Becoming an American girl

18.

(Vanuit Laura)

Het was een week later en we zouden morgen voor een week naar Nederland vertrekken. Bezoek aan de familie enzo. Ruben was hier 1 dag tegelijk met mij, en dat maakte me echt bang. Vandaag was hij aangekomen, ik wist het gewoon. Mijn gevoel zei ook dat hij hier in de buurt was. Maar dat kon natuurlijk ook grote onzin zijn. De VS was super groot, hoe groot was de kans dat hij hier zat? En trouwens, hoe moest hij me vinden? Ik wist dat ik zo moest denken, maar ik kon het niet. Ik ging gewoon naar de training en deed zo goed mogelijk mijn best. Ik zat nu in het Olympische team, dus nu moest ik hoe dan ook goed zijn. Ik stond op de balk en wilde net een salto doen, toen ik mijn naam hoorde. Ik schrok me dood. Die stem, ik kende die stem. Ik keek niet om, zo kon ik ook niet zien dat hij het was. Ron liep naar de deur en zei:"we're busy, please go away." Ik hoopte dat hij weg zou gaan, maar dat deed hij niet. "Zo, jij dacht dat ik je niet zou vinden he? Laura van Buren, je kunt je best omdraaien hoor." Zei hij. Ik draaide me om en daar stond hij. Ruben. Mijn hart klopte in mijn keel, maar toch voelde ik me wat veiliger omdat de coach er was. "Who is this Laura?" Zei Ron. Hij zag dat ik bang was. "Let him go away..." Zei ik zachtjes. "Do you know him?" Zei Ron. Ik knikte en zei:"it's a long story... Please... I'm scared of him." Zei ik. Ruben lachte en zei:"Laura, je bent nog niet van me af. Echt niet. Ik weet je te vinden en dan weet je wat ik doe." Ron verstond er natuurlijk niks van, maar begon toch een beetje boos te worden. "Leave this girl alone! You've heard her." Zei hij. Ik zei:"ga weg Ruben, laat me nou alsjeblieft." "I call the police." Zei Ron. Hij wilde al weglopen maar Ruben zei:"alright, I go, I go." "Je bent nog niet van me af Laura." Zei hij. Die woorden bezorgden me kriebels. Toen Ruben weg was barste ik in snikken uit. Ik klom van de balk en Ron gaf me een knuffel. "Tell the story girl." Zei hij. Ik vertelde het hele verhaal en Ron keek me geschrokken aan. "I'm driving you to your house." Zei hij. Ik zei:"but first, let's finish the training." Ron glimlachte en zei:"alright girl."

Die avond zat ik op mijn bed. Papa was Ruben ook tegengekomen in een winkel, en hij had hem gezegd dat hij bij me uit de buurt moest blijven. En nu zaten we thuis. Hier kon me niks gebeuren, tenminste, daar ging ik vanuit. Tom zei dat hij hem zou slaan als hij aan me zou komen, wat ik dan nog best lief vond. Ja, mijn grote broer kon heel lief zijn. Ik zuchtte diep en belde Ilse. Ik vertelde haar het hele verhaal en ze schrok zich dood. Ik zei niet dat ik morgen naar Nederland kwam, dat was een verrassing. Nog 12 uur voordat we vlogen. 12 uur in de buurt van Ruben. 12 uur...

(Vanuit Ilse)

"Ik trek het gewoon niet meer!" Zei ik half huilend. Ik had sinds ik terug was in Nederland niks anders gedaan dan werken. Bart trok me naar zich toe en zei:"rustig Ils.." Ik begon nu echt te huilen en Bart zei:"het komt allemaal goed liefje... Doe nou eens rustig.." Ik zuchtte diep en snikte:"wat moet ik nou? Iedereen verwacht van alles.." "Jij moet eens rustig aan doen. Dit kan zo niet langer schat." Zei Bart. Ik wist dat hij gelijk had, maar toch. "Ik kan toch niet zomaar alles afzeggen?" Snikte ik. "Je kunt ook niet door blijven werken." Zei Bart. Ik keek hem met betraande ogen aan en Bart zei:"schatje.. Kom op." Ik zei:"oke, ik neem wel een paar dagen vrij." Bart glimlachte en zei"goed zo schat." Ik glimlachte en Bart gaf me een kus.

(Vanuit Laura)

"Wees maar niet bang liefje, wij letten op je." Zei mijn moeder toen ik in bed lag. Ik zei:"oke." Mijn moeder had medelijden met me en zei:"en morgen zijn wij weg. En als we terugkomen is hij weg." Ik knikte en zei:"ik kan niet wachten." Mijn moeder gaf me een kus en zei:"slaap lekker schat." "Slaap lekker mam." Zei ik. Toen mijn moeder weg was pakte ik mijn telefoon. Gek genoeg geen berichtje van Ruben. Wel een van Katy. Om me een goede vlucht te wensen. Ik bedankte haar en probeerde te slapen. Kom op Laura, nog maar een paar uur..

COMMENTS?
TIPS?