Broken promises // bankzitters

1.22 Sam wij zijn niet boos.

Milo Pov:

"Sam mogen Wij binnenkomen?" Vraag ik. Ik leg expres de nadruk op wij, zodat ze dat weet. "Ja is goed." Hoor ik zachtjes achter de deur vandaan komen. Ik doe de deur open en ik loop naar haar toe. Ze zit nog steeds op haar bed met haar hoofd in haar handen en tranen die over haar armen door rollen vanaf haar gezicht. "Sam rustig wij zijn er voor je." Zeg ik als ik naar het bed snel en naast haar ga zitten en trek haar in een knuffel. Ze kijkt op in naar mij. Ik zie haar ogen. Ze zijn rood betraand met een bange blik er in. "Sorry." Zegt ze stamelend. "Er is niets om sorry voor te zijn." Zegt Matthy die er nu ook bij is komen zitten. De rest volgt zijn voorbeeld en komen er ook bij zitten. Dit meisje is helemaal gebroken door alles van de afgelopen weken.

"Sam rustig. Kijk mij eens aan." Zeg ik. Ze kijkt mij aan. "Sam we zijn niet boos op je. Je hebt een grote stap gezet door alles af te geven en daar zijn we trots op." Zeg ik. "D-da-ankje." Zegt ze trillend.

"Sam zullen we wel zo je bijvoeding gaan doen?" Vraagt Roel na een tijdje. "Is goed." Zegt ze, terwijl ze langzaam rustiger is geworden. We lopen naar de woonkamer en ze gaan op de bank zitten. Ik loop door naar boven. Naar mijn kamer toe. Het is mij even best veel geworden. Ik had zo gehoopt dat ze het niet had gedaan, maar diep van binnen wist ik wel dat ze het weer deed.

"We hebben de messen geteld. Waar wil je de scheermesje laten?" Vraagt Koen als hij binnenkomt. "Ik denk ergens in de keuken op een vaste plek. Dat lijkt mij het handigste. Misschien het kastje boven de oven." Zeg ik. "Goed idee. We hebben al een doosje gevonden met een cijferslot er op. Die was nog van de escape room video. Zullen we die gebruiken?" Vraagt hij. "Kun je de andere spullen van haar er ook in doen? Neem je die van mij nu mee dan?" Vraag ik. "Ja is goed. Waar ligt die?" Vraagt Koen. "Op de wastafel." Zeg ik. "Oké toppie. Kom je nog naar beneden zo?" Vraagt hij. "Ik ben heel moe eigenlijk. Ik denk dat ik even ga proberen te slapen." Zeg ik rustig tegen Koen. Hij knikt en loopt de kamer uit.

Ik hoor nog wat deuren open en dicht gaan. Waarschijnlijk zijn nu de scheermesjes opgehaald. Ik voel me niet echt goed. Ik had het eerder moeten zien, maar ik weet ook dat ik het al lang wist. Ik had eerder iets moeten doen er tegen. Ik was de enige die het zag, maar ik durfde niets te doen. Waarom? Ik was bang dat ze boos zou worden en ik weet hoe slecht je je voelt nadat het allemaal weg is.

Het is 2 uur en ik ben nog wakker. Ik voel mezelf weer slechter voelen of eerder ik voelde mezelf al weer weken slechter. Ik weet dat ik alles heb gedaan om Sam te gaan helpen, maar ik kan niets anders doen dan nadenken over wat ik anders had kunnen doen en het gaat weer de verkeerde kant op. Als gaat verkeerd vandaag. Met de hoop dat het weer beter gaat morgen in dan maar.

Het is inmiddels 11 uur 's ochtends en ik ben echt net wakker. Ik heb tot een uur of vijf in bed liggen te draaien. Slapen lukte maar niet. Nu sta ik onder de douche. Weer na te denken. Ik kan echt niet meer na vannacht. Ik ben op z'n zachts gezegd kapot. Ik wil geen terugval hebben, maar ik voel het weer aankomen. Ik had dit ook de eerste weken dat Sam naar school ging toen we haar net hadden. Het werd mij vaak net iets te veel en zo'n mesje leek echt de enige uit weg. Ik had mezelf er toen beetje bij beetje uitgesleept, maar dat was pas toen het ook beter ging met Sam.

Ik heb zo de neiging om weer het mesje op te pakken. Ik ben de enige die nog wel mesjes verborgen heeft. Mijn nachtkastje, de bodem eruit, het boekje open, de laatste bladzijden en daar zitten ze vast onder één stukje plakband dat er zo af is. Ik heb er vaak naar gekeken of ik het moest doen. Helaas had ik dat wel weer gedaan de vorige keer. Dit keer voel ik de drang weer, maar of ik het iemand ga vertellen? Nee nooit ze hebben het al druk genoeg met Sam en dan krijgen ze mij er ook nog bij. Ik ben een volwassen man en ik zelf mijn eigen shit opruimen. Hoelang het dan ook mag duren.

Ik blijf expres nog wat langer in mijn kamer, want als ik nu naar beneden ga dan moet ik ontbijten en lunchen. Om heel eerlijk te zijn heb ik nu geen honger en heb ik er ook geen behoefte aan. Ik scrol nog wat verder op TikTok en Instagram, maar ik heb er ook niet echt de focus voor vandaag. Het voelt alsof ik in een gat ben gevallen. Zo een waar takken en bladeren op liggen en waar je plots in valt, maar ook direct heel diep valt en hoe graag je er ook uit wil. Dat het gewoon niet lukt.

Ik kijk naar de tijd 13.15 perfect. Nu alleen even zeggen dat ik geen honger heb en dan ben ik klaar met een halve lunch en geen ontbijt. Ik ben nu geen prioriteit en ik hoef het ook niet te worden.

Loef you all <3333 Onthoud dat niets eten niks oplost! Blijf alsjeblieft gewoon eten en niet helemaal stoppen! Ik hou van jullie allemaal <3333333333333333