When Right Time Comes (UNEDITED!)

Chapter 19

#Unedited!!

Chapter 19
Rain's POV
Nagising ako sa di pamilyar na na kwarto. Napahawak ako sa ulo ko nang maramdamang kumirot iyo.. Inilinga ko ang paningin ko sa paligid at napansin kong nasa ospital ako.. teka? Anong ginagawa ko dito? Pikit kong inisip kung bakit ako nandito..

"I want you to stay away from my son..for the mean time.."

"What happened?? Dad!??!"

"Im sorry baby.. You're mom have a cancer..stage 3."

Napabalingkwas ako ng bangon sa alaalang iyon.

Totoo bang lahat ng iyon?

Naramdaman kong tumulo na naman ang mga luha ko. Bumalik ang sakit na kanina lang ay naramdaman ko..

Doon biglang bumukas ang pinto at iniluwa non si Dad na ala alalay si mom..

Tuloy tuloy nang bumagsak ang mga luha ko..kasi alam kong di lang pala panaginip ang lahat..kundi totoo..

Dali dali nila akong nilapitan. Naupo si mama sa gilid ng kama ko at hinawakan ang kamay ko.. di ko siya matingnan.. di ko kaya, ni hindi ko manlang napansin na may sakit siya. Anong klase akong anak?

"Baby.."

Di pa rin ako tumitingin..

"Why? Ma bakit di mo sinabi sakin?" Umiiyak na wika ko.

Agad niyang pinunasan ang mga luha ko then she made me look at her..

"Coz i don't want you to be sad.. i don't want you to get hurt and i don't want you to worry about me." Malamlam niyang wika. Mas lalo akong napa iyak,kasi kahit nahihirapan na siya ako pa rin ang iniintindi niya.

"Pero po..pero ma nalungkot pa rin ako..nag aalala na ako ngayon..ma, nasasaktan ako.." humihikbing sabi ko. Agad niya akong niyakap.. Niyakap ko din siya ng mahigpit. "You should have told me Ma.. Dapat sinabi mo para manlang naalagaan kita.. para manlang nabantayan kita, para manlang nadamayan kita.." i sobbed.

"Sshh. Baby, it's okay." Mama. Naramdaman kong hinaplos ni dad ang ulo ko.

I shook my head. "No Ma, it wasn't..ni wala ako sa mga..panahong kailangan mo ako.. pakiramdam ko wala akong kwentang anak.." it's true, iyon ang nararamdaman ko ngayon.

Agad namang humiwalay sakin si mama at hinawakan ang magkabilang pisngi ko.. she wipe my tears away. Like me, she was crying too.

"Baby, don't say that. Di iyan totoo.. Nilihim lang ni mama ito dahil alam kong mag kakaganito ka.. Baby this past few months, you were so happy.. and I don't want to spoil that moment.. sa buong buhay ko, ngayon lang kita nakitang ganun kasaya, kaya Im sorry..dahil di ko sinabi sayo. Gusto ko kasing ienjoy mo lang ang buhay mo anak, masyado ka pang bata para problemahin ako." Wika niya.

Wala nang salitang lumabas sa bibig ko.. basta niyakap ko nalang siya. Niyakap niya ako ng mas mahigpit..

"Gagaling ka naman po diba?" Maya maya ay tanong ko.. saglit na katahimikan.. maya maya ay nagsalita si dad na nakapag palingon sakin.

"There's a posibility baby.. But we need to go to states.. mas maganda kasi ang facilities doon." Dad.

Saglit akong di nakaimik.. states?

Naramdaman kong hinawakan ni mama ang kamay ko..

"Pumayag na ako baby.. But don't worry. You don't have to come with us.. you can stay here." sabi niya, na agad nakapag pailing sakin.

"No. I'll come." I said.

"Baby--"

"Sasama ako Ma." Yeah sasama ako. Siguro nga tama sila tito xander. Di pa ito ang tamang panahon para samin ni thunder.. maraming nangyayari.. at sa mga nangyayari, di ko pwedeng basta nalang iwan ang mama. Matagal na siyang may sakit at wala ako sa tabi niya ng mga oras na yon; kaya ngayong may panahon na ko, di ko siya iiwan..not now.