VANAÇ VE VANERT

12. BÖLÜM: PLANDAN ÖNCE

Neva Altun

Planımın ikinci aşamasını başlatmak için Vanert'in evinin önüne geldim. Kendisi şu an içeride sinir krizleri geçiriyor olmalı ve bu da tam benim istediğim şey.

Sabah kahvaltı etmeden toplantıya geldiği için aklını kullanamamıştı ve eğer hâlâ açsa onunla işim daha kolay olacak. Dediğim gibi Vanert açken kafası çalışmayan biridir ve uçağın sabah patlaması da bu yönden benim işime yaradı.

Arabamdan indim ve Vanert'in kapısının önüne geldim, iki tane koruma kapının önünde bekliyordu. Onlara yaklaştım ve konuşmaya başladım.

"Merhaba, Ender Bey ile görüşmem gerekiyor. Lütfen geldiğimi haber verir misiniz?"

"İsminiz neydi?"

"Neva."

"Biraz bekleticem Neva Hanım, kendisine haber vermem gerekiyor."

Konuştuğum koruma telefonunu çıkardı ve birini aradı, tahminimce aradığı kişi Kabil'di. Adam hattın diğer ucundaki kişi ile bir süre konuştuktan sonra telefonu kapattı ve kapıyı açtı.

"Buyrun Neva Hanım, Ender Bey sizi bekliyor."

Korumanın kapıyı açması ile bahçeden ilerleyip eve girdim. Vanert salonda oturmuş beni bekliyordu ve sabahki kadar olmasa da sinirliydi. Sinirli olması benim için iyiydi çünkü sinirliyken hata yapması daha kolay olur.

"Zafer kutlaması yapmak için mi geldin?"

"Aldığım kararlar yüzünden anlaşmayı iptal ederek bana savaş mı açıyorsun?"

"O kararları vererek zaten savaş açmadın mı?"

"Hayır, sadece verilmesi gereken kararları verdim. İsteseydim Pala ve seni arkamdan iş çevirdiğiniz için öldürebilirdim, buna hakkım vardı ama yapmadım."

Vanert gözlerini kısarak biraz düşündü ve cevap verdi.

"Yani buraya savaşmak için gelmedin?"

"Hayır, buraya mesajı atanın kim olduğunu bulmak için plan yapmaya geldim. Eğer sözlerinin arkasında isen tabii."

"Ben sözümden dönmem Vanaç, eğer niyetin ortak olmaksa sözümün hâlâ arkasındayım."

"Güzel, o zaman hazırlan."

"Nereye?"

"Kahvaltıya, açken kafan çalışmıyor senin. Nasıl plan kurucaz?"

"Kahvaltı yapmadığımı nerden biliyorsun, beni mi izlettin?"

"Aynen, işim gücüm yok seni izlettim." derin bir nefes aldım ve konuşmaya devam ettim.

"Toplantıda az kalsın mesaj olayını ele veriyordun, kafanın çalışmamasından anladım aç olduğunu."

"Sence de birbirimizi bu kadar iyi analiz etmemiz korkutucu değil mi?"

"Öyle ama yapacak bir şey yok, ikimiz de istemeden karşımızdakinin huylarını ezberliyoruz."

"Beni tanıman benim için bir tehdit değil, sen düşün."

"Sen beni tanımıyorsun Vanert, sadece bazı hareketlerimi ezberliyorsun o kadar."

"İşte şimdi yanılıyorsun Vanaç. Seni ne zaman Vanaç, ne zaman Neva olduğunu anlayacak kadar iyi tanıyorum ve sen de bundan korkuyorsun."