Chapter 41

12 0 0
                                    

NATALIA'S POV

Today is already our last day here in Batanes. Dahil sa nangyari kahapon ay naiilang na ako sa aming dalawa. 

Pareho kaming walang imik kahapon sa sasakyan pabalik sa hotel. Maging sa pagkain ay hindi kami nag - uusap.

Hindi ko alam ang sasabihin ko sa nangyari kaya mas pinili ko nalang munang umiwas.

'Why did he kiss me? '

'Does he like me? '

Pero parang impossible naman iyon dahil sa pagkakatanda ko, he also hates me the night of our engagement.

If only I had a choice, hindi na sana ako sasama sa last tour namin ngayon pero wala akong magagawa dahil kasama ito sa book namin. 

Hindi bale na dahil huling araw naman na. Bukas ay babalik na kami ng Manila.

I wore a white off-shoulder maxi dress and white slide sandals. I put on light make-up at hinayaang nakalugay ang aking buhok.

Nang matapos ako mag-aayos ay siya namang paglabas ni Alexander sa banyo. Umiwas ako ng tingin ng magsalubong ang aming mga mata.

Bihis na siya.

'What a coincidence. He's also wearing white.'

He is wearing a white short-sleeve polo and white shorts. May itim na relo at naka—itim na slide sandals.

Habang nasa byahe ay nakatingin lang ako sa bintana. Paliwanag palang dahil maaga kaming umalis ng hotel para hindi pa masyadong mainit pagdating namin sa aming pupuntahan.

We are going to the Tayid Lighthouse to watch the sunrise.

Sakto lang ang pagdating namin dahil palabas na ang araw. Naupo ako sa mga upuan doon at pinanood ang pagsikat nito.

Alexander was standing a few meters away from me. He's busy taking pictures.

Sa bawat pag-aangat ng araw ay unti-uunting bumibigat ang loob ko.

Because sunrise means another day at mabilis nalang dadaan ang mga oras.

'Our last day together.'

At kapag natapos ang araw nato, tomorrow we will finally separate ways. He will go back to his life when we are not still engaged. Habang ako, magdurusa sa sakit kasi minahal ko na siya.

"Are you mad at me?" he suddenly asked.

Hindi ko namalayan na naka - upo na din pala siya sa tabi ko.

I looked at him. He's not looking at me, he's looking at the sun.

'I love you so much to the point I forgot what being mad at you felt like.'

I got teary-eyed. I looked away.

"No." I said softly.

"Then why are you being like this?" he asked.

"Like what?" maang-maangan kong sagot.

"Oh, please, Natalia, don't act as if nothing has changed in how you've been treating me since yesterday." he said, looking at me.

Nilingon ko siya. "So what if I've been being like this? We were going to separate ways anyway, so why are you giving this a big deal?" My voice raises, and I'm already breathing heavily because I'm controlling my emotions.

I don't want to cry in front of him.

"Is this all because of the kiss?" he asked softly.

Hindi ako nakasagot agad dahil nabigla ako sa tanong niya. I looked away.

Stupidly Inlove AgainTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon