Becoming an American girl

32.

(Vanuit Ilse)

Ik keek Bart bang aan. Hij pakte me vast en dat maakte me iets rustiger. Ik wist echt niet wat we moesten doen. "Ga naar de kamer." Fluisterde Bart in mijn oor. "Maar jij dan? Straks gebeurd er wat." Fluisterde ik terug. "Nee, ik red me wel. Vertrouw me schat." Fluisterde Bart terug. Ik besloot naar hem te luisteren en liep naar de kamer. Nog geen twee tellen later kwam Bart ook de kamer in. "Wat heb je gedaan?" Zei ik. Bart zei:"de deur dicht gegooid, bel de politie." Ik belde en ik hoorde Ruben tegen de deur trappen en schreeuwen. Toen ik gebeld had zei ik:"ik ben bang." Bart knuffelde me en zei:"het komt goed schatje, echt..." Opeens was het stil aan de andere kant van de deur. "Kut, politie." Hoorden we opeens. "Ze zijn er dus." Zei ik. Bart knikte en zei:"ik ga wel, jij blijft hier. Ik wil niet dat er iets met je gebeurt." Ik knikte en Bart liep naar de voordeur. Als dit maar goed zou komen...

(Vanuit Laura)

Nu had ik dus een relatie met Drake. Ik was echt verliefd op die jongen, maar ik moest er zo aan wennen om een jongen te vertrouwen op die manier... Gelukkig begreep hij het en gaf hij me alle tijd en ruimte die ik nodig had. En nu was ik met Ron in de sportzaal, zoals elke dag. Mijn leven bestond nu eigenlijk alleen nog maar uit school en trainen. Vrienden en liefde zaten er een beetje bij in. "Swing and press." Zei Ron toen ik aan de ongelijke leggers hing. Ik was er een stuk beter in geworden. Toen ik landde zei Ron:"I'm impressed Laura." Ik lachte en zei:"yes, finally!" Ron lachte en zei:"I'm proud of you." Ik glimlachte en Ron gaf me een knuffel. "And now, floor. I think you can get the gold medal on this event at the Olympics." Zei Ron. Ik zei:"really?" Ron zei:"sure." Ik zei:"I hope so." Ron zei:"believe in yourself Laura." Ik lachte en zei:"alright then."

(Vanuit Ilse)

Die avond zat ik beduusd op de bank tegen Bart aan. De politie had Ruben opgepakt en alles was goed gekomen, maar ik was toch van slag van het hele gebeuren. En ik moest het Laura vertellen. Vertellen dat zij niet bang hoefde te zijn dat hij naar haar toe kwam, dat alles goed was, maar ik durfde het niet. Stel dat hij weer zou ontsnappen? Na een tijdje besloot ik toch Laura te bellen. Ze was heel blij en wenste me sterkte. Toen ik weer bij Bart kwam zei hij:"je hebt er last van he?" Ik knikte en ging weer tegen hem aanzitten. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en hij sloeg zijn arm om me heen. "Alles is goed gekomen schat, ik ben trots op je." Zei Bart. Hij gaf me een kus in mijn haar en ik zei:"ja..." Ik wist dat hij gelijk had, maar toch...

COMMENTS?
TIPS?