When Right Time Comes (UNEDITED!)

Chapter 13

"You know the smallest thing can changed your life..In a blink of an eye, something happens by chance when you least expect it..sets you on a course that you never planned..into a future you never imagined..That's the journey of our lives. Our search for the light.
-TheLuckyOne.

13.

Rain's POV

ANG BILIS ng panahon, dati first year lang kami, ngayon ga-graduate na. Mabilis kasing lumipas ang mga buwan, parang dati simula palang ng klase, ngayon patapos na.

"Uy! Tulala ka naman! Wag mo na kong isipin nandito lang naman ako eh." Wika ng napaka-pamilyar na tinig na iyon.

Tinignan ko siya at nakita kong nakangisi ito.

Napangiti ako. Kahit mayabang ang isang to mahal ko talaga siya. Kung dati naiinis ako pag nagyayabang siya ngayon napapangiti nalang ako.

Naupo siya sa tabi ko at nangalumbaba. Napatitig ako sakanya.

Sa mabilis na paglipas ng panahon, di ko akalaing mabilis din akong mahuhulog sakanya.. Di ko inaakalang mamahalin ko siya nang ganito, ng halos higit pa sa buhay ko.. Di ko alam pero feeling ko malapit nang matapos ang kung ano mang meron kami..di ko alam pero natatakot ako..feeling ko mawawala siya sakin.

Hinawakan niya ang pisngi ko at may pinahid doon..nakita ko ang pag aalala sa mukha niya.

"You okay? Why are you crying? May masakit ba sayo?" Sunod sunod na tanong niya.

Napahawak ako sa pisngi ko at tama siya, may luha ngang umalpas sa mga mata ko.

"I'm okay. Don't mind me." I said then I gave him a small smile.

He hold my hand and look straight into my eyes.

"What's the problem?" He asked.

Tinitigan ko lang siya. Natatakot ako, natatakot ako kasi feeling ko malapit ka nang mawala sakin..Natatakot ako na sa sobrang pagmamahal ko sayo di ko na kayaning tumayo pag wala ka na' Gusto ko sanang sabihin sakanya pero isina-isip ko nalang. Nginitian ko siya kahit pilit lang.

I touched his handsome face.

"Don't worry about me, I'm okay, really okay." I reassured him.

Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan iyon.

"I can't help myself to worry. Di ako sanay na ganyan ka. Come on, I'm here anong problema?" He asked again, softly.

I shook my head.

"Wala nga po, ang kulit." Ako at tumawa ng pilit.

Tinitigan niya ko nang mataman. Maya maya pa he sighed.

"I know may problema kahit di mo sabihin. But remember Im here okay? Don't think too much.. And please, kung ano man ang problema sana di iyon maka-apekto sa relasyon natin.." he said, and i saw fear in his eyes. "I can't lose you wifey..i know masyado pang maaga for this pero I can't really lose you, you are my life now." he said.

Naiiyak ako sa mga sinasabi niya. Di lang pala ako ang takot, siya rin pala.

"Halika nga." i said then pinalapit siya. Tumayo naman siya at nilapitan ako. Pagkalapit niya ay niyakap ko siya, he hugged me too.

"Mahal kita. Di ko man iyon palaging nasasabi sayo, Mahal talaga kita.. To tell you, I can't afford to lose you too.. I just can't.. Parte kana ng buhay ko eh, hinayaan kitang pumasok sa buhay ko, at di ko iyon pinagsisisihan.. You teach me how to love and you give me the chance to experience how it feels to be loved.. Mahal na mahal kita, kaya natatakot ako..natatakot ako na baka matapos na ang mayroon tayo..natatakot akong maiwan..lalo na ngayong di alam kung makakatayo pa ko pag nawala ka." i told him. Nanginig ang boses ko at naramdaman kong may luhang umalpas sa mga mata ko.