Broken promises // bankzitters

1.15 blijven leven is ook kut.

Tijdskip paar dagen.

Sam Pov:

Ik kom mijn kamer niet meer echt uit. Alleen om via mijn sonde eten te krijgen voor de rest ben ik gestopt met normaal eten, praten of überhaupt communiceren. Ik wil het gewoon niet. Ik slaap te veel overdag, maar s' nachts lig ik alleen maar wakker. Zoey is de hele tijd bij mij gebleven. Behalve buiten het rondje lopen om met een van mijn vaders, want ik durf niet meer naar buiten. Ik ben bang. Wat als mensen mij alleen nog maar zielig vinden vanwege mijn sonde. Anouk heeft een keer aangebeld, maar ik had geen energie om op te staan. Ik heb mijn vader haar het horen uitleggen. Ik wilde het niet, maar ik kon er niets aan doen. Ik had er ook geen energie voor om het te stoppen.

Ik moet zometeen naar Milou. Milo gaat mij brengen. Hij kwam net binnen om dat te vertellen. Ik moet me maar gaan klaar maken. Ik sta met grootste moeite op en loop naar mijn kast. Als ik in de spiegel kijk zie ik een spook. Niet mezelf. Het is niet normaal wat er is gebeurt in de afgelopen dagen.

"Hoi Sam. Wat is er gebeurt de afgelopen dagen?" Vraagt Milou direct. "Weet ik niet." Zeg ik oogcontact vermijdend. "Sam." Zegt ze streng. "Ik wil dood." Zeg ik iets te rustig. "Sam waarom wil je dood?" Vraagt ze opnieuw. Ik heb hier toch geen zin in. "Er is niets aan hier." Zeg ik. "Sam kun je mij het stap voor stap uitleggen wat er is gebeurt de afgelopen dagen. Er is niets om je voor te schamen." Vraagt ze. "Eigenlijk niet, maar anders krijg weer op mijn kop dus ja hoor is goed." Zeg ik boos. "Sam er is niets raar aan." Zegt ze opnieuw.

"Ik wilde dood, dus ik heb een overdosis genomen aan random pillen en nu leef ik nog en heb ik een sonde. Dat is alles." Ze ik boos. "Sam. Dit is wat er letterlijk is gebeurt, maar wat gaat er om in jouw hoofd." Vraagt ze. "Veel en er is te weinig ruimte voor." Zeg ik.

We praten nog even door. Ik open langzaam mijn gedachten iets meer maar niet veel. Het lukt gewoon niet.

Tijdskip naar de eerste dag school weer.

"Sam je kan altijd naar mij toe komen." Zeg de docent geruststellend. Dat werkt dus niet echt. Maar ik knik gewoon. Waarom zeggen ze dat allemaal. Ik had het nodig een week terug niet nu. Nu moet ik al praten met mensen. Ik zie jongens grinniken naar mij en Anouk kijkt mij bezorgt aan. Ik heb haar alles wel verteld. Ze weet alles en is gebleven. Ik hou zo veel van haar, maar de jongens raken echt op mijn laatste geduld. "Hey Sam misschien heb je een pilletje nodig of 40." Zegt een van de jongens lachend. "Niets van aantrekken" zegt Anouk, maar dat is hopeloos. "HOU JE BEK. JIJ BENT EEN WAARDELOOS STUK STRONT. JE HEBT HET ALLEEN NIET DOOR. GELUKKIG HEB IK DAT WEL, MAAR JE MAG DE VOLGENDE KEER WEL EEN PILLETJE MEE SLIKKEN." roep ik boos en ik loop met mijn spullen de klas uit.

"Hey Roel. Kan ik worden opgehaald van school?" Vraag ik als ik hem in bel.
"Ja tuurlijk. Heb je geen les dan?" Vraagt hij verbaast.
"Ik ben eruit gelopen de jongens deden irritant en ik hield het niet meer." Zeg ik.
"*zucht* ik kom eraan." Zegt hij.

Hij is boos dat weet ik ook wel. Ik ben de eerste dag weer naar school uit een les gelopen. Ik zie de auto aan rijden. Ik loop er heen en stap in. "Wat is er gebeurt?" Vraagt hij. "Ze deden kut dus ik werd boos ik heb geschreeuwd en toen ben ik eruit gelopen." Zeg ik. "Sam je kunt niet zomaar een les uit lopen." Zegt hij teleurgesteld. "Al gedaan." Zeg ik boos. Thuis wil ik direct naar mijn kamer lopen, maar in mijn kamer zitten mijn vaders al. "We gaan praten." Zegt Koen. Ik probeer tegen te stribbelen, maar ik wordt gewoon op getild door Milo en hij loopt met mijn vast naar de woonkamer en zet mij aan de eettafel. Ze komen om mij heen zitten op zo'n manier dat ik niet makkelijk weg kan lopen.

"Sam ik weet dat het moeilijk is, maar dit kan niet meer zo door gaan. We gaan nu praten." Zegt Milo streng. Ik wil weg rennen, maar ik weet dat ik niet eens tussen Milo en Robbie uit komen. Die mij praktisch gezien hebben gesandwicht. Ik kijk niemand aan en wacht gewoon tot hun gaan praten. "Sam wat is er gebeurt dat het zo ver is gekomen." Vraagt Matthy om de stilte te breken. "School en mijn hoofd." Antwoord ik zachtjes. "Kun je het beter uitleggen?" Vraagt Milo. Moet ik nu hier ook nog gaan praten. "Ik wordt alleen maar aan gekeken op school en ik hou dat gewoon niet. Ik begin mezelf daardoor te haten." Zeg ik zachtjes. Ik wil het niet zeggen maar het moet eruit en anders houden ze toch niet op tot het eruit is. "Sam het is niet jouw schuld en je bent perfect zoals jij bent." Zegt Matthy. Ik kijk naar beneden en mijn tranen komen naar buiten. Ik voel armen om mijn heen. Ik ben helemaal niet perfect. Ik ben degene die hier zit met een fucking sonde.

"Kijk naar Matthy hij heeft een bochel en een ingedeukte borst, maar hij heeft duizenden fangirls." Zegt Koen plots. Blijkbaar kon hij het serieuze moment niet aan. Ik begin te lachen deze gast ook altijd. "Sam het komt echt goed, maar je moet met ons communiceren." Zegt Milo. Ik kijk nog steeds naar beneden, maar ik knik wel. Ik weet toch dat ik dat echt niet kan en dat als het echt moet ik het niet ga doen.

Loef you all <3333