Until Dawn

Hoofdstuk 7

Ashley zit nog steeds op de trap, haar knieën opgetrokken en haar armen erop leunend. "Hoi, Ash." zegt Chris. Vriendelijk steekt Ashley haar hand op en ze glimlacht. "Hoi, Chris." Josh loopt langs Chris en hij wacht totdat Chris komt. "Hoe gaat het met je?" vraagt Chris. "Goed. Alleen een beetje koud." antwoordt Ashley. "Ik zou graag even bij de openhaard gaan liggen." "Ja, dat klinkt best goed..." zegt Chris. Hij loopt naar Josh toe en samen lopen ze verder, op zoek naar een raam dat open kan en om naar binnen te gaan. "Ashley zag er wel lekker uit, hé." zegt Josh. "Ze is een laatbloeier, weet je wel. Nu zou ik die parka zo van haar lijf rukken en met haar door de sneeuw rollen." zegt hij. "Absoluut." zegt Chris stoer en hij slaat zijn armen over elkaar. In het echt heeft hij geen idee wat hij ervan moet vinden. Als hij samen met Ashley is, voelt hij zich zo'n sukkel. "Wanneer pak je haar nou eens?" vraagt Josh. "Alsof dat ooit gaat gebeuren." zegt Chris. "Kom op, man. Jullie zijn toch al bijna altijd samen." zegt Josh. "Ja, maar we zijn gewoon vrienden." zegt Chris. "Gast, kijk eens naar al deze bergen. Zie jij ergens ouders? Kun jij je een mooiere en meer perfecte situatie voorstellen voor een erotisch avontuur? Jij en Ashley, eindelijk alleen... De basis is gelegd. Je was altijd een heer. Nu maak je het af!" moedigt Josh zijn beste vriend aan. "Misschien heb je gelijk." zegt Chris en hij zucht even. "Je bent een jager. Zonder angst. Zonder mededogen. Ze ligt plat voor ze het weet." zegt Josh en hij begint verder te lopen. Chris begint te lachen en hij zegt: "Ja ja, ik snap het." Samen lopen ze verder. "Verdomme, hij is bijna leeg. Ik heb mijn GPS uit moeten zetten. Ben ik een keer buiten, waar ik het echt nodig heb..." zegt Chris. " Hou eens op over die telefoon." onderbreekt Josh hem. "Hoezo?" vraagt Chris. "Je hebt het nergens anders over." zegt Josh. "Ja, maar je kunt er van alles mee doen..." zegt Chris. "Heb je een app waarmee we het huis in komen?" vraagt Josh. "Nee." zegt Chris. "Een app om meiden mee te scoren?" vraagt Josh. "Nou, er is..." begint Chris. "Nee, man." onderbreekt Josh hem. "Die heb je gewoon niet." Aan de muur van het gebouw hangt een houder voor een bijl. Het glas is gebroken en de bijl is weg. "Nou, hoe gaan we inbreken in het huis van mijn ouders?" vraagt Josh. "Ik heb niet gezegd dat ik een plan had." zegt Chris. "Zo klonk het anders wel." zegt Josh. "Bedenk maar iets." Iets verder van de bijlhouder staat een kastje. Chris loopt naar het kastje en samen met Josh gaat hij klaarstaan om te duwen. Josh aan de linkerkant en Chris aan de rechterkant. "Kijk eens aan. Goed bedacht." zegt Josh en hij begint te trekken. Met zijn rug begint Chris tegen het kastje aan te duwen. Net zolang totdat het kastje onder een raampje staat. Chris klimt op het kastje en hij valt bijna om als hij erop staat. Beschermend steekt Josh zijn handen naar voren om zijn vriend tegen te houden als hij zou omvallen. Chris trekt het raampje open en hij klimt er doorheen. Als hij over de rand hangt steekt hij zijn hand naar voren. Hij glijdt naar voren en Chris valt met een luide bonk op de grond. Josh klimt ook op het kastje en hij kijkt naar binnen. "Niets aan de hand! Ik had beter op moeten letten tijdens klimles."zegt Chris terwijl hij de pijn in zijn rug probeert te vergeten. "Je bedoelt gymles?" vraagt Josh verbaasd. "Ja, met dat touwklimmen en zo." zegt Chris en hij komt overeind. Als hij overeind staat breekt het glas van het lampje binnen en het licht gaat uit. "Deed ik dat?" vraagt Chris terwijl hij naar het gebroken glas van het lampje kijkt. "Volgens mij niet." zegt Josh. "Hier, gebruik deze." zegt Josh terwijl hij een aansteker uit zijn zak pakt. Hij gooit de aansteker naar Chris en die vangt hem keurig op. Chris klikt de aansteker open en hij doet hem aan. "Chris, ik heb een geweldig idee." zegt Josh. "Ja?" zegt Chris vragend. "Ja, echt!" "Wat dan?" vraagt Chris terwijl hij Josh aankijkt. "Volgens mij ligt er nog deodorant in een van de badkamers. Gebruik dat eens met die aansteker." zegt Josh. " Ik snap het niet. Wat hebben we nou aan deodorant?" vraagt Chris. "Het is een spray." zegt Josh. "O, nu snap ik het!" zegt Chris. "Een vlammenwerper." zegt Josh. "Net als we altijd deden met soldaatjes." zegt Chris. "Ja, die smolten we. Gewoon de spuitbus op de aansteker richten en woesj"." zegt Josh. "Dat slot is zo ontdooid." zegt Chris. "Juist." zegt Josh en hij kijkt even naar buiten. "Doe jij dat even?" zegt Josh nadat hij weer naar Chris kijkt. "Ik ga even wat regelen, heb je zin in een speurtocht in het donker?" vraagt hij. Even kijkt Chris rond, maar dan haalt hij zijn schouders op. "Nee, maar ik doe het wel." zegt hij. "God zij met je, pelgrim." zegt Josh en hij klimt van het kastje. Chris kijkt even rond als hij iets ziet liggen bij een stapel dozen. Deze ruimte is een soort opslagruimte voor de Washingtons, dus hier staat van alles. Hij loopt naar de stapel dozen toe en hij knielt neer. Hij pakt het houten ding op en hij ziet dat het een soort mini-totem is met een bruin randje. Plots lijkt het alsof hij erin wordt gezogen en hij ziet een beeld.