Broken promises // bankzitters

2.1 nieuw begin

*Tijdskip van een week misschien twee
Milo Pov:

Daar zit ik aan mijn bureau met veel mensen om mij heen. Toch voelt het niet zo.

Hoe zou het met Sam gaan? Ze zit nu thuis met Rutger, want wij hebben opnames de hele middag. Ze is vaak met Rutger als een van de andere niet thuis kan zijn. Oh en ik? Ik zit nu ook aan iedereen vast. Ik weet eigenlijk ook niet of het beter gaat met mij. Soms voel ik me goed, maar vaak zit ik voor me uit te staren hopend dat er een mesje in mijn hand zou verschijnen. Niet dat het ooit zou gebeuren, maar ja. Ik hoop het wel.

~

"Miel we gaan filmen kom je?" Vraagt Matthy vanaf de trap. "Ja ik kom." Zeg ik terug. We gaan weer voor het eerst in drie weken een eet wedstrijd doen. Ik heb er geen zin in. Toch zet ik zodra ik voor de camera sta weer mijn lach op en blije ogen. Ik roep weer gadver bij groentes en ik eet de zoete troep op mijn bord op zonder iets te zeggen, want dat doen de stemmen in mijn hoofd al. Je bent te dik. Waarom doe je dit nu weer? Het gaat nog wel even door. Ik kan niets tegen de jongens zeggen, want ik van te voren ze beloofd dat het goed komt en dat ik dit aan kan. Dan kan ik niet. Verre van zelfs. Ik wil weg rennen ernaar het toilet en twee vingers in mijn keel steken. Toch ga ik door zonder iets te laten merken.

Ik krijg een hete peper om op te eten. Eigenlijk boeit het mij niet zoveel. We hebben weleens eerder een peper gegeten en je moet er echt zwaar van kotsen en een reden omdat te doen is precies wat ik zoek. Toch doe ik maar wel alsof ik het irritant vind, maar dan duw ik hem helemaal mijn mond in. Na een paar seconden begint het te branden, maar echt heel erg. "Miel gaat het?" Vraagt Rob. "M-me-melk." Krijg ik eruit. Rob begint naar de productie te bellen voor melk en binnen no time staat er een pak melk voor mijn neus. Ik pak hem op en giet mijn glas vol. Niets helpt nu meer. Het blijft maar branden.

Ik hou het niet meer en ren naar het toilet. Ik kots alles eruit. Maar echt alles. Alles van vandaag en gisteren. Blijft maar komen. Het lijkt wel niet te stoppen. Langzaam gaat het brandende gevoel weg. "Milo gaat het goed?" Vraagt Koen van buiten de wc. "Ja hoor nu wel." Zeg ik. Tuurlijk gaat het nu goed. Ik heb eindelijk weer een lege maag. Het voelt vertrouwd en tegelijkertijd ook weer niet.

Ik spoel de kots door en loop naar buiten. "Gaat weer?" Vraagt Koen die er blijkbaar nog steeds staat. "Ja hoor." Zeg ik neutraal. "Heb je gekots?" Vraagt hij. "Ja het was echt tering heet en ik hield het niet meer binnen." Zeg ik. "Oh oké." Zegt hij terug. We lopen terug naar de andere en we gaan er weer bij zitten. Ik lig er nu uit, maar dat maakt mij toch niet zoveel uit. Ik heb ook geen zin om meer te gaan eten. Maar dat was allang duidelijk.

Sam Pov:

"Hoe was het op school?" Vraagt Rutger als ik binnenkom. "Prima. Niet heel bijzonder." Zeg ik, terwijl ik doorloop naar mijn kamer. Ik leg of eerder gooi mijn tas bij mijn bureau neer en kleed mij direct om in lekkere kleding. Ik snap echt niet hoe mensen een hele dag in een spijkerbroek kunnen zitten. Ik doe het altijd direct uit als ik thuis ben en op een vrije dag douche ik en dan trek ik weer lekkere kleding aan of soms zelfs gewoon mij pyjama weer aan.

"Sam kom je wat drinken?" Roept Rutger. "Ja ik kom." Roep ik terug, terwijl ik al naar de woonkamer loop. "Hey hey. Wat wil je drinken?" Vraagt Rutger. "Doe maar gewoon wat water." Zeg ik. "Weet je het zeker?" Vraagt hij, terwijl hij een fles cola pakt. Het is eigenlijk best grappig hoe Rutger altijd dit soort dingen gewoon vraagt, terwijl mijn vaders dit dus nooit zouden durven vragen, omdat ze bang zijn dat ik het niet wil of het mij bang maakt. Bijzonder genoeg heb ik er dit keer eigenlijk wel een beetje zin in. "Een half glaasje dan." Zeg ik wel een beetje twijfelend. "Oké!" Zegt Rutger blij en er komt ook direct een grote glimlach op zijn gezicht. Hij schenkt een glas voor hem in en een halve voor mij.

We gaan aan tafel zitten. "Moet je nog huiswerk doen? Of doe je dat morgen?" Vraagt Rutger. "Ik ga echt geen huiswerk doen op vrijdag." Zeg ik half nep-beledigend, maar vooral lachend. "Weet ik veel. Ik vraag het toch ook maar." Zegt Rutger. Ik lach. "Ga je vanavond mee naar de show?" Vraagt Rutger. "Misschien wel." Zeg ik denkend. "Waarom zou je niet?" Vraagt hij. "Ja weet ik eigenlijk ook niet. Het lijkt mij nog best leuk." Zeg ik denkend. Ik ga eigenlijk niet mee. Ik vind het vaak te druk. Er zijn zo veel mensen altijd ook al ben ik backstage. Mijn vaders worden dronken en dat is wel grappig, maar het duurt ook zo lang. Toch heb ik er dit keer wel zin in. "Kom dan gewoon mee." Zegt Rutger. "Oké. Ik kom mee." Zeg ik.

Loef you all!