Falling In Love With The Red Flag Guy

47(Z)

အ​ေရး​ေပၚကား​​ေလး ပဲရစ္လမ္းမထက္ တရိပ္ရိပ္​ေျပးလႊားသြား​ေန၏။ ကား​ေပၚရွိ ဂ်ဴတီကုတ္ဝတ္ထားသူမွာ ကိုကို႔လက္ခုံတစ္ဖက္အား အပ္ျဖင့္​ေဖာက္၍​ေဆးပိုက္မ်ားခ်ိတ္ကာ အ​ေရး​ေပၚအသက္ကယ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္​​ေနပုံရသည္။ ​ေအးစက္​ေနသည့္က်န္လက္တစ္ဖက္အား ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ မိုး​ေသာက္လက္တို႔၌ အားမထည့္ရဲ။ အသက္ကိုျပင္းျပင္းမရႈိက္ရဲ။ ကိုကို႔ဝိဥာဥ္​ေလး လန္႔ျဖန္႔ထြက္​ေျပးလြတ္​ေျမာက္သြားမလားဟူသည့္ ​ေၾကာက္႐ြံ႕မႈက မိုး​ေသာက္တစ္ကိုယ္လုံးကို တုန္ခိုက္​ေန​ေစ​ေလသည္။

​ေအာက္စီဂ်င္​ mask ​ေၾကာင့္ ၿငိမ္သက္ျဖဴ​ေဖ်ာ့​ေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုမျမင္ရပါပဲ ​မွိတ္ထားသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားသို႔သာ ​ေငးၾကည့္ႏိုင္​ေလသည္။ မိုး​ေသာက္ မ်က္​ေတာင္မခတ္ရဲ၊ အၾကည့္မလႊဲရဲပါ။ မ်က္​ေတာင္ခတ္မိသည့္ တဒဂၤမွာပင္ ကိုကို​ေပ်ာက္ကြယ္သြား​ေတာ့မလားဟူသည့္ ​ေၾကာက္႐ြံ႕ထိတ္လန္႔မႈမ်ား။ ​ေဖ်ာ့​ေတာ့​ေမွးမွိန္လွသည့္ အသက္ရႈသံသည္ မိုး​ေသာက္ႏွလုံးသားကို ၿခိမ္း​ေျခာက္ယူငင္​ေနသည့္ တမန္​ေတာ္လို။

​ေဆး႐ုံ​ေရာက္ဖို႔ၾကာခ်ိန္ ၅မိနစ္သည္ မိုး​ေသာက္အသက္တစ္ဝက္စာမွ် ​ေနထိုင္ခဲ့ရသ​ေလာက္ ခံစားရ​ေစ၏။ ကိုကို႔ခႏၶာကိုယ္အား တြန္းလွဲကုတင္​​ျဖင့္သယ္ယူ၍ အ​ေရး​ေပၚအသက္ကယ္ခန္းထဲအ​ေရာက္ ​အင္တိုက္အားတိုက္ တြန္းသြားၾကရသည္။ မိုး​ေသာက္​ေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္ ​ေနာက္မက်ဟု ဆရာဝန္တစ္ဦး ​ေျပာလိုက္သံကိုၾကားရသည္။

​​ေဆးပမာဏမ်ားလွသည္တဲ့။ လည္​ေခ်ာင္းထဲ ပိုက္​ေခ်ာင္းၾကည္ၾကည္တစ္ခု ထိုးသြင္းသည္အား မၾကည့္ရက္ႏိုင္​ေသာ္ျငား မ်က္ႏွာလည္းမလႊဲႏိုင္။ မိုး​ေသာက္ ရင္ဟာ တုန္ခိုက္လြန္းလွ၏။ မ်က္ရည္မ်ား လိမ့္ဆင္းက်​ေနသည္အား ခံစားရသည္။ မသုတ္ဖယ္ျဖစ္။ ​ေျခ​ေထာက္အစုံသည္ ​မတ္မတ္ရပ္ေန​ေသာ္ျငား ဘာကိုမွမခံစားရ​ေတာ့သလိုပင္။

မိုး​ေသာက္ပခုံးကို တစ္စုံတစ္​ေယာက္ ​ေဖးမကူတြဲကာ တစ္ခုခု​ေျပာသည္။ ဘာကိုမွ မၾကားရ။ ​ဆရာဝန္​ေတြဝိုင္း​ေနသည့္ ကုတင္ကိုသာ မမႈိက္မသုန္ၾကည့္​ေနမိ၏။ လိုက္ကာပိတ္ခ်လိုက္ၾကသည္။ ႏွလုံးခုန္သံစစ္သည့္စက္မွ ႏွလုံးခုန္သံျပအခ်က္​ေပးသံသည္ မိုး​ေသာက္ႏွလုံးသား၏ အခ်က္​ေပး​ေခါင္း​ေလာင္းသံမ်ားကိုျမည္​ေန​ေစ၏။