Broken promises // bankzitters

1.6 Sam had het eerder gezegd!

Milo Pov:

Ik ga het vandaag op nieuw proberen ze moet gaan praten.

"Sam mag ik binnenkomen?" Zeg ik als ik op haar deur klop. Ik hoor een zucht maar dan krijg ik te horen dat het mag. Ik ga naar binnen en ik zie haar als een bolletje op het bed liggen. Ik ga naast haar zitten. "Oh Sam vertel alsjeblieft wat er is." Zeg ik, terwijl ik haar over haar rug probeer te aaien. Ze krampt in een en schreeuwt "blijf van me af." Ik laat haar direct los. "Sam wat is er? Je weet dat je mijn kan vertrouwen." Zeg ik. Ik hoor haar snikken. Ik wil weer iets zeggen, maar dan begint er een zacht stemmetje te praten

"Ik weet het niet meer. Niets lukt en ik zie er niet uit. Een extra litteken kan geen kwaad toch?" Zegt ze afwezig. Het voelt niet eens meer alsof zij praat, maar een ander persoon in haar die het heeft overgenomen. "Sam luister even. Het komt goed. Ook al lijkt het niet zo. Je ziet er fantastisch uit. Je ziet het alleen zelf niet, maar het is echt zo. En een litteken extra kan wel kwaad, want het blijf niet bij een." Zeg ik. Ik begrijp direct dat dit niet zomaar een terugval is en dat het dieper gaat dan wat ze zegt, maar dat komt later wel eerst hulp halen.

Ze draait zich om en kijkt mij glazig aan. "Sam we moeten naar Milou." Zeg ik streng. Ik zie meer tranen komen, maar ze knikt. "Kunnen we het eerst tussen ons twee houden. Ik wil het liefst het pas weer zeggen na de eerste sessie." Zegt ze huilend. "Ja is goed, maar we gaan vandaag kijken voor een afspraak en ik meld je ziek voor school. Hoelaat begin je?" Zeg ik rustig. "11 uur pas. Dankje Miel." Zegt ze rustig. Ik geef haar nog een knuffel, maar ze blijft nog steeds terughoudend. Er iets wat er uit moet bij haar, maar wat? Ik ga niet verder nu. Ik heb al meer gekregen dan verwacht.

Ik veeg mijn tranen weg. "Sam ik ga zo bellen jij blijft gewoon rustig in bed liggen tot die tijd anders geloven je vaders er weer niets van en kom naar me toe als je het weer wilt doen." Zeg ik. Ze knikt. Ik loop naar de woonkamer. De jongens zijn er allemaal al en ze hebben mij gelukkig niet door. Ik zie de paracetamol en water al klaar staan. Waarschijnlijk voor Rutger, maar ik ga nu eerst bellen naar Milou.

Ik stap met mijn telefoon naar buiten en tik het nummer in.

"Hallo met Milou Jansen. Wat kan ik voor u doen?"
"Hoi Milou met Milo de vader van Sam."
"Hoi wat kan ik voor je doen?"
"Ik wil graag een nieuwe sessie inplannen voor Sam. Ze heeft een terugval en het gaat niet zo goed."
"Oké ik kan vandaag om 11.30. Ik snap dat het snel moet." Zegt ze geruststellend.
"Dankje Milou!" Zeg ik en ik hang op.

Ik loop naar Sam's kamer. Ik open de deur ze is een film aan het kijken. "11.30, dus 11.00 klaar beneden. "Zeg ik kort om haar zo min mogelijk te storen. Ze heeft al weer een film op gezet en kijkt weer door

"Wat is er" vraagt Robbie als ik aan de eettafel ga zitten. Ik weet da t hij mijn gezicht kan zien, maar ik kan er nu ook geen lach op toveren. "Sam is niet zo lekker dus ik heb haar ziek gemeld en ik blijf ook thuis." Zeg ik. "Oh wat heeft ze?" Vraagt Koen. "Een mix van dingen." Zeg ik. Ik moet het voor nu even tussen ons houden. "Wij moeten wel zo naar kantoor." Zegt Roel. "Kan ik hier blijven." Vraagt Rutger met een schorre stem. "Ja tuurlijk." Zeg ik. Liever niet, maar hij slaapt waarschijnlijk wel de hele tijd, dus ik zal er geen last van hebben. Hoop ik..

Loef you all <333