Broken promises // bankzitters

1.3 nights are the worst

Weer een prachtige Tijdskip van een paar weken, want het moet niet saai worden.

Sam Pov:

Niemand ziet het. Niemand heeft het door. Het lukt. Niet kan het zien en mijn masker zit strak op. Ik lach niet meer oprecht en ik heb mijn vaders geen pap of papa meer genoemd. Ik kan het niet. Ik ben niet meer clean. Ik verdien het niet om ze zo te noemen.

Ik sta voor de spiegel. Ik zie er niet uit. Ook al heb ik de afgelopen weken steeds minder en gezonder gegeten zie je er niets van. Ik kan niet eens afvallen. Niets lukt. Ik haal gelukkig wel voldoendes, maar dat komt omdat ik er voor zorg dat ik de hele dag bezig ben met school zodat ik niet hoef na te denken over mijn leven en mijn terugval de hele tijd. Of eerder ik probeer het te gebruiken als afleiding, maar ik zit vaak 2x zo lang aan leerwerk of huiswerk dan eerder.

Op school kijkt iedereen mij achter na. De kinderen uit mijn klas kijken naar de littekens en het irriteert mij. Ik durf er soms niet door naar school. Alleen Anouk heeft door dat ik mij anders gedraag, maar ik schuif het af op stress door school. Ik zit in de derde en ik moet een vakkenpakket kiezen dan is het best een belangrijk jaar toch? Ze vraagt gelukkig nooit door.

*

"HEY WIJ ZIJN THUIS" hoor ik Roel schreeuwen. "IK BEN OP MIJN KAMER" schreeuw ik terug. Ik sta op om ze te vragen hoe het was, maar ik wordt direct duizelig. Zoey kwispelt blij langs mijn benen. Na een paar seconden wordt het minder en loop ik door naar de woonkamer. "En hoe was het?" Vraag ik nep blij. "Het was leuk." Zegt Koen. "Ik was zo aan het zweten" zegt Milo. "Klinkt leuk!" Zegt ik opnieuw nep blij. "Ik ga naar bed, want ik moet er morgen vroeg uit." Zeg ik. "Nog eerder." Zegt Koen. We lachen er om en ik doe maar mee.

Ik loop terug naar mijn kamer en ga liggen. Nu pas merk ik hoe uitgeput ik ben van de afgelopen dagen. Ik ben kapot. Nog even dat dan ben ik dun. Dat is wat mij de motivatie geeft om door te gaan. Ik moet en zal afvallen. Ik ben ook best vaak flauwgevallen de last tijd, maar meestal sta ik nog zo dichtbij mijn bed dat ik er weer terug op val. Niemand heeft het daardoor door.

Ik lig in bed, maar het lukt niet om te gaan slapen. Ik kan niet stil liggen en de gedachten gaan maar door

Verberg ik het goed? Wat doe ik hier nog? Waarom ben ik zo dik? Waarom lijk ik niet op Anouk? Zij is echt perfect. Waarom lukt niets? Waarom ben ik zo irritant? Vinden ze mij wel leuk als kind? Ben ik een goede vriendin?

Het lukt niet om te gaan slapen en voor ik het weet is het al weer 3 uur s' nachts en lig ik nog te piekeren. Ik sta op. Het heeft geen nut om te gaan slapen. Ik ga maar iets anders doen. Ik sta mijn bed uit en Zoey wordt daardoor ook wakker. Ze begint gezellig bij mij te staan kwispelen. Ik hou echt van haar. Ik kan echt niet zonder haar, maar toch voel ik me kut. Ik hou dit niet lang meer.

Ook al is het 3 uur trek ik toch mijn schoenen aan en pak de voetbal uit mijn kamer. Ik loop naar buiten en ga voetballen, het maakt niet uit dat het pik donker is buiten en het midden in de nacht is voor mij. Voetballen is voetballen. Zoey heb ik binnen op de bank laten liggen. Als zij gaat blaffen dan komt er zeker iemand naar buiten. Ik speel de bal het doel in en nog een keer. Na een half uurtje ga ik in het koude gras liggen en kijk ik naar de lucht. Ik kijk naar de sterren. Ik mis mijn moeder echt. Altijd als ik de sterren zie denk ik aan haar. Waarom moest zij gaan? Ik kon ook gaan dat was veel beter geweest voor iedereen.

"Dit is niet bepaald het goed moment" hoor ik een stem achter me. Ik schrik op het is Matthy. "Oh hey" zeg ik terug zonder mij om te draaien. Hij komt naast mij zitten. "Wat is er? Waarom ben je midden nacht wakker?" Zegt hij. "Ik kon niet slapen." Zeg ik rustig. Matthy gaat ook liggen. "Oh waarom niet?" Vraagt hij. "Ik weet het niet. Ik ben denk ik gewoon niet moe." Zeg ik. "En dan ga je midden in de nacht in de tuin voetballen? Nee dat snap ik volledig." Zegt hij lachend. Ik lach maar mee. Ook al is het al lang niet meer echt. "Sam we gaan naar binnen. Je moet naar bed ook als je echt niet kan slapen, maar blijf dan wel binnen." Zegt hij lachend, terwijl mij omhoog trekt. Ik geef hem een nep-glimlach en loop naar binnen.

Ik zit weer op mijn kamer met Zoey. Ze is al weer gaan slapen, maar ik kan het maar niet. Het lukte de afgelopen dagen ook al niet, maar vandaag al helemaal niet. Ik loop naar de badkamer en ga tegen de muur zitten. De tranen beginnen te rollen. Ik wil weg. Ik voel mij vies. Ik ben verkracht en ik ben ook dronken geworden ofzo. Ik voel sinds die ene avond vies. Hoevaak ik ook douche. Ik spreek minder vaak af met Milou, want die denkt ook da t het beter gaat, dus zij heeft ook minder snel het door.

The strongest people put on a smile during the day to make sure no one has to worry about them and cry at night. They always view themselves as weak, while it's the complete opposite.

Loef you all <333