Broken promises // bankzitters

2.3 de show..

Sam Pov:

"Ey komen jullie nog of wat?" Schreeuwt Koen hard naar ons toe. "Jezus wat heeft hij gegeten?" Vraag ik aan Milo. "Veel suiker en volgens mij ook energie drank ofzo." Zegt hij lachend. Milo is blij. Milo is blij en dat maakt mij dan weer heel blij. We lopen rustig de trap af naar de bus.

Raoul, Victor en hun show manager zitten voorin, Koen, ik en Rutger zitten op de achterbank en daar achter zitten Robbie, Matthy en Milo. Roxy komt zelf naar het festival toe en zij moet zelf ook optreden. We moeten een uurtje rijden, maar na een halfuurtje zit er al wel wat alcohol tegen de "spanning" in. Naja dat zegt Rob. "Kom je ook op het podium bij mij staan?" Vraagt Rutger aan mij. "Ik weet niet of dat wel mag." Zeg ik twijfelend. "Van wie? De organisatie maakt er echt geen punt van." Zegt hij. "Mag Sam op het podium bij mij erbij staan?" Vraagt Rutger, terwijl hij om zich heen kijkt naar mij vaders. "Prima." Zegt Roel van voren. "Top dan is dat geregeld." Zegt Rutger lachend.

We komen aan bij het festival. Nog een uurtje dan moeten ze op. Roxy moet al over een kwartier op, dus Koen moest en zou optijd aanwezig zijn. We lopen aan de achterkant van het terrein naar de kleedkamers voor artiesten. Er staan op de weg erheen allerlei mensen te schreeuwen naar mijn vaders voor handtekeningen of foto's. Ik had nooit verwacht hoeveel mensen voor hun zouden komen. Ik wordt als een klein kind aan de hand gehouden door Robbie. "Jezus wat veel fangirls weer." Zegt Koen. "Jaja we weten het." Zegt Rutger lachend.

Onderweg naar de kleedkamer komen we echt allerlei mensen tegen. Flemming, Suzan en Freek, Kraantje pappie, Ronnie flex, Claude, Acda en de Munnik, Goldband en nog veel meer. Ik kijk echt mijn ogen uit. Ik heb veel van deze mensen nog nooit in het echt gezien. Eenmaal in de kleedkamer komen er nog wat mensen langs. Koen en Roxy komen dan ook samen aangelopen.

"Heyy Sam! Leuk dat je er ook bent." Zegt Roxy enthousiast. "Ja inderdaad! Hoe was het optreden?" Vraag ik nieuwsgierig. "Heel leuk! Maar dat is het altijd wel." Zegt ze lachend. Ik lach terug en iedereen begint te praten en te overleggen over hoe het zometeen moet gaan.

"Hey jij gaat ook op straks toch?" Vraagt Roxy na een tijdje. Ik schrik een beetje, want ik zat redelijk in mijn eigen wereld. "Ehm ja ik denk het wel" zeg ik nog twijfelachtig. "Het komt goed. Het is heel eng in het begin, maar daar moet je jezelf gewoon over heen zetten en genieten van het moment." Zegt ze lief. "Ik zal het proberen." Zeg ik. En we kletsen nog door over van alles en nog wat.

"Yo het is bijna tijd om te gaan." Zegt Roel. Iedereen staat op en we lopen naar het podium en dan worden ze om geroepen om op te komen. Ze rennen op en beginnen met hun eerste nummer.

Ik blijf achter de schermen staan. Eigenlijk weet ik niet of ik het durf. "Het komt goed. Ga maar gewoon bij Rutger staan dan sta je niet in de spotlight, maar wel op het podium." Fluistert Roxy plots in mijn oor. "Oké" zeg ik twijfelend. Wat als mensen mij straks raar aan gaan kijken. Wat als mensen het helemaal niet leuk vinden dat ik er bij ben.

