Broken promises // bankzitters

1.21 Sam niemand wordt boos.

Milo Pov:

Nu dit tegen de andere vertellen. Dit zal niet goed vallen.

Ik loop de woonkamer in en direct door naar de keuken. Ik pak een bakje en doe haar spullen erin. Ik wil het niet weggooien, want dit is misschien later wel fijn om te hebben voor haar. Ik heb een paar van mijne ook nog in mijn boekje geplakt. Ik kon het niet weggooien. Ze hadden mij er zo lang doorheen geholpen.

Ik loop terug naar de woonkamer en ga aan de eettafel zitten met het bakje voor mij. Ik kijk nog even voor mij uit, maar dat zeg ik het toch. "Jongens kom effe hier zitten. Dit is belangrijk." Zegt ik. "Wat is er?" Vraagt Robbie. Hij is de eerste die het door heeft een tikt de rest ook aan om mee te komen naar de tafel. "Wat is dat?" Vraagt Robbie als hij het bakje ziet. Ik reageer weer niet. "Kom eerst even zitten." Zeg ik zo rustig mogelijk. Fuck misschien heeft ze nog meer puntenslijpers bedenk ik me. "Wacht effe." Zeg ik tegen de jongens die inmiddels aan tafel zitten.

"Sam heb je nog puntenslijpers ergens." Vraag ik als ik haar kamer binnen loop. "Oh sorry. Misschien wel." Zegt ze en ze staat direct op. "Ik heb nog deze." Zegt ze als ze er twee voor mij houd. "Die kun je wel houden. Die hem ik zelf ook ooit geprobeerd te slopen. Dat lukt echt niet, maar die andere wil ik graag wel." Zeg ik, terwijl ik de puntenslijper waar schroefjes op zitten mee pak. De andere is er een met een opvangen gedeelte onder. Die zijn echt onmogelijk om te slopen.

Ik loop weer terug met de puntenslijper in mijn hand en ik ga aan tafel zitten. "Wat is er. Feyenoord staat op." Zegt Koen geïrriteerd. "Nu ga je daar even niet aan denken." Zeg ik boos. Ik zie dat hij ervan schrikt. "Sorry, maar jullie moeten mij beloven dat jullie niet naar haar toe gaan." Zeg ik wetende dat ze dat anders doen en dat Sam het niet wil. "Oké, maar kun je ons vertellen wat er is?" Vraagt Roel. Ik open het bakje en doe de puntenslijper er bij in. Ze staren er allemaal in. "Ze doet zichzelf weer pijn. Dit is alles waarmee ze zich zelf kan pijn doen of kan slopen en dan zichzelf pijn kan doen." Zeg ik zo rustig mogelijk. Ik kijk in vier verbijsterende gezichten. "We moeten wat dingen gaan aanpassen." Zeg ik. Ze knikken allemaal, maar niemand durft iets te zeggen.

"De messen wil ik juist niet op slot hebben, maar wel geteld hebben. Ze heeft nog één puntenslijper op haar kamer, maar ik kan uit ervaring zeggen dat die niet sloop baar is. Ze moet zich kunnen scheren, maar ik wil eigenlijk iedereen zijn scheermesje in een bakje doen op slot met een code, zodat ze ook niet een van ons kan pakken, maar dat wij wel rustig kunnen scheren." Zeg ik. Ik zie gezichten die verbijsterd zijn. "Meen je dit?" Vraagt Koen. "Helaas weet ik zelf wel dat de messen geen nut heeft wat als ze wel wat wil eten. Dan kan ze niets en dan hebben we op dit moment niet nodig." Zeg ik. "Holy fuck.." stameld een verbaasde Matthy. "Ik zal haar regelmatig controleren op nieuw littekens." Zeg ik. "Hoe hebben wij het gemist?" Vraagt Robbie. "Het was nooit haar bedoeling dat wij het zagen. Het is een soort masker die je ophoudt om mensen niet bang te maken." Zeg ik.

"Milo.." vraagt plots Koen. "Ja wat is er?" Vraag ik. "Hoe erg was het voordat jij het ging proberen? Hoe erg was het überhaupt bij jouw?" Vraagt hij voorzichtig. "Ik heb mijzelf lange tijd gesneden soms bijna elke dag. Ik was veel verder weg dan Sam." Zeg ik. Dat laatste is gelogen. Sam is even ver als ik toen was. Ik wil de jongens niet bang maken. Niet nu ze al zo bang zijn.

"Kunnen we naar haar toe?" Vraagt Robbie. "Ja is goed." Zeg ik. Ik voel me echt een soort reis begeleider, maar het moet nu wel even.

Loef you all <333