Becoming an American girl

14.

(Vanuit Laura)

Terwijl mijn ouders het nieuws van gisteravond probeerden te verwerken en een oplossing probeerden te bedenken, was ik in de sportzaal. Ik had afleiding nodig. De coach keek verbaasd op toen ik kwam lopen. "Laura?" Zei hij. Ik glimlachte en zei:"train train train." De coach glimlachte en zei:"really good Laura. I'm proud." Ik glimlachte en even later stond ik op de balk. Ik was een stuk meer ontspannen nu papa en mama van Ruben wisten, merkte ik. De coach glimlachte en zei:"a lot better than yesterday girl." Ik zei:"thank you.." "So, I need to know you better. Tell about yourself." Zei de coach. Ja, ik moest een band met hem krijgen, en voor mijn gevoel moest dat wel lukken. "I'm sixteen years old and I come from the Netherlands and ehmm I guess I become an American girl." Zei ik. De coach lachte en zei:"yes, you become an American girl. You are really good Laura, I believe in you, believe also in Yourself." Ik knikte en de coach gaf me een knuffel. Na een paar uur stond Katy ineens in de zaal. "Aha, here are you. I found out wich gym." Zei ze. Ik lachte en zei:"hey!" Ik gaf haar een knuffel en ze gaf de coach een hand. "So, let me see." Zei Katy. Ik lachte en zei:"right, here we go." Ik deed de balk opnieuw, helemaal zonder wiebels! Katy en de Ron klapten en ik voelde me voor de eerste keer echt op mijn plek in Amerika.

(Vanuit Ilse)

"Het spijt me dat ik jullie zo heb laten schrikken, maar het kon niet anders." Zei ik de volgende dag tegen de ouders van Laura. Ze hadden me gevraagd om alles te vertellen wat Laura aan mij had verteld. Dat mocht ik van Laura, dus dat deed ik. En nu zaten we aan de keukentafel. "We zijn je echt dankbaar Ilse, zonder jou waren we hier misschien wel nooit achter gekomen, of te laat." Zei de moeder van Laura. Ik zei:"ja.. Ik schrok er nogal van." De vader van Laura zei:"het is gewoon strafbaar wat die jongen heeft gedaan en nog steeds doet." Ik knikte en zei:"ja, heel erg strafbaar. Maar hij heeft gedreigd dat als Laura aangifte zou doen dat hij haar wat aan zou doen, en daarom heeft ze dat niet gedaan.." Laura's moeder keek verdrietig en zei:"ik wil er helemaal niet aan denken wat hij die nacht heeft gedaan...." Ik zag hoe verdrietig ze was. Op dat moment hoorden we:"ben thuis!" Vanuit de gang. Laura kwam de kamer binnen en zei:"hey Ilse!" Ik gaf haar een knuffel en zei:"hey meid!" "Hoe was training?" Vroeg mijn vader. "Goed." Zei Laura. Nog geen blessure?" Vroeg mijn moeder. Laura schudde haar hoofd en zei:"godzijdank, waar hadden jullie het over?" "Over gister." Zei de moeder van Laura. Laura knikte en zei:"oke.."

(Vanuit Laura)

Ik wilde er eigenlijk niet meer over praten, maar ik wist dat het moest. Ik kon niet eeuwig voor Ruben bang blijven. Hij had effect op mijn leven, nog steeds. Ook al had ik het al lang afgesloten. Na een uur ging Ilse weg en kwam mijn moeder naast me op de bank zitten. We zeiden niks en keken naar de tv. Of nou ja, we deden alsof, want ik merkte dat mama ook niet doorhad wat er precies op tv was. Maar goed. Ik hoopte maar dat dit alles snel voorbij zou zijn...

COMMENTS?
TIPS?