. "Ik wil er nog een halve denk ik." Zeg ik twijfelend. "Je mag hem ook laten liggen als het niet meer lukt. Dat weet je." Zegt hij. Ik knik en begin weer rustig te eten. Deze krijg ik toch niet op. Het lukt gewoon niet. Ik heb de helft ervan op gekregen. "Rutger het lukt niet meer." Zeg ik teleurgesteld in mezelf.

"Ik ben trots op je." Zegt Rutger trots. "Dankjewel. Ik denk ik ook wel op mezelf." Zeg ik toch twijfelend. "Moet je nu nog sonde shit." Zegt hij vragend. "Ik weet het ook niet. Ik vraag het straks wel aan mijn vaders." Zeg ik lachend om hoe hij mijn sonde voeding zegt. "Wat is er zo grappig?" Vraagt hij verbaast. "Sonde shit." Zeg ik lachend. Hij lacht mee.

Ik zet de muziek weer terug op, terwijl we gaan afruimen. We gaan lekker door met dansen en zingen. Ik vind dit echt een leuke dag. Ik heb het sinds vanmiddag niet meer slecht gehad en gedacht. Ik vind het echt leuk.

"Hey Rut ik vind het echt heel gezellig." Zegt ik een klein beetje verlegen. "Ik doe het graag voor mijn favo nichtje." Zegt hij lachend. Ik lach terug en we kijken elkaar aan. Plots schieten we in de lach van onze random staar wedstrijd. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. We laten elkaar weer los. "Ehm het is een beetje rommelig." Zegt Rutger als hij naar het aanrecht kijkt. "Zou je denken." Zeg ik sarcastisch. Ik begin weer te lachen om het aanzicht op de keuken.

"Hey wij zijn terug." Roept Koen als de deur van de woonkamer open gaat. Ik ben nog steeds aan het lachen en zeg dus niets. "Hoi." Schreeuwt Rutger terug. "Wat hebben jullie gedaan?" Vraagt Roel als hij de keuken ziet. Ik kijk er naar. Het ziet er echt grappig uit overal meel en poedersuiker en de aangebrande pannenkoeken. Er liggen ook allerlei kook spullen door de keuken verspreid. "We hebben pannenkoeken gebakken." Zeg ik trots. "En nu? Wie gaan het opruimen?" Vraagt Robbie. "Ehm niet ik." Zeg ik lachend en ik zet de muziek weer aan. "Haha ik help wel mee." Zegt Rutger lachend.

Ik loop naar de bank toe, maar voor ik er ben pakt iemand de afstandsbediening en zet voetbal op. Het is Robbie. AZ - PSV speelt, dus dat moet gekeken worden. Ik ga naast Robbie op de bank zitten.

"Zijn er eigenlijk nog pannenkoeken over?" Vraagt Milo. "Ja. We hebben ze al getest en ze zijn lekker." Zegt Rutger. "Lekker!" Zegt Koen. Ik kijk richting de keuken. Ik zie Matthy staan. Hij is diep aan het nadenken dan zie ik zijn ogen oplichten. "Wacht Sam. Heb jij ook gegeten?" Vraagt hij voorzichtig. Ik kan nu niet liegen. "Ja." Zeg ik en ik kijk naar mijn handen. "Wacht wat? Heb jij wat gegeten?" Zegt Koen. Ik knik. Waarom heb ik het ook al weer gedaan? Geen idee. Voel ik me er goed over? Eigenlijk niet echt meer. "Hey Sam je hebt gegeten en dat is goed. We zijn trots op je." Zegt Milo die direct door heeft dat ik me er niet goed onder voel. Ik knik weer.

"Sam luister goed naar mij. Je bent fantastisch. Je hebt gegeten en dat is fantastisch en je hoeft je daar nooit schuldig over te voelen." Zegt Rutger. Hij komt naast mij zitten. "Weet ik wel." Zeg ik zachtjes. "Moet je nog bijvoeding?" Vraagt hij. "Weet ik veel." Zeg ik. Hij staat weer op en loopt naar de keuken. Ik hoor hem met Roel overleggen. Roel doet altijd mijn sondevoeding. Roel komt aanlopen met een halve zak. "Sam het is misschien wel handig om nog wat sondevoeding te krijgen dus we doen een halve zak. Als het te weinig is moet je het zeggen." Zegt hij rustig, terwijl hij mij aankoppelt. Ik knik en ik richt me weer op de tv en ga door met kijken. De rest komt er bij zitten met hun bord op schoot.

Ik ben klaar met kijken. Ik wil gewoon naar bed. Ik ben kapot van vandaag. Het was leuk, maar heel druk. "Ik ga naar bed." Zeg ik. "Is goed. Rutger blijft hier wel slapen." Zegt Roel. Ik kijk richting Rutger. Het bier gaat er volgens mij wel goed in. Ik loop naar mijn kamer. Zoey volgt mijn op de voet. Het is echt heel schattig. Ik ga op mijn bed liggen en kijk naar het plafond. Ik heb vandaag een keer echt gegeten. Ik weet niet wat ik ervan moet vinden. Aan de ene kant is het een grote stap, maar aan de andere kant wil ik gewoon afvallen. Ik kan niet meer echt nadenken, maar gelukkig neemt de slaap over.

Loef you all<333