Until Dawn

Hoofdstuk 33

Ondersteboven, bungelend aan een touw, hangt Emily. Op haar voorhoofd zit een schaafwond. Vuurdeeltjes vallen langs haar naar me beneden. Ze opent langzaam haar ogen en ze slaat haar hand voor haar mond als ze ziet dat ze ondersteboven hangt. "O, god! O mijn god, Matt!" roept ze en ze kijkt naar een plek waar ze veilig kan staan. "Matt!" gilt ze hysterisch. Niet ver van haar vandaan hangt een ladder horizontaal, maar Emily kan er niet bij. Ze probeert bij haar voet te komen, die vastzit aan het touw, maar ook daar kan ze niet bij door gebrek aan lenigheid. Ze gaat weer 'recht' hangen en zucht even. Ze laat zichzelf naar achter zwaaien en ze zwaait heen en weer. Opnieuw laat ze zich harder heen en weer zwaaien om bij de ladder te kunnen. Haar vingers missen de ladder en ze zwaait met haar armen naar achter. Opnieuw kan ze de ladder niet grijpen en ze zwaait nog een keer met haar armen naar achter. Als ze vlakbij de ladder is knapt het touw en Emily grijpt de ladder vast. "Oké." zucht ze en ze pakt het volgende buisje van de ladder vast. Een plateau is onder haar, maar al ze nu los zou laten zou ze ernaast vallen en Emily hoeft niet te weten wat er dan gaat gebeuren. Ze gaat nog een paar buisjes naar voren als ze van boven af een vlammende pijp naar beneden ziet vallen. Ze laat één hand los en de pijp valt op het nippertje langs haar. Emily wilt zich weer vastgrijpen aan de buis, maar haar hand glibbert weg en ze valt naar beneden. Met een bonk landt ze op het plateau en Emily blijft op haar rug liggen. Ze hapt naar adem en een zweetdruppel glijdt langs haar gezicht naar beneden. De brandende toren kraakt en hij zakt een stukje naar beneden. Verschrikt gaat Emily rechtop zitten en ze kijkt naar de toren die een stukje dichterbij is gekomen. "O god." mompelt ze en ze gaat met haar rug naar een groot open gat zitten. Het is het begin van een tunnel van de mijn. Een steen valt tussen het zakkende ijzerwerk naar beneden en het landt op de knie van Emily. Bloed vloeit uit de plek en Emily grijpt naar haar knie. Ze schuift zo snel als ze kan naar achter richting de tunnel en de toren valt naar beneden. Het plateau breekt af en een gedeelte valt mee met de toren. Emily krabbelt overeind terwijl ze haar knie vasthoudt en ze haalt opgelucht adem. Ze kijkt nog even naar de plek waar de toren viel, maar dan draait ze zich naar de gang. Ze haalt haar riem van haar broek en ze zegt: "O god. Zonde van het geld." Ze wikkelt haar riem om een houten stok en doopt hem in olie. "Als dit het maar waard is. Het stond me zo goed." zegt ze en ze steekt het stuk die in de olie zat in een vlam. "Zo. Dat is beter." zegt Emily en ze houdt beschermend haar hand voor haar gezicht om geen vuurdeeltjes in haar ogen te krijgen. Ze haalt diep adem en loopt de tunnel verder in. Kapot gebroken hout ligt her en der op de grond bij de muur. Een zwak straaltje maanlicht schijnt door een gat de tunnel in en Emily wil maar al te graag naar boven. Gekrijs klinkt door de gang en een rilling gaat over Emily haar rug. Ze wil hier weg en wel nu meteen, maar dat kan niet. Gaas verspert de weg en Emily moet rechtsaf slaan om verder te gaan. Dat doet ze ook en ze ziet een trap. Het ziet er nat en glibberig uit en Emily loopt met voorzichtige stappen nog verder naar beneden. Een nieuw gekrijs klinkt en Emily haalt diep adem. Ze slaat een scherpe bocht naar links in en ze moet nu een steil stuk omhoog lopen. Een box ligt bij de muur en er borrelt nieuwsgierigheid op bij Emily. Ze knielt neer bij de box en opent hem. Er ligt een foto van mijnwerkers in. Emily pakt hem op en bekijkt de foto. Niks bijzonders, denkt Emily teleurgesteld en ze legt de foto terug. Een paar stappen terug stond een mijnkar en daarmee kan ze een muur beneden openbreken. Emily loopt naar de mijnkar toe en ze trekt de hendel naar zich toe. Het karretje rolt over de baan naar beneden, dwars door een houten muur en hij komt met een klap stil te staan tegen een blok. Emily loopt door het gat en ze ziet een lift. Naast de lift zit een kandelaar met olie en Emily steekt hem aan. Opnieuw klinkt er gekrijs. Emily negeert het en ze stapt de lift in. Ze trekt de hendel naar beneden en de lift zou omhoog moeten gaan, maar dat doet hij niet. Emily doet de hendel omhoog en omlaag en dat herhaalt ze, maar de lift doet niks. "Shit. Hoe krijg ik hem aan de praat?" vraagt Emily zich hardop af en ze stapt uit de mijnwerkerslift. Emily loopt naar een 'gebouwtje' als er plots een grote vlam verschijnt en er weer gekrijs klinkt. Het is vlakbij en Emily voelt zich nog minder veiliger. Emily loopt snel naar een ladder, die naar boven leid, en ze zet haar voet op een trede. Ze klimt naar boven en legt de fakkel op het hout. De ladder kraakt en gaat los van het hout. Dwars door de houten planken die onder de ladder liggen valt Emily en ze glijdt gillend over de schuine rotswand nog verder naar beneden. Ze valt op de grond en ze kreunt even. Haar knie doet vreselijk veel pijn. "O god." roept ze en ze schudt de kleine steentjes uit haar haar. Ze staat op en klopt de stof en dat soort dingen van haar kleren. Ze pakt haar telefoon uit haar zak en unlocked hem. Een fel licht schijnt uit haar telefoon en een kleine stapel van mensenschedels wordt zichtbaar. Emily gilt het uit en ze kijkt zoekend om zich heen voor een weg die ervandaan leidt. Ze probeert omhoog te klimmen, maar ze glijdt terug naar beneden. "Wat goor!" roept ze en ze gaat met haar rug tegen de muur aanzitten. "Walgelijk." zegt ze en ze laat het licht over de mensenresten glijden. Ruggengraten, botten van armen, handen en benen en schedels liggen her en der verspreid. Emily staat langzaam op en ze begint te lopen door een nieuwe tunnel. Het is stikdonker en alleen haar telefoon geeft licht. Met twijfelende stappen loopt ze over de grond met haar telefoon stevig in haar hand geklemd. Een krijs klinkt en het liefst maakt Emily rechtsomkeert en probeert ze naar boven te klimmen, maar ze loopt dapper door. "Matt..?" fluistert ze. Planken versperren het gat waar Emily doorheen moet lopen. Ze beukt tegen het hout en met luid gekraak breekt deze. Ze moet een uitweg vinden en snel.