Sevgili Bakıcım

4.2

70 oy ve 60 yorum

Bora Karaman

Holdingte, kendi odamda bir sağa bir sola dönüyordum.

Gece asla gözüme uyku girmemişti ve sabah ezanı ile birlikte holdinge gelmiştim.

Saat şuan akşam üzerine gelmek üzereydi, Yasemin evden çıkmış planın olduğu alana gidiyordu.

Evet veya hayır diyecekti.

Hayır deme riski daha çok olduğu için bu beni deli gibi korkutuyordu.

Evet kabul uzun bir ilişkimiz olmadı ve ben onu evine adım attığı andan beri deli gibi seviyordum hatta kör kütük aşıktım.

İçimde ona beslediğim duyguların tarifi yoktu.

Deli gibi aşıktım ona. Sevgiye hasret tarafım onun Bora diyişi ile süzülüyordu.

O, bana Bora diye seslendiği an tüm yük omuzlarından kalkıyordu.

Bir insan bir insana bunu yapabilir miydi?

Sadece adımı dudaklarından duymak bile bu kadar yetiyorken siz bir de sarıldığımizda, birlikte kızımız ile ilgilendiğinizde düşünün benim deli olan kalbimi.

Onun icin deli olan kalbim.

Acaba o da beni gerçekten seviyor muydu?

Seviyordu elbette, gözlerinden belliydi. Ela gözlerinden. Parlayan ela hareklerinden belliydi beni sevdiği.

O ela hareleri için canımı verirdim. O gözlerinin bana bir saniye daha fazla bakması için canımı verirdim.

"Bora Bey." Sesi ile arkamı döndüm. "Yasemin Hanım ulaşmak üzere."

"Tamam, aracım geldi mi?"

"Evet efendim." Diyen Ahu ile masadaki telefonumu alıp çıktım.

Hızla asansöre bindim.

İçimde o kadar büyük bir heyecan vardı ki sanki zaman akmıyor herşey aşırı yavaştı.

Ve bu soktuğumun asansörü oldukça yavaş zemin kata iniyordu.

Asansör zemin kata ulaştığında hızla araca ilerledim ve olabildiğince hızlı gidebilmek için gaza bastım.

Yol altımdan akıp giderken Deva aradı. "Efendim baldız." Dediğimde şen şakrak sesi doldu kulaklarıma.

"Eniştelerin nirvanasi, naber?"

"İyi baldız, neredesiniz? Emre yanında değil mi?"

"Evet enişte, şimdi geldik bizde. Ufak tefek hazırlıkları hallediyor Emre, seni sordu da arıyım dedim."

Görmese de başımı salladım. "Tamam baldız, 3 dakikaya ordayım. Emre'ye söyle, Oğuz'u arasın, Yaseminim'in olduğu aracın şoförü. Nerede olduklarını sorsun." Deva mırıldandı.

"Emrecim, Oğuz'u arayacakmışsın. Eniştem dedi."

"Tamam bücürüm." Sesini duyduğunda kafamı sağa sola salladım. "Emrecim ve bücür mü?" Dedim Deva'ya.

"Şimdi eniştelerin şahı, nirvanası konumuz bu mu?" Ona güldüm. "Enişte, Emre; Oğuz'a ne desin? Salak arkadaşın soruyor da."

"Ben geldim, araç park ediyorum. Biraz Yasemin'i turlatsın, tekrar aradığınızda da getirsin."

"Emrecim duydun mu?"

"Duydum bücürüm. Söylüyorum Oğuz'a."

Onların kendi hallerine gülümsedim. "Tamamdır enişte hallettim, sen geldin mi?"