"Aslında konuşmak için biraz geciktik değil mi? En başında aklımdakileri sana sormam gerekti. Sevgililer böyle yapardı ama ben yapamadım. Mesela bu ilişki de yeteri kadar diyalog kurmadan seninle öpüşüyoruz, senin bana her dakika dokunmanı istiyorum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Canım yanıyor, kemiklerim sanki kırılıyordu. Güçsüzdüm, güçlü olmak istedim ama bu çarşafları sıkmaktan öteye geçmedi. Ağrı yüzünden ayak parmaklarımı sıktım. Öyle çok sıktım ki parmaklarımdan çıtırdılar duyuldu. Belim ağrıdan gerilirken, acıdan dolayı sesli inlememek için kendimi sıkı sıkıya sıkarken boynumdan akan terin akış hızını kulağımda duyumsadım.
Dış kapının örtülme sesi kulağıma ulaştığında bacaklarıma örtülü pikeyi iteledim ve terden ıpıslak olan eşofmanıma baktım. Derin bir nefes aldım ve eşofmanı zar zor çıkarıp nereye attığıma bakmadan fırlattım. Bacaklarım boncuk boncuk ıslanmıştı.
Sadece dakikalar içinde daha koyuya evrilen ay'a baktığımda ise lanet olsun ki hissettim. Hissetmek istemedim, ancak yüzüme çarparcasına aktı. Deliğimden akan sıvı evet yüzüme acımadan sertçe çarptı. Bu iğrenç duygu bütün algılarımı silip attı.
"Ne yani bir kadın gibi mi doğuracağım?" diye fısıldamadan edemezken üzerimde nasıl bir laneti taşıdığımı tekrar ve tekrar sorguladım.
Bunu hiç hayal etmemiştim, ben değil kimse hayal etmemişti. Düşünülmemişti dahi ama gerçek oluyordu...
"Ben erkeğim, olamaz. Hayır hayır, lütfen hayır olmaz." diye fısıldarken ağrı yüzünden karnıma elimi bastırarak içeride ki bebeği kasıklarıma doğru bastırdım. İttirdim onu, fakat daha çok yanan canımla sert bir soluk bıraktım.
Yatağa sadece bulaşmaya başlayan su değil de kandı da. Kan da gelmeye başladı, bir an bu süreç fazla hızlı ilerliyor gibi geldi. Ürktüm, korktum ama bacaklarımı araladım, kanla yüz yüze geldim. Yüzüm buruştu, çığlık atmak istedim. Yapmadım, elimle karnıma bastırıp durdum öylece...
Yanımda o an fark ettim ne doktor ne de bir arkadaşımı istediğimi. Utanç gırtlağıma kadar ulaşırken boynuma batırdım tırnaklarımı. O an istemsizce ıkınırken içeriden gelen belgesel sesini işittim.
"Sen anatomi, doktorluk okudun Jimin. Yapabilirsin Jimin, yalnız başına da yapabilirsin bunu hadi Jimin." diye kendi kendime fısıldadım. Kendi kendime destek vermeye çabaladım.
"Tamam bu doğa üstü bir olay ama araştırmalarda erkeklerinde hamile olabileceğini yazan bir kaç makale var. Sen de onlardan biriymişsin gibi düşün." kendi kendime konuşurken yanımda duran yastığı alıp yüzüme bastırdım ve artık tutamadığım sessiz çığlığımın ardından hızlı hızlı ıkıdım.
'Taehyung'u çağır, aptallık etme! Doktoru getirsin yoksa öleceksin!' beynimde bağıran sesle kaşlarım çatılırken yatakta acıyla dizlerim üzerinde doğruldum. Başımı hızlı hızlı iki yana salladım. Yapamazdım...
Yatakta gördüğüm ıslaklık ve kanla hayatta olduğuma tekrar tekrar lanet ettim. Dizlerim üzerinde bir elimle yastığı yüzüme bastırıp acıyla çığlık atarak diğer elimle karnıma bastırdıkça bastırdım. Yüzüm terledi, yastığı yüzümden bir an bile uzaklaştıramadım.
