အခ်ိန္မ်ားသည္ ျဖည္းျဖည္းႏွင့္မွန္မွန္သာ ေ႐ြ႕လ်ားခဲ့သည္ ဆိုေသာ္ျငား ခ်စ္ရသူတို႔ အဖို႔ ရွည္ၾကာလွသည္ဟု ခံစားရသည္။ ပန္းခ်ီ၏ လုပ္ငန္းတိုးခ်ဲ႕ေနျခင္းသည္ လအနဲငယ္ပင္ၾကာေနေလၿပီ။ အစပိုင္းတြင္ ကဗ်ာႏွင့္ ပန္းခ်ီသည္ ေန႔တိုင္းဆက္သြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မဆက္သြယ္မိၾကေတာ့။ တစ္ပတ္တစ္ခါမွ်သာ ဖုန္းဆက္ျခင္း စာပို႔ျခင္းတို႔ လုပ္ၾကသည္။
"ပန္းခ်ီ ကဗ်ာ လြမ္းလွၿပီ"
"ပန္းခ်ီအားလားဟင္ ကဗ်ာ လာေတြ႕ခ်င္လို႔"
"ပန္းခ်ီနဲ႔မေတြ႕ရတာၾကာေနၿပီ"
တစ္နာရီျခားဆိုသလို ကဗ်ာ ပန္းခ်ီထံသို႔ စာတိုမ်ားပို႔ေလ့ရွိေသာ္လည္း ပန္းခ်ီထံမွ ျပန္စာမ်ားေရာက္မလာခဲ့ပါ။ လြမ္းဆြတ္ေနရသည့္ စိတ္၏ လႈံေဆာ္မႈေၾကာင့္ ကဗ်ာ ပန္းခ်ီထံသို႔ သြားရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပန္းခ်ီရွိရာ ႐ုံးခန္းသို႔ ဦးတည္လာခဲ့သည္။
ပန္းခ်ီအလုပ္ရႈပ္ေနမလားဟူေသာ အသိျဖင့္ ဖုန္းဆက္ရန္ တြန္႔ဆုတ္ခဲ့ေသာ ကဗ်ာသည္ ပန္းခ်ီထံ ဖုန္းမေခၚမိခဲ့။ ထိုသို႔ ဖုန္းမေခၚမိျခင္းအေပၚ ကဗ်ာေနာင္တရလိမ့္မည္ဟု မထင္မွတ္ခဲ့။
ပန္းခ်ီ၏ ႐ုံးခန္းတံခါးသည္ အၿမဲလိုလို ပိတ္ထားေလ့ရွိသည္။ အခန္းထဲမွ ပန္းခ်ီသည္ တံခါးဖြင့္မေပးမခ်င္း အျပင္က မည္သူမွ ဖြင့္မရ။ သို႔ေသာ္ ကဗ်ာသည္ေတာ့ခြၽင္းခ်က္ပင္။ ကဗ်ာ့၏ လက္ေဗြရာျဖင့္ ပန္းခ်ီ႕အခန္းတိုင္းအားဖြင့္ႏိုင္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကဗ်ာသည္ ပုံမွန္လာေနၾကအတိုင္းပင္ တံခါးအား စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ဖြင့္လိုက္သည္။ ပန္းခ်ီ အစည္းအေဝးလုပ္ေနခ်ိန္ျဖစ္ေနမည္စိုး၍ အတတ္ႏိုင္ဆုံး အသံမျမည္ေစရန္ သတိထားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ တံခါး၏ တဖက္ျခမ္းတြင္ေတာ့ ကဗ်ာ ေမွ်ာ္လင့္မထားသည့္ အေျခေနမ်ားက ေစာင့္ႀကိဳေနသည္။
ထိုအခ်ိန္ခနတြင္ ကဗ်ာ့၏ ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ ဗလာက်င္းသြားခဲ့သည္။ မထင္မွတ္ထားေသာ ျမင္ကြင္းႏွင့္ ေၾကာက္လန္႔ေသာ ခံစားမႈတို႔ တၿပိဳင္နက္ခံစားလိုက္ရသည္။ ကဗ်ာဘာဆက္လုပ္ရမည္အားမသိေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ အခန္းတံခါးအား ျဖည္းညင္းစြာျပန္ပိတ္လိုက္၍ ကားရွိရာသို႔ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
YOU ARE READING
ပြိုကျလျက်ရှိသော မိုးရိပ်
Short Storyလောကဓံရေ အရာအားလုံးကို ယူသွားပါ ဒါပေမဲ့ ကဗျာ့ကိုတော့ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ပေး (နှိုင်းယှဉ်ဝင့်လွှာ) ကဗျာ့အတွက် ပျော်ရွှင်ခြင်းဆိုတာ ပန်းချီလေ (ကဗျာခြွေ) ကမ္ဘာမှာ ပျောက်ပျက်မသွားတဲ့အရာက ဘာလဲဆိုရင် ကဗျာ့အပေါ်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းဘဲပေါ့ (မြတ်ပန်းချီခြယ်)
