Becoming an American girl

22.

(Vanuit Laura)

"Wat?!" Zei ik. Ik belde met Ilse en Ilse zei:"serieus, hij kwam hier dus gewoon aan de bel." Ik zei:"o mijn god. Wat goed dat jullie de politie gebeld hebben! O ik ben jullie voor altijd dankbaar." Ilse lachte en zei:"geen dank meid, gelukkig is hij opgepakt." Ik zei:"ja, gelukkig wel.." Ilse zei:"en o ja, ik heb nog een verassing voor je." Ik zei:"wat dan?" "Drie keer raden wie er morgen naar Amerika vliegen?" Zei Ilse. Ik zei:"jullie? Echt?! Yes!" Ilse lachte en zei:"zekers. Dus ik zie je weer!" Ik lachte en zei:"ja! Gezellig!" Na een half uur hingen we op en ik stond op. Tijd voor turnen. Het was in Amerika al avond, in Nederland natuurlijk nog maar ochtend. Ik maakte me klaar en liep naar beneden. Daar vertelde ik mijn ouders het hele verhaal over Ruben. "Godzijdank." Zei mijn moeder opgelucht. Ik glimlachte en zei:"ik ben zo blij.." Mijn moeder gaf me een knuffel en zei:"wij ook meisje." "Moet ik je niet brengen?" Vroeg mijn vader. Ik schudde mijn hoofd en zei:"zo ver is het niet lopen. Goede warming-up." Mijn vader knikte en zei:"als hij donker is haal ik je wel op." Ik knikte en zei:"is goed, doei!" "Doei!" Riepen mijn ouders en ik ging weg. Godzijdank was ik veilig.

(Vanuit Ilse)

"Dus, morgen vliegen we om half 11." Zei Bart. Hij kwam naast me op de bank zitten en ik zei:"vroeg." "Ja, dat waren de laatste plekken." Zei Bart. Ik knikte en zei:"nou ja, prima toch? Ik slaap in het vliegtuig wel." Bart lachte en zei:"weet ik. Je kunt vanavond ook eerder naar bed gaan." Ik zei:"ja, maar dat doe ik toch niet." Bart lachte en zei:"nee, dan val je straks weer in slaap op de bank en dan kan ik je weer naar boven tillen." "Dat doe je toch met liefde?" Vroeg ik. Bart knikte lachend en zei:"altijd." Ik begon te lachen en gaf hem een kus op zijn wang. "Oke, dan gaan we vanavond eerder naar bed, wat jij wilt." Zei ik. Bart zei:"dat gaat ons niet lukken, dan gaan we wakker blijven." Ik lachte en zei:"we kunnen het altijd proberen." Bart knikte en zei:"daar zit wat in." Ik zei:"ik heb helemaal niet geslapen vannacht door dat gedoe van gister." Bart zei:"het was ook wel heftig." "Ja, ik begrijp wel waarom Laura bang voor hem is." Zei ik. Bart zei:"ik ook, maar gelukkig is het opgelost." Ik knikte en legde mijn hoofd op zijn schouders.

(Vanuit Laura)

"You're not gonna die, I promise." Zei Ron lachend toen hij mijn bange gezicht zag. Ik zei:"If I fall, I'm dead." Ron zei:"you're not gonna fall." Ik zei:"alright than, I hope you're right." Ron lachte en zei:"I promise." Ik zuchtte diep en sprong naar de lage legger. Daar gingen we dan. De ongelijke leggers waren nog steeds niet mijn sterke punt, en dat gingen ze ook nooit worden. Ron had wel gelijk, want ik landde goed. "I told you that you're still alive." Zei Ron. Ik lachte en zei:"that's because I didn't fall." Ron zei:"you can do this, believe in yourself." Ik knikte en zei:"thanks." N de training kwam ik uitgeput thuis, maar het kon me niet schelen, want ik was van Ruben af. Het leek net alsof mijn ouders het makkelijker vonden om erover te praten nu Ruben opgepakt was. Ze vroegen me naar wat er precies was gebeurd die nacht en voor het eerst vertelde ik het complete verhaal aan mijn ouders, met details. De details die ik na die nacht wilde vergeten. Ik haalde ze op en nog een keer zag ik het voor me. Maar het was goed. Ik moest hier overheen komen. En ik was goed op weg.

COMMENTS?
TIPS?