Broken promises // bankzitters

1.29 Je bent niet alleen zolang ik leef.

Milo Pov:

Sam..
Ze weet het. Alles. Ze wil het hebben. Het boekje. Ik ga er niet tegen in, want het is nu klaar. Mijn vrijheid is nu weg. Dat snap ik ook wel, want ze moet het wel aan de rest vertellen. Mijn wond bloed nog steeds een beetje, maar wel veel minder. Ze weet over mijn eetgewoontes en alles. Ik wilde niet dat de jongens daar achterkwamen, maar gelukkig snapte Sam het. We hebben een afspraak gemaakt. Ze is nu beneden. Nog even rust en daarna zal alles gaan veranderen. Ik wil echt niet meer.

Sam Pov:

"Ik wil dat eet gedeelte best achter houden als je beloofd 4 dagen hier te eten en het niet uit te kotsen." Zeg ik. Ik wil niet direct alles weghalen. "Is goed." Zegt hij. Ik weet niet of hij het gaat doen. "Kom we moeten het de rest nu vertellen. Ik zal het eet gedeelte geheim houden zo lang je de afspraak na komt." Hij knikt weer. "Ik hoop dat je dat snapt?" Vraagt ik. Hij knikt al zijn spraakzaamheid is verdwenen. Ik weet niet een of het er wel ooit echt was of dat het ook een deel uitmaakte van zijn masker.

"Ehm kun jij het niet vertellen? Ik kan nu ook niet opstaan." Zegt hij doelend op de wond op zijn been. "Ik ben terug in een paar minuten." Zeg ik, terwijl ik hem een grote knuffel geef.

Ik pak het boekje weer op. De laatste bladzijden van het boekje zijn de mesjes vastgeplakt met een dun stukje plakband. Ik loop de trap af. Nu moet ik het vertellen. Ze zullen schrikken dat staat vast. Ik verzamel al mijn moed en duw de woonkamer deur open.

"Hey... wat is er?" Vraagt Matthy bezorgd als hij mij gezicht ziet. Ik ga op Milo's plek zitten en leg het boekje neer. Ik zeg niets, maar klap hem open op de laatste bladzijde. "Jullie hebben een nieuwe code nodig voor het doosje." Zeg ik. Doelend op het doosje boven de over met de mesje en scheermesjes van mij en mijn vaders. Ik zie ze verbaasd kijken. "Milo ging niet weg omdat hij hier niet wilde zijn, maar omdat hij hier niet kon zijn." Zeg ik.

"Wacht is dit van Milo?" Vraagt Koen verbaasd. "Ja wie anders." Zeg ik op mijn beurt verbaasd. "Van jouw?" Zegt hij vragend. "Nee dit is Milo zijn boekje. We mogen er niet in lezen, maar het moet worden opgeruimd. Hij doet het ook. Hij had het zwaar dus zocht de rust op en daar werden wij boos om." Zeg ik. Ik zie hun gezichten veranderen. Ik laat het boekje liggen en pak het doosje en pleisters uit de kast in de keuken. "De code moet worden veranderd voor zijn en mijn veiligheid en jullie moeten komen helpen." Zeg ik zo rustig mogelijk.

"Hoe zagen we het niet?" Vraagt Roel aan mij. "Het is heel moeilijk. Je ziet het sneller wanneer je weet hoe het er uit ziet." Zeg ik. "Kunnen een beetje opschieten met de code dan ga ik Milo boven helpen met zijn wonden." Vraagt ik. "Ja is goed." Zegt Matthy. "Sam wanneer heeft hij het gedaan?" Vraagt Robbie. "Voor het eten." Zeg ik en ik loop naar boven.

Ik klop op de deur en ga dan naar binnen. Ik zie Milo op het bed liggen zonder dat hij moeite doet om het bloeden te stoppen. Hij is flauwgevallen realiseer ik me. Ik ren naar hem toe. "Milo... MILO.. HALLO MILO KOM OP." schreeuw ik. Niks geen reactie. Ik richt mij op de wond waar het bloed nog uit loopt en niet lijkt te stoppen. Ik duw de handdoek erop. De wond is echt heel diep. Hij heeft er aan gezeten net. Ik weet het zeker. Het zag er net veel beter uit. De wond is door lagen van zijn huid heel en de handdoek zit vol me zijn bloed. Te veel bloed. Ik kijk rond. Een puntslijper op zijn bureau is zie hem liggen helemaal uit elkaar en ik snap direct dat het niet zijn bedoeling was om er nog te zijn. Ik kijk terug naar de handdoek die rood is geworden. Ik kan het bloed er uit knijpen.

Ik hoor eindelijk voetstappen op de trap. "HELP." schreeuw ik. Ze moeten echt opschieten. Ik kijk naar de deur die op wordt gegooid. Ze schrikken van het aanzicht en ik heb het gevoel dat ze niet zomaar gaan helpen. "Matthy breng de puntenslijper naar het doosje. Koen bel 112 en zeg dat Milo een te diepe wond heeft en daardoor is out gegaan. Roel check voor een pols en Rob pak een nieuwe handdoek." Roep ik naar hun toe er moet nu iets gebeuren. Ze doen gelukkig allemaal wat moet.

Loef you alll <333333