ÖNSEZİ #1: KORUMA

BÖLÜM 29 - 'ŞAH-MAT'

♫Tom Odell - Heal♫

♫Hurts - Stay♫

♫Birdy - Not About Angels♫

*Müzikleri belirlediğim sırada açarsanız daha uygun olacaktır bölüme. İyi okumalar, bölüm sonunda yorum bırakmayı unutmayın :)

***

"Aşık...mı oldun?"

"Dünya'nın tekrar şahit olabileceğine emin olmadığım bir duyguyla üstelik," dedi.

"Öyle mi?" diye fısıldadım. "Bu çok güzel."

Rüzgar saçlarımı gözlerimin önüne üfürüp, onun aptal gülümsemesini görmemi engellerken, zihnimde yasa oturan düşüncelerimin fısıltısını işitiyordum. Konuşmak yerine derin bir sükuta bürünüp beni yine yalnız bıraktılar.

Gözlerinde benden herhangi bir tepki beklediği belli olan sabırsız bir bakış vardı. Derin bir nefesi içime çekip kendimi toparlamaya çalıştım. "Senin adına sevindim." Zoraki bir gülümsemeyle sırıttım. "O kız bunu biliyor mu?"

Mete'nin aşık olduğu kız... Bu olağan kavram bana neden uzak geliyordu ki? Bütün hayatım boyunca onu yanı başımda bana akıl verirken, beni kendince korumaya çalışırken hayal etmiştim. Sanırım bu hayalime ilk darbe, onun mutluluğuyla gelecekti. Ne sanıyordum sonsuza kadar yanımda kalacağını mı?

"Bu biraz karmaşık. Sanırım hala bilmiyor," dedi ölçülü bir ifadeyle.

Kaşlarımı çattım. Saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım. "Asıl haksızlığı ona ettiğinin farkındasın değil mi?" dedim gülümseyerek.

"Evet," dedi.

"Bilmeye hakkı var."

Gözlerine bakmak zordu. Orada, gri gözlerinde saklı olan okyanusun dibinde yatan çetrefilli duyguları çözebilmek, herhangi bir matematik denkleminden kat be kat daha zordu. "Belki de biliyordur," dedi gülümseyerek.

"Tanıdığım biri mi?"

Mete'nin kaşları çatıldı. Cevap vermedi. Sessizliği bir çığ gibi büyürken, zihnimde sahnelenen görüntüler içinden çıkılmaz bir hal almaya başlıyordu; bunu bozmak istedim. "Anlıyorum. Sanırım sadece sarhoş olan ben değilim," diye mırıldandım.

"Bu ne demek şimdi?"

"Şu demek; öylece aşık olduğun gerçeğini itiraf edecek kadar kontrolü kaybedecek biri değilsin çünkü. Sen duygularını ortaya sermezsin. Üstelik böyle bir duygu... Görünen o ki şarap ikimizin de uzak durması gereken bir şey."

Gözlerinde oldukça ciddi bir ifade vardı. "Bunu istediğim için sana söyledim. Nasıl ki sen o adama karşı olan beklentilerini dün gece bana itiraf ettiysen, ben de sana bunu yapıyorum. Paylaşımlar konusunda adil olmalıydım ve oldum," dedi omzunu silkerek.

Bakışlarım ona değmeden başımı tekrar gökyüzüne kaldırdım. "Anlıyorum, şimdi eşit olmalıyız. İkimiz de kalbimizi açtık. İki sırdaş gibi," dedim.

"Anladığını sanmıyorum, Duru."

"Anlamaya çalışıyorum. Mesela bunu itiraf ettiğine göre gideceksin değil mi? O yüzden bana söylüyorsun. Çünkü bir bahaneye ihtiyacın vardı," dedim.

Dolunayla bakışırken araya giren buğu, biriken gözyaşlarımın belirtisiydi. Ağlamak şu durumda yapmam gereken en son şeydi. Tek bir damla ile onunla arama mesafeler sokabilirdim. Tek bir damla beni küçük düşürebilirdi.