Falling In Love With The Red Flag Guy

45(Z)

"ကိုကို အရမ္းလြမ္းလို႔" ဟူသည့္ စကားအား ခ်ာတိတ္ႏွင့္ ​မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရင္း ​ေျပာမိရသည္။ ႏွစ္ပတ္အတြင္း​ေဝးကြာ​ေနရသည့္မ်က္ႏွာ​ေလးကို အားမနာတမ္းပင္ ငုံ႔မိုးၾကည့္ပစ္မိ၏။ မ်က္ႏွာ​ေလး​ေခ်ာင္က်ေနတာ သိသိသာသာ။

​Theatre ​ေလွကားထစ္မ်ားကဆင္းလိုက္ၿပီး အတူယွဥ္တြဲ​ေလွ်ာက္မိသည့္အခိုက္ ခ်ာတိတ္က ဦးစီးကို မႏွင္ပါ။ Theatre အ​ေဆာက္အအုံမွ ​ေလွ်ာက္လမ္းတစ္​ေလွ်ာက္ အတန္းဆင္းသည့္​ေက်ာင္းသား​ေက်ာင္းသူအမ်ားအျပားရွိ​​ေနၾကသည္။ ယ​ေန႔​ေသာ္ ခ်ာတိတ္က သူ႔အဖြဲ႕ထဲမွ သိသိသာသာခြဲထြက္လာတာကို ဦးစီး သတိထားမိသည္။

ျမက္ခင္းျပင္၌ ႏွင္းပြင့္ျဖဴတို႔ပြင့္လန္း​ေနၾကသည္။ ရာသီဥတု​ေအးလြန္းလွကာ ​ေဆာင္း​ေပ်ာ္ငွက္တို႔သာ သစ္သားထိုင္ခုံတန္းမ်ား၌ ခိုနား​ေနၾကသည္ကို ​ေတြ႕ရ၏။

"​ေမ​ေမက ကုမၸဏီက​ေန အနားယူလိုက္ရၿပီ။ ​​ေလာေလာဆယ္​ေတာ့ မမပဲ အနီးကပ္ၾကည့္​ေပး​ေနတာ။ ကိုကို႔အတြင္း​ေရးမႉးက daily report ​ေတြ​ေတာ့ ကိုကို႔ဆီပို႔ပါတယ္"

ခ်ာတိတ္ဆီက တုန္႔ျပန္သံမရွိပါ။ ဆီးႏွင္းခဲ​​ေတြ​ေဖးတင္​ေနသည့္သစ္ပင္ကိုင္းမ်ားကို ​ေမာ့ၾကည့္သူရဲ႕နား႐ြက္ဖ်ား​ေလးမ်ား နီရဲ​ေနတာကို ဦးစီးသတိျပဳမိသည္။ အသင့္ယူလာခဲ့သည့္ ခရင္​မ္ေရာင္မာဖလာအား ခ်ာတိတ္လည္တိုင္ထက္ ရစ္​ေႏွာင္​​ေပးမိသည္။ နည္းနည္း​ေလးမွ ငဲ့မၾကည့္လာသည့္ မ်က္ဝန္းမ်ား။

ခ်ာတိတ္ႏွလုံးသားက ပဲရစ္၏​ေဆာင္းဥတုလိုမ်ား ​ေအးစက္သြားခဲ့ၿပီလား။ ခ်ာတိတ္က ဦးစီးကို နည္းနည္းမွ အလိုမရွိ​ေတာ့ၿပီလား။ တကယ္ပဲ ​ေႁမြဆိပ္မိသည့္​ေက်ာက္ကပ္တစ္ျခမ္းလို သူ႔ဘဝအစိတ္အပိုင္းထဲကမ်ား ဦးစီးကိုထုတ္ပစ္လိုက္သလား။ ရန္ကုန္ကိုမျပန္ခင္ နားခိုမိခဲ့သည့္အနမ္းတစ္ပြင့္ဟာ ဦးစီးႏႈတ္ခမ္းထက္၌ ​ေႏြး​ေထြး​ေနဆဲပင္။ ခ်စ္သူ၏ လ်စ္လ်ဴရႈျခင္းဟာ ႏွလုံးသားထဲ တစိမ့္စိမ့္စီးဆင္းလာသည့္ အ​ေအးဓါတ္လို။ လက္အိတ္ဝတ္ထားသည့္ ဦးစီးလက္ဖ်ားတို႔ ထုံခဲလာၾကသည္။ ​ေျခလွမ္းဆယ္လွမ္းလွမ္းလွ်င္တစ္ႀကိမ္ ထိစပ္မိသည့္ပခုံးထက္မွ အ​ေႏြးဓါတ္​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့​ေလးကို ခံစားရသည္။