My Adopted Love (On Revision)

Chapter 15 - First kiss

Yulhi's POV

"Knock knock on the door! Andru!" Kumatok ako sa kwarto ni Andru para isauli ang pang-yayamaning cellphone ni Andru.

Bumukas naman agad ang pinto ni Andru.

"Ito na po yung cellphone niyo young master." Hindi ko alam pero biglang nag-flashback yung mga bonding moments namin nila mommy. Pati na rin yung pagsigaw ni Daddy kay mommy dati.

Dahilan para umiyak na naman ako. Enubeyans! Napaka-iyakin ko!

"Thank you at tinawagan mo si Kuya. Sorry kung umiiyak na naman ako. Naalala ko lang yung times na ang saya namin. Saka yung..... yung times na inaaway ni Daddy si Mommy..." Sabi ko.

Hinigit naman niya ko papunta sa kwarto ko.

"Burst it out." Utos niya.

"Magkukunya-kunyarian ka na namang matapang. Mag-isa mo lang papasanin yang hirap mo. Araw araw iiyak ka. Magkukunyaring wala lang. Bagkus. Pwede mo namang iiyak sa araw lang na to. Andito ako. Hindi ba sinabi ko sayong nandito lang ako? Ngayon bakit mo sosolohin?"

"Naiiyak lang-" hundi niya ko pinatapos

"Wag ka nang magkunyari. Umiyak ka na. Ako lang naman to." Dahil sa sinabi niya biglang tumulo yung luha ko.

Napaupo na lang ako sa sahig.

"Walangya ka! Pinaiyak mo ko! Kasi naman eh! Naalala ko lahat ng mga alaala naming magkakapamilya eh! Hanggang ngayon hindi ko pa rin mapaniwalaan na wala na yung mga magulang ko eh! Na patay na sila! Na sa tuwing babalik ako sa bahay. Wala na akong aabutang magulang ko. *sobs*. Andyan nga kayo. Pero hindi ba masamang hanapin yung mga magulang ko? Yung umalalay sakin sa paglaki ko." Nakatingin lang siya sakin.

" Ang hirap lang isipin na wala na sila. Na makikita ko na lang sila nakalibing na. Na hindi ko man nakita yung pagkakalibing nila. Na ang huling pagkakakita ko pala sa kanila ay.... nagagalit at umiiyak."

Niyakap ko yung tuhod ko at yumuko.

"Akala mo madali lahat ng to? Hindi! Kaya nga pinipilit ko na magpakasaya! Para kahit sandali makalimutan ko! Para unti unti maka-move on ako! Pero pinapaalala mo pa sakin. Bwisit lang." Nanatili lang siyang nakatayo dun.

"Sorry."

Tumayo ako at pinunasan ang luha ko.

"Haha! Wag mong alalahanin yung mga kadramahan ko. O-okay lang" sabi ko.

Lumapit siya sakin at niyakap.

"Sorry hindi ko sinasadya." Umiyak lang ako.

"Iiyak mo lang. Andito lang ako." Niyakap ko na rin siya.

Tinapat niya ang mukha ko sa mukha niya.

"Ayokong maramdaman mong nag-iisa ka. Kapag kaylangan mo ko. Andito lang ako. Maliwanag?" Tumango lang ako pero medyo umiiyak pa rin ako.

Hinalikan niya ko. Nagulat ako pero pumikit na lang ako.

Atleast I gave my first kiss into our promise. Sa taong alam kong andiyan lang palagi sa tabi ko.

Hindi ko alam kung ano nang nangyari matapos nun kasi unti unti akong nag-black out....

Andru's POV

Pagkatapos ko siyang halikan bigla siyang nag-black out.

Shiz! Bawal nga pala sakanya ang masyadong nagdamdam ng emotion! Anemic nga pala siya! Argh! Hiniga ko na lang siya sa kama niya.

Nagpatugtog ako. Tutal nakapambahay na naman kaming parehas. Hahayaan ko na lang siyang makatulog.

Hiniga ko yung ulo niya sa braso ko. At nagpatugtog ako sa TV niya. Pwede dinownloadan ko kasi ng tugtog at movies yung TV ni Yulhi. Kwarto kasi to ng dalawang babae namin sa tropa dati.

Hero- Enrique Iglesias
Would you dance
If I asked you to dance?
Would you run
And never look back?
Would you cry
If you saw me crying?
And would you save my soul, tonight?

Ililigtas mo pa kaya ako kung malaman mong ako to? Ililigtas mo pa kaya ako tulad ng dati?

Would you tremble
If I touched your lips?
Would you laugh?
Oh please tell me this.
Now would you die
For the one you loved?
Hold me in your arms, tonight.

Kaya mo bang magpakamatay para sakin? O para sa iba na? Para kay JL na lang ba?

I can be your hero, baby.
I can kiss away the pain.
I will stand by you forever.
You can take my breath away.

Pwede mo kong maging lahat. Kaya kong magpakamatay para sayo. Dahil mahal kita. Yulhi.

Would you swear
That you'll always be mine?
Or would you lie?
Would you run and hide?
Am I in too deep?
Have I lost my mind?
I don't care...
You're here tonight.

Wala na kong pake kung magpapakatanga na naman ako. Basta alam ko mahal kita.

I can be your hero, baby.
I can kiss away the pain.
I will stand by you forever.
You can take my breath away.

Guamalaw siya ng konti at niyakap ako. Napangiti ako sa ginawa niya. Hinaplos ko na lang ang buhok niya. At nakisabay sa kanta.

"Oh, I just want to hold you.
I just want to hold you, oh, yeah.
Am I in too deep?
Have I lost my mind?
Well, I don't care...
You're here tonight. "

Wala akong pake. Basta nasa tabi kita.

I can be your hero, baby.
I can kiss away the pain, oh, yeah.
I will stand by you forever.
You can take my breath away.

I can be your hero.
I can kiss away the pain.
And I will stand by you forever.
You can take my breath away.
You can take my breath away.

I can be your hero"

"Basta ako. Hindi mo lang ako pwedeng maging hero.... Pwede mo rin akong maging lahat at kabahagi mo. Kahit ano. Hindi na uli kita hahayaang masaktan. Hindi na uli kita bibitawan. Promise ko yan sayo." Sabi ko.

Bigla siyang gumalaw.

"Hmm. Kuya petra. Matulog ka na nga. Antok lang yan." Bigla siyang nagsalita ng tulog.

Haha! Creepy. Maisave nga yun bukas sa comp ko.

Bawat sulok ng bahay may small cam ako. At lahat ng videos nasa comp ko. Meaning I have a video in our sweet things everywhere.

Natulog na lang ako habang nakayakap siya sakin....

I really love sleeping beside her.