Sevgili Bakıcım

4.3

80 oy ve 70 yorum

Eve geldiğimizde beni kapıda, kucağında Mira ve Miraç ile karşılayan Bade oldu.

"Abla." Dedim heyecanla. Koşarak bahçeye girdim ve ona sımsıkı sarıldım. "Ablacım."

Onun kucağından Mira'yı aldım ve kızıma sımsıkı sarıldım. "Hoşgeldiniz."

Gülümsedi bana. "Hoşbulduk canım."

"Ne ara geldin sen?" Bade güldü. "Kardeşim çağırır da gelmem mi?"

"Hoşgeldin abla." Bora onlara sarılırken Miraç'ı kucağına aldı. "Dayım." Miraç'ı öperken Mira çığlığı bastı.

"Ooo babam ne oldu?" Geri ablasına verdi Miraç'ı. "Oouu." Mira'yı kucağından alırken Mira, Bora'nın omuzuna vurdu.

"Babam."

"Dada ooou." Mira'ya gülerken eve girdik. "Bakayım yüzüğüne." Bade Abla'ya yüzüğümü gösterdim.

"Ne güzel yakışmış parmağına."

Ona gülümsedim. "Çok mutlu olun ablam." Yapabildiğim tek şey gülümsemekti.

Telefonum açıldığında Reyhan Anne arıyordu. "Alo anne?" Dedim merakla telefonu açtığımda. "Kızım, nasılsın?"

"İyiyim anne, yeni geldik eve. Bade Abla'da gelmiş oturuyoruz."

"Oh iyi annecim. Kızım sana bir şey diyecektim ben." Görmese de başımı salladım. "Dinliyorum anne."

"Sen bu akşam nişan elbiseni al, Mira'yı al bize gel. Murat Baban ile yarın Boralar'ı istemeye bekliyoruz dedi." Ağzım açık kaldı. "Anne?" Dedim şaşkınlıkla.

"Şaşırma annecim, abin ve yengen geliyor alacaklar seni." Yüzüme gülümseme yayıldı. "Ne oldu?" Dedi Bora merakla.

"Annem çağrıyor."

"Nasıl ya? Ver bakayım." Telefonu ona uzattığımda kucağındaki Mira telefona ağzı açık bakıyordu.

Şapşal civcivim benim.

"Alo Reyhan Hanım."

"Ne oldu? İyi misiniz?" Dedi Bora.

Bade şaşkınlıkla dinliyordu sadece bizi. "Ne olmuş ablam?" Dedi Bora'ya. "Anladım Reyhan Hanım tamam siz nasıl uygun girdiyseniz öyle olsun o zaman." Bora gülümsüyordu.

"İyi akşamlar efendim." Telefonu kapatıp bana uzattı. "Abin seni almaya geliyormuş."

"Abla yarın istemeye gidiyoruz." Bade küçük bir heyecan nidasiyla bana sarıldı. "Allah'ım, tabiki de gideriz istemeye."

Biz kendi heyecanımızı dalmış sohbete tutulmuştuk ki kapı çaldı. "Ben bakarım." Kapıyı açtığımda abim ve yengem kapıdaydı.

"Hoşgeldiniz." Abim gülümseyerek içeri girdi. "Hoşbulduk abim."

"Gelin içeri." Onlar içeri girdiklerinde takip ettim heyecanla.

Neler oluyordu hayatımda böyle.

Umarım sonunda mutsuz olmazdım. "Ablacım gel biz yukarıda sana elbise alalım, annemler bekliyor bizi."

Başımı salladım ve üst kata çıktım. Odama girdiğimizde bana baktı.

"Yüzüğe bakayım." Elimi kaldırıp ona gösterdiğinde yerimde tepindim. "Kalbime inecek yarabbim çok güzel bu." Dolu gözlerimle başımı salladım.

"Evet." İlkim Abla bana sımsıkı sarıldı. "Abla." Dedim derin bir nefeste. "De canım."

"Annem gibi olmayacak değil mi?" İlkim Abla ellerimi tuttu ve yatağa oturttu. "Ablacım."