Plots voel ik een hand in de mijne. Het is Rutger. Hij trekt mij mee het podium op naar zijn dj gedeelte en nu sta ik plots naast hem voor duizenden mensen. "Het komt goed!" Zegt hij geruststellend. Ik dat mensen naar mij kijken, maar daarna kijken ze eigenlijk ook weer snel weg. Ik begin met Rutger te dansen.

Halverwege de show komt Koen nog even bij ons staan. "Is het leuk?" Vraag hij. "Ja heel leuk." Zeg ik enthousiast. "Je mag ook bij ons komen staan als je dat wil? Het hoeft niet." Zeg hij. "Ik blijf liever nog even hier." Zeg ik terug. Hij loopt weer naar voren omdat zijn stuk komt.

Ze gaan nu factureren en baldadig doen. Ze beginnen met factureren en dus staan Koen, Milo en Matthy ook bij ons achter. "Hey kleintje hoe is het?" Vraagt Matthy. "Goed hoor!" Zeg ik blij. "Toppie! We hebben nog tien minuten van het optreden over daarna is het klaar. Je mag nog even bij ons voor komen." Zegt Matthy. "Oké. Ik weet niet of ik wel voor wil zijn. Er zijn zoveel mensen." Zeg ik. "Je kunt altijd even kort komen en daarna terug lopen." Zegt Milo plots. "Maar wanneer dan?" Vraag ik twijfelend. Er zijn zoveel mensen. Wat als ze het helemaal niet leuk vinden dat ik er ook ben?

"Sam kom er straks gewoon bij huisfeestje bij, dan is Roxy er ook. Je kunt altijd terug lopen naar achter als je het te druk vind worden." Zegt Milo geruststellend. Ik knik en focus mij weer op Robbie en Roel die factureren aan het zingen zijn.

Ik ben helemaal verzonken in mijn gedachten als ik een tikje krijg op mijn schouder. Het is Rutger. "Huisfeestje begint zo. Loop maar mee met Roxy." Zegt hij als hij richting Roxy wijst die achter de schermen staat te wachten.

Roxy komt op en ze trekt mij praktisch mee naar voren. Daar sta ik dan voor heel veel mensen niet wetende wat ik moet doen. Dan komen Matthy en Robbie en beginnen naast mij te dansen. Ik neem het als een hint dat ik ook moet beginnen en begin langzaam te dansen. Bij Rutger voelde het wel veiliger, maar ik kan nu niet zomaar terug lopen dat zou raar lijken.

Het voelt wel vertrouwd. Ik dans gewoon zoals ik thuis ook altijd doe.

"Jongens even een groot applaus voor Roxy dekker en onze dochter Sam!" Schreeuwt Koen als ik en Roxy weer terug lopen naar achter. Nu loop ik helemaal het podium af. Ik ben gesloopt. Hoe houden zij dit zolang vol? Ik ben nu al kapot.

"En hoe vond je het?" Vraagt Roxy als we terug lopen naar de kleedkamer. "Heel leuk, maar ook wel heel eng met al die mensen." Zeg ik. "Dat is logisch. Dat heeft iedereen bijna wel de eerste keer." Zegt ze. We kletsen nog even door tot mijn vaders en Rutger binnenkomen.

"Kom zullen we terug naar huis gaan?" Vraagt Matthy aan mij. "Ja is goed, maar wat doen we met de rest?" Vraag ik. Normaal slaap ik altijd bij Lieke of Jamie of hun bij ons en zie ik mij vaders pas de volgende dag weer, omdat ik al op mijn kamer ben aan het slapen of kom ik dan pas weer thuis van Lieke of Jamie.

"Die blijven nog even hier feesten waarschijnlijk, maar jij moet straks wel naar bed." Zegt hij. "Helemaal ik kan prima opblijven." Zeg ik. Nog geen twee seconden later moet ik al gapen. "Jaja ik zie het. Kom we gaan." Zegt hij lachend. We zeggen gedag tegen de rest en we lopen door naar de auto.

~
Miss een beetje een saai hoofdstuk.

Ik hoop ergens deze week nog meer online te kunnen zetten!
Sorryyyy
Loef you all <33333