Sevgili Bakıcım

0.4

Mira'nın ağlayışı ile gözlerimi araladım.

Saate baktım. Gece 2.30'du, hızla yataktan kalktım. Mira'yı kucağıma aldım. "Ağlama aşkım." Onu pışpışlarken bezini kontrol ettim.

Dolan bezini değiştirdim hemen. Biberonu kontrol ettim.

Boştu.

Mira'nın ağlaması durmazken kucağımda onunla alt kata inmek için odadan çıktım.

Sessizce alt kata inmeye çalıştım. Bora Bey uyuyor olabilirdi.

Hızla mamasını hazırladım. Mamasını aldım ve dudaklarına yaklaştırdım.

Biberonu emerken üst kata çıktık. "Afferim Mira'ya." Gözleri kapandı.

Odama çıktım ve onu pışpışlamaya devam ederken biten biberonu baş ucumdaki komidine bırakıp onu salladım.

Ama gözleri açık bir şekilde bana bakıyordu. "Mira hadi uyuyoruz ablacım." Onu sallarken ağlamaya başladı.

"Mira." Dedim şaşkınlıkla.

Gazının olduğunu düşündüm. Gazı için çabaladım ama yoktu.

Lisede aldığım ebelik derslerini düşündüm.

Mira'yı yatağa uzattım. Bedenini kontrol ettim. Herhangi bir yerinde bir şey yoktu. Ateşi de yoktu.

Kusmuyordu da.

Mira minik elleriyle ğöğüsüme dokunuyordu.

"Mira, Yasemin'de süt yok ben annen değilim ki." Dediğimde yatağa oturdum onu omuzuma yasladım.

Onu pışpışlarken susmadı ve bu sefer kucağıma yatırdım. "Hadi ama, sen niye bu sefer bu kadar ağladın."

Deva'yı aradım. "Alo." Dedi çiğdem çitleme sesi geliyordu arkadan. "Uyanık mısın?"

"Hee, abimin nişanlısı bizde. Bahçede oturuyoruz." Başımı salladım. "Sana ne oldu? Ne bu ağlama sesi?" Dedi Deva. Bir yandan Mira'yı sallamaya devam ettim.

"Deva, Mira susmuyor. Meme istiyor." Dediğimde "E ver kızım." Dedi.

"Gerizekalı benim sütüm mü var?" Diye kızdım ona. "Off başka emzik ver?"

"Ay Deva kapa telefonu." Telefonu yatağa bıraktım ve Mira'ya baktım. "Ablam ama hadi ya."

Çekmeceden emziği çıkarttım, paketi yırtıp dudaklarına uzattım.

Ağzına bıraktığım emziği ittirdi.

Son çaremdi.

Geceliğimin askısını çıkarttım ve Mira'ya yaklaştırdım.

Yaptığım şey çok yanlıştı. Ama mecbrudum.

Mira göğüsümle buluştuğum an sustu. Hissettiğim duygunun haddi hesabı yoktu.

Kendimi anne gibi hissediyordum. Doğurmuş ve kendi kızıma bakıyormus gibi hissediyordum.

Odamın kapısı bir anda açıldığında kapıya çevirdim Bora Bey'di.

Kahretsin.

"Yasemin."

"Bora Bey." Şaşkınlıkla Mira'yı göğüsümden ayırdım.

Hızla göğsümü topladım ve utançla Mira'yı salladım.

O ise ağlıyordu. "Bir şey mi oldu Bora Bey?" Yüzüne bakmadan sordum. "Hayır, Mira çok ağladı ben iyi misiniz diye kontorle geldim." Başımı salladım.