The Devil's Dark Care Tom 2

30. Aurora

Było dobrze, ale jak zwykle musiał zjebać. Dla niego to wydawało się proste. Nie dla mnie. Praca ratowała mnie od natrętnych myśli. Przecież ja muszę z czegoś opłacać mieszkanie. Na pewno nie będę brać od niego pieniędzy. Po moim trupie.
Sama potrafiłam o siebie zadbać. Nikt nie będzie mi mówić co mam robić. Nawet jeśli to był mój chłopak.

-Wracajmy już.

-Do mnie czy do Ciebie?

-Do mnie.

Cały dobry nastrój wyparował. Przynajmniej Asher miał tyle rozumu i się więcej do mnie nie odezwał. Kurwa. Skończyły mi się tabletki. Nie brałam ich od okresu. A on skończył we mnie.
Weszłam do łazienki i sprawdziłam w aplikacji dni płodne. Kurwa jego mać.
To nie może być takie proste. Przecież ludzie miesiącami się starają o dziecko. Na pewno jeszcze poprzednie działają. Na pewno… Gdybym zaszła teraz w ciążę nie wiem co bym zrobiła. To nie miejsce i czas… To zdecydowanie nie miejsce i czas…
Z łazienki poszłam od razu do sypialni unikając go. Gdyby mnie zapytał dlaczego jestem taka roztrzęsiona, nie wiem czy byłabym wstanie go okłamać.
Parę głębokich oddechów, leżąc w ciemnej sypialni pomogło opanować moje ciało.

-Wiem, że nie śpisz. Przepraszam za to w klubie.

-Nie zmuszaj mnie do niczego Asher. Nie rzucę pracy, bo ona w jakikolwiek sposób pomaga mi zająć myśli których oboje nie chcemy.

W odpowiedzi tylko mnie przytulił. Ciepło jakie biło od niego dało mi ukojenie. Przymknęłam oczy i przyjechałam kolejną dawkę którą oferował Morfeusz.
Wstałam parę minut przed budzikiem. Asher jeszcze spał.
Wzięłam głęboki oddech i delikatnie wstałam z łóżka. Ubrałam czarną marszczoną sukienkę z krótkim rękawem. Zrobiłam sobie kawę, z którą stałam w oknie wychodzącym na ulicę. Ludzie zbierali się do pracy, jak zwykle panował większy ruch.

-Co się dzieje?

Podskoczyłam oblewając ręce kawą.

-Kurwa.

-Chodź pod letnią wodę.

-Nie była aż tak gorąca.

Było to delikatne kłamstwo w które oczywiście nie uwierzył. Trzymałam dłonie pod strumieniem wody, a jego uważne spojrzenie nawet na chwilę nie odpuściło mojej twarzy. Wzięłam głęboki oddech i podniosłam wzrok.

-Co?

-Co się stało?

-Nic.

-Nie okłamuj mnie Aurora. Widzę, że coś się dzieje.

-Nic się nie dzieje. Na prawdę.

Boje się że wpadliśmy, ja nie nadaje się na matkę a Ty tym bardziej nie nadajesz się na ojca… dodałam w myślach.

-Nie patrz tak na mnie.

Wzięłam dłonie i wytarłam je ręcznikiem.

-Musimy się zbierać.

-Jasne.

Wzięłam torebkę i klucze od mieszkania. Bez słowa udaliśmy się do samochodu, a następnie pod komisariat.
Gdy chciałam wysiąść jego ręka zablokowała mi ruch.

-Aurora… Zwykle buzia Ci się nie zamyka, a teraz milczysz… Zrobiłem coś?

-Nie.

-To o co chodzi?!

-O nic. Nie przejmuj się.

-Jak się mam kurwa nie przejmować jak widzę, że coś się dzieje! Ty mi nie chcesz powiedzieć co mnie doprowadza do szału.