My Adopted Love (On Revision)

Chapter 27- The Mass

Yulhi's POV

"Tita! Tito! Alis na po ako!" Paalam ko kina Tito.

Alam naman nilang aalis ako dahil may choir pa ako.

"Oh sige! Mag-iingat ka ija! Mamaya susunod din kami!" Sagot ni tita na nasa kusina, kasama si tito at nagluluto.

Agad akong lumabas ng bahay para sunduin sila Jaycee at Lian. Kapag kasi hindi ko sinundo itong mga ito baka magmimisa na wala pa sila. Eh may praktis pa kami.

As usual itong si Lian maka-akbay sakin wagas. Utol ko na to. Feeling lalaki ako eh.

Naomi's POV

Nakita ko kung pano umakbay si Kuya Julian kay Ate. Uy! One point for Kuya J! Hahaha! Nakita ko si Kuya na nagbabasa na lang ng phone niya ngayon habang nakakunot ang noo.

"Selos." Bulong ko sakanya.

"Tumigil tigil ka diyan Naomi ha. Maligo ka na lang. Dahil mamaya susunod tayo dun sa simbahan."

"Kuya Julian one point. How about you Kuya?" Pang-aasar ko kay Kuya.

"Naomi-"

"Okay. Okay. Ito na nga eh. Palabas na nga ng kwarto eh. Babye. Jealous man." Sabi ko at nagtatakbo palabas ng kwarto nila Ate.

Haha! Panigurado asar na naman yun sakin. Pwes bahala siya diyan. Seselos selos. Hindi naman gumagawa ng damoves. Pero kung sabagay. Okay na din yun. Baka kasi maglit pa sakanya si Ate.

Nga pala i forgot to introduce myself.

Naomi S. Dela Cruz. Ang nag-iisang prinsesa ng pamilya Dela Cruz. Echos. Joke lang. Dahil ngayon dalawa na kaming prinsesa. Grade 5 pa lang ako, and i'm 10 years old. People only knows na friend ko lang si Kuya. Even sa school. For now, private pa ang identity ko. Pero kapag i graduated in highschool. Doon nila ibubulgar na ako ang nag-iisang kapatid ng isang genius na tagapagmana ng Cruz Corporation at Group of Company. Marami na ding business si Kuya, hindi nga lang ninyo at nila alam. Well, genius din naman ako. Ako nga ang tinaguriang little genius ng elem dept. sa school. Well, kanino pa ba magmamana edi kay Kuya at sa mahal kong mga magulang.

Kung si Kuya more on sport. Ako din noh. Papatalo ba naman ang maganda niyang kapatid na ito? Syempre hindi! Kung naging highschool nga lang din ako, malamang sa alamang kinakalaban ko siya sa pagiging number one niya. Hindi nga lang alam ng mga magulang ko at nila Kuya na nakikipagbugbugan ako sa school. Yeah. Boyish girl ako noh. Master ng lahat ng kaylangan imaster. Taekwando, karate, pati nga arnis eh,well etc. Isama mo na din pala ang paghawak ng samurai's at guns. Oo lahat yon master ko.

Well, enough of my secrets. And about my life. Balik na tayo sa kabihasnan.

"Mom! Tara na! Gora na po tayo sa church!" Sabi ko kay Mommy.

Nakasimple jeans lang ako saka shirt. Akala niyo wala akong ganitong damit sa closet ko? Aba! Yan nga ang mas marami noh! Boyish nga kasi ako diba?

"Baby, kayo na lang ni Kuya ang gumora sa simbahan." Sagot niya.

"No! Ayoko ngang kasama yun! Sama na kasi kayo! Pretty please mom." Pagpapacute ko kay Mommy.

"Fine. I'm just going to change my clothes. Hon! Change your clothes! We're going to church! Faster!"

Bigla namang sumulpot ang Daddy ko galing sa kung saan na may malaking ngiti. I know what he's thinking. Urgh! Gross!

"With you hon?" I knew it.

"Gross! Mom! Dad! For petes sake! Nasa gitna niyo po ako!" Sabat ko.

"Oh. Andyan ka pala sweety. Mauna na lang kayo ng Kuya mo doon. We're just something important to do. Come on." Sabi ni mom.

If i know they're just going to make out. Gross! Di na sila nahiya!

"Kuya!!! Tara na!!!" Malakas na sigaw ko.

"Andiyan na. Wag ka ngang sumigaw diyan. Wala tayo sa mansyon." Sabi niya at nauna ng lumabas ng bahay.

"Hey! Wait for me!" Angal ko at agad na humawak sa kanya.

Umupo kami sa kung saan madaling makita si Ate pero hindi kami kita agad.

She's really beautiful. Kahit na kumakanta lang siya. No wonder nagustuhan siya ni Kuya.

Habang nagpaprajtis sila. Narinig kong nagpraktis siya at solo lang niya. It's mean, she does solo. Kahit na hindi pa namin siya inaampon. Wow. Two years she kept it. At bigla na lang siyang babalik. Akala ko after that, matagal pa niya itong itatago pa at magpapapraktis pa. Her voice sounds angelic. Para siyang anghel na kumakanta.

Napatingin ako kay Kuya. He's dtaring blankly at Ate Yu. Tsk. Nakanganga na ngayong praktis pa lang. Pano pa kaya mamaya kapag nagsolo na si Ate? Tsk. Tsk. Iba na ang tama ni Kuya dito kay Ate.

Maya maya din nagsimula na ang misa. Magaling ang choir nila huh. Katabi na din namin sila Mommy at Daddy dito.

Dumating na yung turn na magso-solo na si Ate. Solo pala siya ng salmong tugunan. Halata kay Ate na kinakabahan siya pero pumikit na lang siya at itinuloy ang pagkanta niya. At kahit na kinakabahan siya namanage niya pa rin na hindi ipahalatang o mahlatang kinakabahan at ang ganda pa rin ng kinalabasan ng solo niya. Nganga na nga ang katabi ko eh, with half smile pa. Pero may isang nakatakaw ng pansin ko.

Si Julian smiling dahil sa solo ni Ate. Napatingin si Ate sa side niya kaya ngumiti siya. Ngumiti lang din si Ate at dahil doon unti unting nawala ang kaba niya. With the help na din ng mga ka-choir niya.

"Ang galing din ni Yulhi huh." Comment ni Mom.

"Mom, no wonder nga nga na si Kuya sa tabi ko. Look." Sabi ko.

Tumingin si Mom at natawa dahil sa reaction ni Kuya na ngingiti ngiti at hawak ang phone. Mukhang nagrecord.

∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩∩__∩

Thanks for reading this chapt!

Please vot and comment *^▁^*.