Sevgili Bakıcım

4.5

100 oy ve 80 yorum

Boralar'ın gelmesini henüz birkaç saat vardı.

Ama bizim hazırlıklarımız neredeyse tamamdı. Mira'nın benimle uyumlu olması için siyah bir body altına da taşlı tütü bir etek giydirmiştik.

Minik dantelli çorapları ve siyah bir babetle de kombinini tamamlamıştık.

Kombinini tamamlamıştık fakat Deva'nın mükemmel ısrarları pardon zorlamaları ile siyah küçük bir fiyonk takmıştık başına.

Ben yüzümde bir gülümseme ile topuklu ayakkabımı giyerken telefonum çaldı. Bora arıyordu heyecanla telefonu açtım. "Merhaba güzelim."

"Merhaba sevgilim." Dediğimde yüzümde tarifsiz bir gülümseme vardı. "Müsait misin?"

"Evet evet müsaitim sorun mu var?" Diye sordum. "Hayır yok 2 dakika kapıya iner misin?" Yüzüm buruştu. "Kapıya mı? Neden ki?"

"Seni çok hızlı, şipşak bir yere götürüp getireceğim  Hadi bekliyorum."

"Eh peki madem bekle iniyorum." Elime telefonumu aldım ve odadan çıktım.

Başımı Deva'nın odasına uzattım, ona baktım. "Ne yapıyorsun kız?" Diye sorduğumda sürdüğü rujunu bırakıp bana döndü. "Makyajım bitti şimdi, ne oldu?"

"Bora gelmiş de, ben gidiyorum bir yere gidecekmişiz. Abimler gelmeden eve gelmiş olurum."

"Yasemin, abimler bir saat sonra gelecek, akşam da istemen var ikiniz nereye gidiyorsunuz?" Diye meraklı sorusuna karşılık sadece omuzlarımı salladım.

"Bilmiyorum ben de öğrenip geleceğim."

"Eh iyi madem ne diyeyim ki." Onu havadan bir öpücük attığımda yüzüne gülümseme yayıldı. "Mira'yı alayım mı yanıma?"

"Kızım çocuk uyuyor be."

"Doğru tamamen unuttum onu neyse ben çıkıyorum annemlere söylersin." Bana başını salladığında odasından çıkıp kapıya doğru adımladım.

Topuklu ayakkabımın çıkarttığı ses apartmana yayılırken bahçeye çıktım.

Bora'nın siyah arabası hemen bahçe kapısının önünde duruyordu, kolunu dışarıya sarkıtmış bana bakıyordu.

Gözündeki gözlüğü çıkarttı ve beni baştan aşağı süzdü.

Islık çala çala araçtan indi. Yüzümde kızarıklık ile ona doğru adımladım. "Çok güzel olmuş benim hatunum." Utanırken kollarımı ona doladım ve sımsıkı sarıldım. "Teşekkür ederim sen de çok yakışıklı olmuşsun."

"Kayınvalideme layık mıyım?" Ondan ayrılırken kaşlarımı çaktım. "Reyhan Anne'ye mi?" Başına olumsuzca salladı.

"Gerçek kayınvalideme Müjgan Annem'e."

Ağzım açık kaldı ne diyeceğimi bilemedim. "Yavrum Bir şey söylesene bana yoksa annem beni böyle beğenmez mi?" Yüzme saf bir gülümseme yayıldı. "Eğer annem hayatta olsaydı senin bu kalbini çok severdi."

"Şimdi sen istemeye gidiyoruz hadi, gel bakalım." Kaşlarım çatılırken bana sağ koltuğun olduğu kapıyı açtı.

Araca otururken hemen soluma oturdu ve ona döndüm. "Bora senin aklını yerinde mi akşam gelip beni isteyeceksiniz ya zaten daha nereden istemeyi düşünüyorsun?"

Sorumla işaret parmağı dudaklarına gitti. "Sessizlik sessizlik, göreceksin işte sabır biraz." Onun bu haline gülümserken yolu izledim.

"Bak ama hızlı lütfen abimler gelecek."