Sevgili Bakıcım

2.6

Mira kucağımda uyuyor ben ise onu izliyordum. "Hadi sende uyu." Diyen Bora'ya baktım. "Ya götürürlerse?" Diye sordum.

"Ben buradayım, sorun olmayacak.  En azından beşiğe bırak güzelim, hadi." Başımı salladım ve yatağımın kenarındaki beşiğe bıraktım. "Çok mu ağladın sen bugün?" Diye sordu yatakta karşıma oturturken. "Dalga mı geçiyorsun ya!" Onu omuzundan ittim.

"Hayır birtanem, biliyorum yıprandın, özür dilerim." Bana sarıldı. "Ben senin birtanen değilim Bora." Onu kendimden uzaklaştırdım.

"Yasemin bir karar aldım." Gözlerine baktım, yemyeşil gözlerine. İçime akan gözlerine.

Bakmak için ömür vereceğim gözlerine. "Ne kararı?" Dedim merakla.

Yemyeşil hareleri parladı. "Artık benimsin." Kaşlarım çatıldi. "Nasıl?"

"Sevgilimsin Yasemin. Kaçmandan sıkıldım. Bugün sen ağlarken gönül rahatlığıyla sana sarılmamak." Durdu derin bir nefes aldı.."Ne kadar acı verdi biliyor musun?"

"Herkese sevgilim derken eve gelip sana sevgilim diyememek, bugün sen kızımız dediğinde senin benim eşim olmaman canımı ne kadar yaktı biliyor musun?" Sessiz kaldım.

"Yasemin ben sana aşık oldum. Ben, sana beslediğim hissi kimseye beslemedim." Derince yutkundum.

Duyduklarım gözlerimin dolmasına sebep oluyordu. Ellerimi tuttu. "Yasemin, kimse benim ölüm maçlarıma gelmedi, kimse benim gözümün içine bu kadar güzel bakmadı."

"Bora-"

"Beni dinle sonra istediğin kadar konuş ömrümün sonuna kadar dinleyeceğim." Gülümsedim ve dinlemeye devam ettim.

"Ben kimsenin dudaklarından adımı duymak istemezken senin dudaklarından çıkması için deli oldum, ben annem ile samimi olmaya çalıştım elimden geldiğince: senin için, ben senin için ablamla barıştım." Başımı yere eğdim ve ellerimize baktım.

Ellerimi tutmuştu.

"Ben seni evime aldım, sınırlarımın içine aldım. Yasemin." Eli yanağına çıktı ve okşadı. "Ben seni kalbime aldım, kalbimde kalmaya devam et olur mu?" Dolu gözlerim ile başımı salladım. "Ve ben sana ağlama demedim mi?"

"Ama-"

"Aması yok, ağlamak yok." Başımı salladım. Bora gözlerimi sildi. "Yemin ederim seni asla üzmeyeceğim." Gülümsedim.

Hayatımda kimsenin sözleri bu kadar sahici gelmemişti, bu kadar kalbinde hissetmemiştim.

"Anlaştık."

Ona sımsıkı sarıldığımda saçlarımı öptü. "Uyu hadi, çok yoruldun, bende ablama ve Miraç'a bakıyım." Başımı salladım.

"Sonra yanıma gelir misin?" Bora gülümsedi. "Elbette gelirim güzelim." Yatağa uzandığımda pikeyi örttü bana.

Elimi Mira'ya attığımda elime sarıldı. Huzurla uykusuna devam etti. Gözlerim kapandı.

Ne kadar geçti bilmiyorum ama odamın kapısının açılması ile gözlerimi araladım. "Sen uyu, sorun yok."

"Emre ve Deva?"

"Misafir odasına geçti Deva, Emre'de benim odamda." Başımı salladım. "Bade?"

"İkisi de gayet iyi, uyu hadi yavrum." Gözlerim yeniden kapanırken Bora'ya "Yanıma gel." Diye mızmızlandım.

İkiletmeden yanıma uzandı. Mira'nın huysuzlanması da aynı anda oldu.

Onu Bora ile ortamıza aldığımda Bora bize baktı. "Aile gibi." Dediğinde güldüm. "Biz aileyiz." Dediğimde yanağına dokundum. "Ailem." Gülümsedim ve uykuya bıraktım bedenimi.