"I want you.. I want you back. I don't care about the past.. I won't ask you question from the past,I won't ask you why you leave , I won't ask anything Rain, just stay and please say it, just say that you won't ever leave me again."
--
#Unedited.
Chapter 30
Rain's POV
He's weird. Iyan ang sinasabi ng isip ko. Mula nung i-announce niyang ikakasal kami nagbago siya, di na siya yung thunder na mainitin yung ulo, bihira na din siyang sumimangot at di ko na nakikita ang galit sa mga mata niya pag nakatingin siya sakin.
Naguguluhan ako, anong nangyayari sakanya? Gusto kong paniwalaan lahat ng nakikita ko sakanya pero di ko magawa.. dahil paano kung palabas lang pala ang lahat? Paano na naman ako? Ayoko nang umiyak ulit.
Tok tok!
Bumukas ang pinto at pumasok si daphne na nakangiti habang may dalang mga bulaklak.
"Maam, flowers for you. Good Morning daw po." Wika nito at kinindatan ako, feeling ko namula ako.
Natawa naman ito at nagpaalam nang lumabas.
Kinuha ko ang bulaklak at inamoy. Isa pa to, mula numg araw na yon, araw araw na din niya akong pinadadalhan ng mga bulaklak at kung ano ano. At kahit ayoko, di ko mapigilang lalong mahulog sakanya. I sigh.
Paano ako makaka-moved on kung sa bawat araw siya pinapakita niya na parang mahal niya ako? Na ipinapakita niya sakin yung dating thunder na kilala ko?
Napapikit ako. Nahihirapan akong labanan ang nararamdaman ko.
Vibrate.. Kinuha ko ang phone ko ng mag vibrate ito, tinignan ko ang caller at napangiti ako.
"Dad.." naiiyak na sabi ko, I missed him and Mom so much.
"Hey, Princess." He greet.
"Dad, I missed you." Nanginig na ang boses ko.
"Hey, are you crying? Don't wala si daddy diyan para punasan ang luha ng princess niya." He said.
Mas lalo akong napa iyak.
"Dad..I really missed you and Mom.. I want to go home." Out of nowhere ay nasabi ko. Miss ko na sila, I want to see them.
"I missed you more sweetie. I want you to go home too,but not now princess..not unless after the wedding."
Yeah, napag usapan na namin iyon. Nasabi na rin niya sakin ang dahilan kung bakit siya pumayag sa kasunduang iyon.
"I know..I know." I whispered at pinahid na ang mga luha ko. "How's mom?" I ask.
He sigh. "Still in coma princess, but don't worry I'll take care of her."
"She will be okay dad, she will be. And I know that di mo siya pababayaan, just like God. We just have to believe in Him, in His faith dad."
"Yeah." He said. "I do believe in Him, just the way I do believe in your mom."
I smiled.
"I love you princess."
"I love you too Dad and Mom."
--
Pauwi na ako nang may humarang sa daraanan ko, tinignan ko ito and then I saw him, looking at me intently.
"Why?" I ask softly.
I saw worrieness in his eyes.
"You cried." He said then he touch my face. And again,I felt like crying again. "What happened?" He ask.
Mapaiwas ako ng tingin. Mas lalo akong nasasaktan pag ganyan siya, gusto kong maniwala na lahat ng ipinapakita niya ay totoo, pero natatakot akong paniwalaan iyon dahil san na naman ako pupulutin pag nagkataon?
BINABASA MO ANG
When Right Time Comes (UNEDITED!)
RomanceSYNOPSIS Nagmahal ka, pero sa maling pagkakataon at panahon. Ayaw mo siyang i give up, pero kailangan, wala kang magawa. Iniwan mo siya, then after 5 years bumalik ka, nagkita ulit kayo pero sa tuwing magtatama ang mga mata niyo ay galit at poot...
