Becoming an American girl

7.

(Vanuit Laura)

"You are flexibel, but You need to hold this longer." Zei de coach. Ik zei:"but it hurts." "Gymnastics hurts." Zei de coach. Hij had gelijk. Ik ging weer in de spagaat zitten en probeerde me erover heen te zetten. Na een tijdje ging het pijn doen, maar ik hield vol. "I said you can do this, and you can, so, believe in yourself." Zei de coach. Ik stond op en zei:"thanks." "So, about the Olympics, We're selecting our team november 17, so you're having 3 months before that. You have a chance to get in the team, so train, train, train." Ik knikte en zei:"of course." Ik maakte dus een kans, dat stelde me al gerust. Ik moest en zal in dat team komen, hoe dan ook. Na de training zat Tom op de bank met een blond meisje (zoals altijd). Ik keek hem verbaasd aan en Tom zei:"dit is Lauren." Ik knikte en gaf Lauren een hand. "Laura." Zei ik. "Funny, I'm Lauren." Zei het meisje. Ik glimlachte en zei:"nice to meet you." "Nice to meet you to." Zei het meisje genoemd Lauren. Ik liep naar boven en plofte op mijn bed neer. Papa en mama waren werken. Daar belde ik mijn vriendinnen in Nederland. Toen ik ophing kreeg ik een berichtje binnen. Mijn hart sloeg over toen ik zag van wie het was. Ruben. Hij had me kapot gemaakt. Hij had me 'verkracht'. Ik vond het zo'n naar woord om te gebruiken, maar het was wel zo. 'Doen alsof je me niet kent he? Stoer. Ik kan je wel vinden hoor, zelfs in Amerika.' Las ik. Mijn hart klopte in mijn keel. Snel verwijderde ik het berichtje en ik zuchtte diep. Rustig Laura, hij gaat je nooit te pakken krijgen. Hij is op de andere kant van de wereld, relax.

(Vanuit Ilse)

"Jij bent niet goed." Zei ik lachend toen Bart een ketting om mijn hals deed. "Omdat ik van je hou." Zei Bart. Ik lachte en zei:"ik hou ook van jou!" Ik zoende hem en zei:"je bent zo lief." Bart glimlachte en gaf me een kus op mijn voorhoofd. "Hoe is het trouwens met die Laura?" Vroeg hij even later. Ik zei:"ze doet alsof het allemaal wel prima gaat, maar ze vind het heel moeilijk hier. Maar ja, dat is logisch." Bart knikte en zei:"ik ben wel benieuwd naar dat meisje." Ik lachte en zei:"want ze is jong en knapper dan ik, en ze heeft een goed figuur als turnster." Bart lachte en zei:"nee Ilse, doe eens normaal." Ik lachte en sloeg mijn armen om zijn nek. "Ik snap je wel hoor. Wat moet je ook met mij." Zei ik plagerig. "Heel veel." Zei Bart met een glimlach. Ik lachte en zei:"vertel." "Ik kan met je praten, met je lachen, met je zoenen, met je knuffelen en nog veel meer." "En nog veel meer." Zei ik lachend. "Is toch zo?" Zei Bart lachend. Ik knikte en zei:"je hebt gelijk." Wat was het toch ook een schat,

(Vanuit Laura)

Die avond lag ik in bed. Ik was best bang geworden van dat berichtje van Ruben vanmiddag. Dat was de enige reden dat ik blij was dat ik nu in Amerika woonde, dat ik ver bij hem vandaan was. Na wat er die ene nacht is gebeurd heb ik hem altijd ontlopen. Ik was gewoon zo bang voor hem... Ik had het nog nooit aan iemand verteld, in de angst dat iemand aangifte zou doen en Ruben mij wat aan zou doen. Het was allemaal mijn eigen schuld. Ik moest het gewoon vergeten. Het was al bijna een jaar geleden, get over it. Ik zuchtte diep en probeerde te slapen...

COMMENTS?
TIPS?