Sevgili Bakıcım

1.3

Bahçede Emre, Bora ve Duygu Anne'yi geçiriyordum. Duygu Anne torunu ile vedalasşırken Bora Bey bana döndü.

"İş 2 günden fazla sürebilir." Başımı salladım. "Ali burada, senin o kartın dışında odamda kart bıraktım. Kendi kartından herhangi bir harcama gerekirse sana bıraktığım karttan yap." Başımı salladım.

Bora kızına sarılıp öptü, Emre'de "Mercimek tanem, amcanı çok özle." Diyerek ondan ayrıldı.

Duygu Anne bana sarıldı. "Görüşürüz kızım."

"Görüşürüz anne." Onlar arabaya giderken Mira'nın kolunu tuttum ve el sallıyormuş gibi yaptım.

Eve girdim.

Aylin Abla bana doğru adımladı. "Kızım."

"Buyur abla."

"Hani Bora Bey oğlum iki günlük gitti ya." Başımı salladım. "Bende evde olsam, eşim yatalak." Başımı salladım. "Elbette ablam. Benim yapacağım şey Mira'ya bakmak. Kendim de her türlü hallederim kalan işi. Sen eşin ile ilgilen." O bana gülümsedi ve toparlanıp evden çıktı.

"Baş başa kaldık mı balım?"  Dediğimde telefonum çaldı.

Şortumun arka cebinden telefonumu açtım. Deva görüntülü arıyordu.

"Ayy balım Yasom, ne yapıyorsun?" Dedi heyecanla açtığımda.

"İyidir sen?" Diye sordum üst kata çıkıyordum. "Bebek nerede?" Kucağındaki Mira'yı gösterdim.

"Ay nasıl güzel bir bebek bu ya." Ona gülümsedim. "Sen neredesin? Kim var yanında?"

"Bak." Kamerayı çevirdi.

Yaman Abi ve İlkim'i gördüm. "Aaa nereye gidiyorsunuz?"

"Geldik bile." Kaşlarım çatıldı.

"Nereye?"

Evin kapısı çaldı. "Dur kapı çaldı." Kucağında Mira ile yeniden altnkatta indim.

Kapıyı açtım.

Yaman ve İlkim kapıdaydı. "Abi." Dedim şaşkınlıkla.

"Helloo!" Dedi Deva arkalarından.

"Şaka mı?" Onlar içeri girerken Yaman Abi, Mira'yı kucağına aldı.

"Hayır değil canım." İlkim'e sarıldım. "Hoş gelniz abla."

"Hoşbulduk." Dediğinde içeri geçtiler ve Deva bana sımsıkı sarıldı.

"Ayy nasıl özlemişim."

"Bende seni."

"Gel gidelim." Kapıyı kapatırken Ali ile göz göze geldim. "Sorun var mı?" Diye sordu. "Yok ailem onlar."

Ali gülümsedi. "Tamam yenge hanım." Kapıyı kapatıp onların yanına geçtim.

Onlar çoktan Mira'nın neşesinde kaybolmuşlardı.

"Bora Bey yok mu? Duygu hanım?" Deva sordu. Başımı olumsuzca salladım. "Az önce çıktılar."

"Güzel."

"Ben kahve yapıyım."

"Yok ablacım yapma." Dedi İlkim Abla. "Neden abla?" Diye sordum. "Kahve içecek vaktimiz yok."

"Yaa üzülürüm." Dediğimde Deva kollarını bana uzattı. "Hiç üzülme seni eğlendirmeye geldik çünkü." Kaşlarım çatıldı.

"Nasıl?"

"Denize gidiyoruz." Dedi Yaman Abi. "Abi ben gelemem." Dediğinde üçü de ofladı.

"Gelirsin." Kaşlarımı havalandırdım. "Hayır."