Sevgili Bakıcım

0.2

Araçtan indiğimde etrafa bakındım. Koca bir evdi.

Bahçesi oldukça genişti. Bahçeden ilerlediğimde evden ağlama sesleri yükseliyordu.

"Sanırım biraz erken işe başlamak durumunda kaldınız." Diyen Ali Bey'e gülümsedim.

"Maruzatı yok."

Evden içeri girdiğimde adam koltukta oturmuş bebeği pusetinde sallıyordu.

"Merhaba." Dediğimde adam bana döndü. "Şükür. Sustur onu." Bebeği vebalı bir şeymiş gibi bana uzattı.

Pusetin içindeki bebeği almadan önce çantamı omuzumdan çıkartıp yere bıraktım.

Bebeği kucağıma aldım.

Yavaşça salladığımda sustu. "Nasıl bu kadar hızlı olabilirsin?"

"Sanırım biraz sakinlikti bebeğin ihtiyacı olan." Adam bana başını salladı.

Bebek kucağımda mışıl mışıl uyurken adama döndüm.

Çünkü dikkatimi çekmek için boğazını temizledi. "Bora Karaman ben? Senin adın ne?"

"Yasemin efendim."

"Kaç yaşındasın Yasemin?"

"25 efendim." Bana başını salladı. "Üniversite okudun mu? Ne mezunusun? Ayrıca lisede hangi lisedeydin?"

Sorularına karşılık ona baktım. "Öncelikle oturabilir miyim iznizle." Koltuğu gösterdim. "Elbette."

Koltuğa oturduğumda bebek kucağımda hareketlendi. "Sşh sorun yok."

"Cevap?"

"Sağlık lisesi mezunuyum aynı zamanda üniversitesiden de uluslararası arası ticaret mezunuyum." Başını salladı.

"Gayet başarılı."

"Teşekkürler."

"Ne kadar istersin?"

"Ne şartlar altında çalışacağım?" Bora Bey bana baktı. Ardından kucağımdaki minicik bebeğe.

"Yatılı kalmanı istiyorum Yasemin." Başımı salladım. "Yemek işini evde tekken kendim hallediyordum genellikle ama şimdi hem bebek hem sen. Eski bir çalışan ablam vardı. Temizlik için gelirdi. Onu tekrar çağırırım." Başımı salladım sessizce yeniden.

"Ücrete ve izinlere gelicek olursak-" Bora Bey'in sözünü kestim.  "Eve gitmem fazla önemli değil. İzinleri sık sık kullanmam Bora Bey. Ben çok ihtiyacım olursa sizden rica ederim." Bana şaşkınlıkla baktı.

"Peki, ücret ne yapalım?"

"Sizin kararınız." Düşündü. "Şuanlık 5.000€ ile başla. Zamanla artırırız. Ben senin için bir banka hesabına her hafta düzenli olarak yatıracağım." Başımı salladım.

"Ulaşım için ise şoförlerim emrine amade." Gülümsedim. "Teşekkürler Bora Bey."

"Odanı göstereyim ardından lütfen bebeği al ve bebeğin tüm ihtiyaçlarını karşılayacak bir alışverişe çık." Başımı salladım.

"Emriniz olur." Onu takip ettiğimde üst kata çıktık.

"Burası senin odan." Odaya baktım. Yerden bir yatak vardı ve oldukça genişti. Boydan boya cam bahçeyi görüyordu.

Diğer bir tarafta gömme dolaplar vardı ve bir de ebevyn banyosu elbette.

"Bebeğin beşiği sanırım senin yanına konulması gerek."

"Evet efendim ama bebeğin annesi hoş karşılamaz."

"Annesi yok." Kaslarım havalandı. "Soru da yok Yasemin." Soru soracak olan ağzım gerisin geri kapandı.