Becoming an American girl

16.

(Vanuit Laura)

Vandaag was de eerste dag van het wk. Ik was heel zenuwachtig, vooral omdat ik me per se wilde bewijzen tegenover de andere meiden en natuurlijk tegenover Ron, de coach. Het was gek om nu voor Amerika te turnen. Ik had de meiden van Nederland al gezien en dat was zo gek... Niet meer mijn team. Debby, Mackenzie, Kayla, Felicia en ik waren de komende dagen team USA. Vandaag was all around, dus alle toestellen. Morgen en overmorgen waren de toestellen individueel. Ik wilde me plaatsten voor vloer en balk, maar nu wilde ik eerst een medaille halen vandaag. All around. Ik had al uitgerekend wat ik moest scoren en dat moest ik kunnen, ook al was ik niet de beste in sprong en ongelijke leggers. We zouden wel zien. "You can do this Laura." Zei Mackenzie. Ik glimlachte en zei:"we're gonna do this." "Yes!" Zei Debby. We hadden als eerste onderdeel de ongelijke leggers. Ik was zoo nerveus. Ik keek naar de tribune en zag mijn ouders en broer, Katy, Jasmine en Kelly, en Ilse en Bart en de rest van de Linnets. Ze zwaaiden even en ik zwaaide terug. Eerst moest Kayla, dan Mackenzie, dan Felicia, dan Debby en ik moest als laatste. Dat bleef de hele dag zo. "Okay, We can do this girls, one of you can get the medal." Zei Ron. We knikten en toen was het de beurt aan Kayla. Ze was goed en kwam netjes terecht bij de landing. Na de rest was het de beurt aan mij. Ik was zoooo bang. "You can do this, believe in yourself." Zei Ron. Ik knikte en daar ging ik...

(Vanuit Ilse)

Ik hoopte zo dat dit goed zou gaan.. Ik wist hoe zenuwachtig Laura was en hoe hard ze hier voor gewerkt had, en ik gunde het haar echt. Het ging echt goed en ze landde godzijdank op haar voeten. "Ze is goed!" Zei ik. De moeder van Laura knikte en zei:"godzijdank. Ik ben altijd al lang blij dat ze zich niet pijn doet." Ik glimlachte en zei:"snap ik." Sprong ging ook best goed en tot nu toe stond Laura vierde. Maar nu kwamen haar onderdelen, zo noemde het zelf altijd. En dat klopte, want de balk leverde haar bijna de volle mep punten op. Ze klom omhoog naar de 2e plek en ik zag hoe blij ze was. Opeens hoorde ik iemand mijn naam roepen. Ik keek om en zag Waylon staan. "Wat doe jij dan hier?" Zei ik verbaasd. "Dat wilde ik net aan jou vragen." Zei Waylon. "Een vriendin van me doet mee, ze staat tweede." Zei ik. "Laura van Buren?" Zei Waylon. Ik knikte en Waylon zei:"mijn nichtje doet mee." Ik knikte en snapte niet waarom Waylon mij eigenlijk nog wat zei. Laat staan dat hij me zou roepen. "Ik wil geen ruzie meer." Zei Waylon opeens. Ik keek hem verbaasd aan en zei:"oh? Ik ook niet." "Vrienden?" Zei Waylon. Ik glimlachte en knikte. "Vrienden." Zei ik. Wat gestoord. Ik kwam Waylon gewoon tegen in Amerika.

(Vanuit Laura)

Ik stond nu tweede, en ik moest voor vloer de score 15.222 halen om goud te halen. Dit moest ik kunnen volgens de coach. Het was mijn beurt. De andere meiden waren al geweest. Ik moest dit doen. De andere meiden hadden geen medailles, en alle hoop was nu gevestigd op mij. "Come on Laura, you can do this." Zei Ron. Ik knikte en toen werd mijn naam geroepen. Ik mijn hart klopte in mijn keel. "Come on!" Hoorde ik de andere meiden roepen. Ik glimlachte even en toen begon de muziek. Het ging goed, heel goed. Zo goed zelfs dat Ron op me af kwam rennen en me een knuffel gaf. "I'm sure you made it." Zei hij."I hope so.." Zei ik. Het wachten op de score duurde echt heel lang. Ik was zooo nerveus. En daar was de score. 15.450. Ik kon het niet geloven. Ik rende naar Ron toe en knuffelde hem. "I'm so proud of you." Zei hij. De andere meiden gaven me een knuffel en ik won. Ik won gewoon... Toen ik even later Ilse en mijn ouders zag werd ik helemaal hyper. Ik had het gewoon geflikt.. En nu zat ik thuis. Ik was zoooo blij. Maar tussen alle felicitatie berichtjes stond 1 ander berichtje.... Ruben. Kut.

COMMENTS?
TIPS?