When Right Time Comes (UNEDITED!)

Chapter 37.3-I Love You's

"It's not always the Damsel in Distress who needs the saving. Sometimes the Knight needs to be saved as well."
---

SPGGGG!!!
A/N:
Scene that are not suitable for 18 y/o below and for not open minded person. Itong scene na ito ay likha lamang ng magulong imagination ko. (Magulo talaga.)
  Kaya sa mga perfectionist po diyan. Skip nalang po ito oki? Kasi baka di niyo magustuhan.
Yun lang. Wala sanang violent reaction hmm?
---

#Unediteddd!!!

37.3-I Love You's

Thunder's POV

Hawak ko ang kamay niya habang nagda-drive pauwi. Tinignan ko siya sa tabi ko at nakita kong nakatulog na siya. Di ko maiwasang mapangiti pag naiisip ko na akin na talaga siya, na asawa ko na siya na wala nang makakaagaw sakanya dahil naka tali na siya sa akin.

Masaya ako. Sobra, di ko akalain na sa dami ng nangyari sa nakaraan ay nandito kami, magkasama at di na maghihiwalay.

Iniliko ko na ang sasakyan nang marating namin ang bahay. Nilingon ko siya at nakita kong tulog pa rin siya. Bumaba ako ng kotse at umikot para pagbuksan siya ng pintuan.

Binuhat ko siya at ipinasok sa loob. Mataman lang akong nakatitig sakanya. Nasa hagdan na kami papuntang kwarto ng magmulat siya ng mga mata. Nang mapansin sigurong buhat ko siya ay pumiksi siya.

"No. Malapit na tayo. Stay still." Malumanay na sabi ko.

Tinitigan lang niya ako at masuyong nginitian.

Nang marating ang kwarto ay ibinaba kona siya. Naglakad siya papasok at doon ko na binuksan ang ilaw.

Rinig ko ang pagsinghap niya. Mabilis siyang napalingon sakin na sinuklian ko ng ngiti. Inilibot niya ang paningin sa buong kwarto na punong puno ng Rose Petals.

"You like it?" I ask her. Humarap siya sakin with her eyes sparkled with joy and amazement. Ang mga katangiang iyon ang isa sa mga minahal ko sakanya. Masaya na siya sa mga bagay at effort na kaya mong gawin, kuntento na siyabsa kung ano ang mayroon siya.

Lumapit siya sakit at inilagay ang mga kamay niya sa leeg ko.

"I Love it." She answered. I smiled at hinalikan siya in a gentle way.

Napasinghap siya at ramdam kong dumiin ang pagkaka-kapit niya sa batok ko. Ramdam kong may kung ano nang nabubuhay sakin kaya tinapos ko na ang halik.

Hinihingal kami matapos ang halik. Tinitigan ko siya and I even kissed her forehead.

"I love you Wifey." I told her.

"I love you too." She said and she kissed me again. Ilang minuto rin ang itinagal noon at muli ako ang kumalas.

"Wifey. Enough. I don't think na mapipigilan ko pa ang sarili ko pag di pa tayo tumigil." Mahinang wika ko.

Napatitig siya sa akin. Di siya nagsalita. Teka galit ba siya? Naalala ba niya yung pamimilit ko sakanya noon? Magsasalita na sana ako ng marahan niyang hinaplos ang pisngi ko.

"Then, don't hold back. Asawa mo na ako T. Obligasyon kong ibigay ang pangangailangan mo bilang asawa mo.," she said.

Napailing ako. At kinuha ang mga kamay niya.

"I know. But I think you are not ready. And I won't force you again. Pinagsisisihan kong ginawa ko iyon sa iyo. I ruined your supposed to be romantic first lovemaking." I sincerely said.

Napangiti siya. Di siya galit? God. Bakit ba napakabait niya?

"I understand Hubby. Di ako galit. I know how frustrated you are that night. And France? He's married and I'm with him and his wife nung araw na bigla mo nalang akong kinaladkad." She pouted.