Falling In Love With The Red Flag Guy

43

​ဆောင်းဦးရာသီဝင်ရိုးစွန်းတည့်တည့် အ​အေးဓါတ်ထဲနစ်မြှုပ်ကျ​ရောက်​နေသည့် ပဲရစ်မြို့ဟာ ယခင်နှစ်များထက် ​အ​အေးပိုသည်ဟု သိရသည်။ ပြတင်း​​ဘောင်မှာတင်​နေသည့် နှင်းပွင့်များက ထူထပ်ကြပ်ခဲလာကာ ​ရေခဲသည်အထိ ဖြစ်​နေတတ်၏။ ​လောကတစ်ခွင်ဟာ အဖြူ​ရောင်များဖြင့် လွှမ်းခြုံခံထားရကာ ကြည်လင်ငြိမ်းချမ်းမှုကို ခံစားရ​စေသလိုပင်။ ထိုအထဲ ဦးစီးနှလုံးသား​ မပါ။

နှလုံးသားထဲ​တောက်​လောင်ကျွမ်း​နေသည့် မီး​တောက်ဟာ ​တ​မြေ့​မြေ့တ​ငွေ့​ငွေ့နှင့် ငြိမ်းသတ်မသွား။ ပဲရစ်​ရောက်တာ နှစ်လ​ကျော်။ ချာတိတ်​နောက်ကို တ​ကောက်​ကောက်လိုက်ရုံ၊ မြင်​တွေ့ခွင့်ရ​နေရုံများဖြင့် ဘာကိုမှ ကြိုးစားခွင့်မသာပါ။

တည်ငြိမ်​အေးစက်​နေသည့် မျက်နှာ​လေးက ဥ​ရောပရဲ့အ​အေးဝင်ရိုးစွန်းထက် ဦးစီးအ​ပေါ် စိမ်းကား​အေးစက်​နေခဲ့၏။ ​အရဲစွန့်လို့ ​ရှေ့တစ်လှမ်းတိုးသည့်အခါ ရရှိခဲ့တာ ဥ​ပေက္ခာ။ "မချစ်​တော့ဘူး"လို့ ဖွင့်ဟခဲ့လျှင် ပြန်ချစ်လာ​အောင် ကြိုးစားပါ့မယ်ဆိုသည့် ခွန်းတုန့်ပြန်ခွင့်ပင်မရပါ။ "မုန်းတယ်"လို့ ရာဇသံချမှတ်လျှင်​တောင် အမုန်းကို​ချေဖျက်ပါ့မယ်ဆိုသည့် ​ချေပခွင့်လည်းမရ။ လွယ်လွယ်ကူကူ​​ဖျောက်ပစ်လို့ရသည့် ခံစားချက်​တွေမဟုတ်ပါဘဲ အခု​တော့ ချစ်ခြင်းတွေဟာ ​ပျောက်ဆုံးခံ​နေရ၏။

"အိပ်​ရေးဝ​အောင်အိပ်၊ အစားလည်းစားဦး။ ပိန်သွားလိုက်တာ"

"အင်း စားပါတယ်"

"ဒီလိုပုံစံအတိုင်း အမြဲ​နေလို့မရဘဲ သားငယ်။ မိုး​သောက်လည်း သူစဥ်းစားထားတဲ့ သူ့ဘဝဆိုတာ ရှိမှာ​ပေါ့"

"ငါစဥ်းစားထားတဲ့ ငါ့ဘဝမှာ​တော့ သူရှိမှဖြစ်​တော့မှာ"

"သူ လုံးဝ နင့်ကို မလိုချင်​တော့ဘူးဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

"​တောက်! နင် ပါးစပ်ပိတ်ထားလိုက်​တော့ မမ"

တကယ်တမ်း စားပွဲ​ရှေ့ကထလိုက်ရတာ ဦးစီးပဲဖြစ်သည်။ တစ်ညလုံး မအိပ်ထားရတဲ့​ခေါင်းက ကြည်လင်မှုမရှိပါ။ တုန်ယင်ချင်နေသည့်လက်​ချောင်း​တွေနဲ့ စီးကရက်တစ်လိပ်ဆွဲထုတ်ပြီး အ​​တွေးတွေမွန်းကျပ်သွား​အောင် ရှိုက်ပစ်လိုက်ရ၏။ ဘဝမှာ တစ်ခုတည်း​သော ​တောင့်တသည့် သည်က​လေးဆီက ချစ်ခြင်း​မေတ္တာ။ မရနိုင်​တော့ဘူးဆိုသည့်အ​တွေးမျိုး မ​တွေးမိတာ မဟုတ်ပါ။ ​တွေးလိုက်တဲ့အခါတိုင်း ပုံ​​ပေါ်လာတာ ​မှောင်မိုက်​နေသည့်​နေ့ရက်​တွေ။ အနာဂတ်တစ်ခုလုံးဟာ ​နေမင်း​ပျောက်ကွယ်သွားသည့် စကြာဝဠာလို ​မှောင်အတိဖုံးလွှမ်း​နေသည့်အဖြစ်မျိုး။