ÖNSEZİ #1: KORUMA

BÖLÜM 38 - 'İMKANSIZ'

Bölüm Müziği: "Shamrain - To Leave"

♥ LÜTFEN OY VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN. Büyük bir gerçek açığa çıkıyor bu bölüm ♥♥

Mete kolunu yastığın üzerine uzattı. Duru ince boynunu koluna yaslayıp yanına kıvrıldı. Birbirlerinin gözlerinin içine bakarken, dudaklarında sıcak bir tebessüm fizilendi. Dakikalar önce tutkunun ateşinde kavrulan bedenleri, yavaş yavaş gevşemiş, ikisine de bir kuş kadar hafif hissettirmişti.

Mete elini kızın omzuna koydu, onu göğsüne çekti. "Ne paha biçilemez bir an," diye mırıldandı. Gözleri tavanda gezinirken nihayet kızıl perde kayboldu.

"Harika hissediyorum. Sanki bulutların üzerindeymiş gibi..."

Yarım bir tebessüm dudaklarını ele geçirirken, "Senin yerinde bir başkası olsaydı acıdan kıvranıyor olurdu," diye mırıldandı.

Duru boynunu kaldırıp yanağına ufak, kokulu bir buse kondurdu. "Canımı yakmadın ki..." dedi gülümseyerek. Mete ciddi misin der gibi bakınca gözlerini yuvarladı. "Yani hafiften boynum yanıyor veya birazcık acıyor olabilir ama oldukça naziktin."

"Bundan zevk aldığını mı söylüyorsun?" deyip kıkırdadı.

Kız utançla gözlerini yumdu. Mete yanağına hafifçe baskı yapıp gözlerini açmasını sağlarken, "Gözlerini benden alma, Duru. Onlar bana ormanı anımsatıyor," dedi. Kızın göz bebekleri büyürken hafifçe yutkundu. "Orman yeşili gibi... Tam orta yerine kamp kurmuşum da huzurla uzanıyormuşum gibi hissettiriyor."

Duru ne demesi gerektiğini bilemediği için gözlerini kırpmadan bir süre ona baktı. Sonra parmaklarını Mete'nin çenesinin ucunda dolaştırdı. "Artık gitmeyeceksin değil mi?" diye fısıldadı.

Mete'nin yüzündeki gülümseyen ifade hafiften soldu. "Gitmem gerekiyor," derken aslında bu durumdan hiç hoşnut değildi. "Ada'yı tekrar görmek istiyorsak eğer birbirimizden bir süre uzak durmamız lazım." Gözlerinin içine baktı.

"Bana öyle bakma! Bundan hoşlanmıyorum ama mecburum Ufaklık."

Duru gözlerini sitemkar bir ifadeyle kapattı ve başını tekrar onun göğsüne dayadı. Buz gibi vücudu yanaklarındaki ısıyı azaltıp, onu hafiften üşütüyordu. "Haklısın," dedi iç çekerken. "Ama hemen gitmesen olmaz mı?"

"Hm..." Parmaklarını kızın omzundan kaydırıp kolunun üzerinde gezdirdi. "Sen uyuyana kadar kalabilirim ama daha fazlası mümkün değil."

Duru telaşla doğruldu. "Olmaz!" dedi hemen. Mete tek kaşını havaya dikip şaşkın şaşkın baktığında kendisini açıkladı. "Yani öyle olursa hayaletmişsin ve bütün bu anlar rüyaymış gibi olur," dedi. Kızın bu çocuksu masumiyeti karşısında ister istemez güldü. "Madem gideceksin, seni geçirmeme izin ver."

"Pekala," dedi dudaklarını ıslatarak. O da doğruldu ve kızın dudaklarına hafif bir buse kondurdu.

İkisi de üzerine çeki düzen verdikten sonra sessiz adımlarla aşağıya indiler. Duru, babasının salonda haber seyrettiğini duyunca rahatladı. Mete'nin elinden sımsıkı tutup kapıyı sessizce araladı.

"Kapatma ki girerken sorun çıkmasın."

Mete'nin dediğini yapıp kapıyı hafif aralık bırakacak kadar kapattı. Birlikte el ele merdivenleri inerlerken Mete elini bırakıp onu omzundan tuttu, sıkıca kendine çekip sarıldı. Duru da kolunu beline sardı. "Bu gecenin ne çok sürprizi oldu böyle," dedi keyifle mırıldanırken. "Sadece seni içine düştüğün beladan kurtarmak için gelmiştim."