12.

495 12 1
                                    

(Vanuit Ilse)

"Maar Lau, dit is gewoon een bedreiging!" Zei ik geschrokken. Dit ging wel heel ver. Laura keek me bang aan en zei:"ja... Weet ik." Ik keek haar serieus aan en zei:"je moet dit echt aan je ouders vertellen." Laura keek me geschrokken aan en zei:"wat? Nee... Dat kan echt niet.. Ze weten helemaal niet wat er is gebeurd.. Als ik ze dat nu vertel vermoorden ze me omdat ik het nooit eerder heb verteld.." "Ze worden niet boos liefje... En ook al gebeurt dat wel alles word opgelost als je het ze vertelt. Je moet je er niet voor schamen." Zei ik. "Maar dat doe ik wel!" Zei Laura terwijl ze in tranen uitbarstte. Ik trok haar naar me toe en zei:"rustig meisje... Het is niet jouw schuld, hij is fout. Hij had dit nooit mogen doen." Laura snikte:"nee..." Ze werd iets rustiger en keek me aan. Ik zei:"heb je ooit iets gedaan met een jongen na die nacht?" Laura schudde haar hoofd en zei:"dat ga ik ook nooit meer doen..." Ik snapte haar gevoel, maar ze moest jongens weer leren vertrouwen, hoe moeilijk dat ook zou zijn voor haar.

(Vanuit Laura)

Ik kon dit echt niet aan mijn ouders vertellen, het kon gewoon echt niet. Alles ging door mijn hoofd toen ik voor de zoveelste keer deze training op de balk stond. Die berichtjes van Ruben en de woorden van Ilse hielden me maar bezig. Ik wist dat Ilse gelijk had, maar ik kon het niet vertellen. Oke, salto op de balk. Dit kon ik, dit moest nou ook lukken. Ik zuchtte een paar keer diep en probeerde me te concentreren. De salto ging redelijk, maar ik wiebelde wel veel. Ik zag de coach naar me kijken. Shit. Ik ging dapper door en zorgde ervoor de de afsprong zonder wiebels ging. Ik kwam goed terecht, gelukkig. "You're looking concerning. What's wrong?" Vroeg de coach. En wat moest ik nu zeggen? "Nothing, I'm just tired. I'm okay." Zei ik snel. De coach knikte en zei:"don't worry about your skills, you are really good, just believe in yourself." Ik glimlachte en knikte. De coach glimlachte en zei:"you are a special girl." Ik glimlachte en zei:"thank you." Het was al half 10 toen ik het gebouw uitkwam. Het parkje was mooi verlicht viel me nu pas op. Toen ik langs het bankje liep zag ik ineens twee mensen staan zoenen. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het Ilse en Bart waren. Ik glimlachte. Wat schattig. Ik liep verder en bedacht me hoe het zou zijn om een relatie te hebben met een jongen die wel echt om je geeft en je respecteert. Ik dacht niet dat ik dat ging meemaken, omdat ik sowieso nooit meer een jongen op die manier ging aanraken. Nee, na wat Ruben me had aangedaan nooit meer. En trouwens, turnen was mijn leven, ik had helemaal geen tijd voor een relatie. Toen ik thuis kwam zaten mijn ouders samen op de bank. "Hey liefje, hoe ging het?" Vroeg mijn moeder. Ik zei:"goed." Nu kon ik erover beginnen, maar ik durfde niet. Ik kon dit niet alleen vertellen.. "Ik ga douchen en slapen." Zei ik. Mijn ouders knikten en ik gaf ze een kus. Ik liep naar boven en keek in de spiegel. Mijn ogen stonden bezorgd, ik schrok er zelf van. Ik pakte mijn telefoon en schrok. 'Je maakt het jezelf alleen maar moeilijker Laura, er gaan erge dingen gebeuren straks..' Afzender Ruben. Shit.

COMMENTS?
TIPS?

Becoming an American girlWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu