Until Dawn

Hoofdstuk 43

Met snelle stappen loopt Mike achter de wolf aan om hem bij te houden. In de verte hoort hij de vliegen nog rond zoemen bij het lichaam van de zwarte wolf. De grijze wolf gaat een hoek om en hij is niet te zien. Alleen het trippelende geluid laat merken waar hij is. Mike gaat ook de hoek om en hij ziet nog net hoe de wolf een bocht naar rechts volgt. Mike staat weer in zo'n cirkel. Zo eentje net als een verdieping boven hem. Mike loopt langs een stuk tralies, niet wetend dat aan de andere kant van de cirkel in het midden een Wendigo over een stenen muur omhoog kruipt. Mike loopt onder een trap door en stapt dan door een gat in de muur aan de linkerkant van hem. De wolf begint zachtjes te grommen tegen iets. Ongetwijfeld tegen de Wendigo die doodleuk hier rondhuppelt. Snel loopt Mike door de rommelige kamer die achter de muur zat en hij staat in een gang. De wolf begint te grommen en door de gang loopt Mike naar het beestje toe. Snel trippelt de wolf een bocht naar rechts en Mike zucht even terwijl hij zijn kameraad volgt. Op de grond zijn de schaduwen van het tralies te zien, maar ook voor een paar seconde de schaduw van een Wendigo. Het wezen krijst even en er gaat een rilling over Mike zijn rug. Mike loopt snel door de gang en hij komt opnieuw in een cirkel terecht. Bij een opening, waardoor je middenin kan staat, staat de grijze wolf naar binnen te kijken. Niet wetend van de Wendigo's in zijn buurt loopt Mike naar de wolf toe en hij kijkt in de kleine cirkel. Dan stapt hij naar binnen en niet bij hem vandaan valt er een blikje om van een blokje steen. Mike deinst geschrokken achteruit en hij richt even zijn wapen. Een rat rent piepend achter het stenen voorwerp vandaan en Mike haalt opgelucht adem. "Stomme rat." mompelt hij terwijl hij met zijn blik het beestje volgt. Zijn hart mist een paar slagen als een Wendigo krijsend voor hem op een tafel zit. De Wendigo maakt een sprong in de richting van Mike en Mike haalt zo snel als hij kan de trekker over. Een knal klinkt en de Wendigo vliegt over de tafel op de grond. "Hoe voelt dat?" zegt Mike met zijn tanden op elkaar en hij rent door de ruimte naar een trap. Zo snel als zijn voeten willen rent Mike de trap op met de wolf op zijn hielen. De Wendigo kruipt even tegen de muur omhoog, maar springt dan via een paar palen naar de trap. Met een schok staat Mike stil en hij kijkt naar de richtingen die hij op kan. Links of rechtdoor? Mike rent zo snel als hij kan naar links en hij slaat de deur achter zich dicht. Hij kijkt even naar een zwaar uitziende kluis die ernaast staat. Plots dooft de fakkel en pissig gooit Mike de opgebrande fakkel op de grond. "Verdomme!" vloekt hij en hij laat de kluis voor de deur vallen. Voorzichtig kijkt Mike door een gat dat bovenin de deur zit. Dan kijkt hij naar een uitweg, niet wetend dat de Wendigo hem heeft gespot en zijn klauwen omklemmen de randen van het gat. Mike deinst achteruit als het hoofd door het gat steekt en hij pakt zijn wapen. "Wat krijgen we nou?" vraagt hij hardop en de Wendigo leunt naar voren. Snel haalt Mike de trekker over en de Wendigo vliegt bij het raam vandaan. Struikelend rent Mike weg bij de deur en hij rent door een nieuwe deuropening terwijl hij het vreselijke gekrijs van de Wendigo moet aanhoren. Snel schuift hij de grendel voor de deur en hij stapt achteruit. De wolf kijkt hem met grote, bange ogen aan. "Brave hond. Stil maar. Het is goed." sust Mike en hij aait de wolf over zijn kop. Met geruisloze stappen loopt Mike met het wapen in de aanslag langs een tafel. Bij hem in de buurt klinkt het gekraak van een deur die opengaat en Mike krimpt ineen. "Wat was dat nou weer?" fluistert hij en hij duikt achter de tafel als er een Wendigo op een andere tafel springt. Zijn nagels omklemmen de rand van het tafelblad terwijl hij schichtig om zich heen kijkt. Mike kijkt om het randje van de zijkant van de tafel en de Wendigo kijkt in zijn richting.

Mike's hoofd zakt naar beneden en kleurt even wit terwijl al het anderen oranje is gekleurd. Als Mike niet meer beweegt kleurt zijn hoofd oranje. De Wendigo sist even en hij kijkt weer even rond. Mike's hoofd wordt weer even wit. Dit beeld komt vanuit de ogen van de Wendigo, dus Mike moet niet bewegen om niet gezien te worden. Net zoals de man met de vlammenwerper vertelde.

Mike houdt zijn adem in terwijl hij doodstil blijft zitten achter de tafel. De Wendigo kijkt weer even naar Mike zonder hem ook echt daadwerkelijk te zien en hij kijkt de andere kant op. Stilletjes zet Mike een stap naar voren en een fles rolt over de tafel naar hem toe. Mike hoort het voorwerp aankomen rollen en net voordat de fles uiteen kan spatten op de grond pakt Mike het vast. De Wendigo krijst en hij springt naar een andere tafel die iets te dicht bij Mike in de buurt staat. Snel en geruisloos loopt Mike naar een andere tafel en de Wendigo springt voor de deur waar Mike door naar binnen kwam. Snel loopt Mike naar een volgenden tafel. De wolf trippelt Mike voorbij en hij loopt een gang in. Met het geweer nog steeds in de aanslag loopt Mike achter de wolf aan. Even blijft hij staan op de hoek, maar dan draait hij zich snel naar het einde van de gang terwijl hij zijn wapen richt, maar er is niks. Tenminste, hij ziet niks. "Verdomme..." fluistert Mike en de wolf loopt hem alweer voorbij terwijl hij even snuffelt in de lucht. Een hoog, schel gekrijs klinkt en Mike kijkt even achter zich, maar daar is ook niks te zien. "Kom op dan, klootzak." zegt Mike. De wolf draait even een rondje om zijn as terwijl hij zijn staart tussen zijn benen houdt. Voor Mike ligt een gang vol met gevangeniscellen. "Waar zit je?" vraagt Mike uitdagend. De wolf kijkt naar Mike met zo'n blik van doe het nou niet. Een nieuw gekrijs klinkt en Mike richt zijn wapen voor zich, maar er komt niks vanuit het duister naar hem toe. Voorzichtig loopt Mike langs de eerste cel terwijl hij zoekend om zich heen kijkt. "Wat?" vraagt hij fronsend. Hij zet nog een paar stappen terwijl zijn hart tekeer gaat in zijn borstkas. Met zijn rug naar een cel bekijkt hij de gang. Eerst steekt er even een nagel door het tralies en de Wendigo verraad zich door luid te gaan krijsen. Mik deinst weg van de cel terwijl hij kijkt naar het wezen. Hij haalt de trekker van zijn wapen over en de Wendigo vliegt weg. Snel krabbelt hij overeind en verdwijnt in het duister van de cel. "Wanneer houdt het nou op?" vraagt Mike en de wolf kijkt medelevend naar hem. "Dit is verdomme een nachtmerrie." zegt Mike op een angstige toon en de wolf trippelt een nieuw stuk gang in. Met zijn wapen nog altijd in de aanslag begint Mike aan de tocht door het korte gedeelte. Een arm steekt door het tralies naast hem en net op tijd kan Mike wegduiken van de hebberige hand. Aan de andere kant trekt een Wendigo aan zijn tralies om vrij te komen. "Een tegelijk. Er is genoeg voor jullie allemaal." zegt Mike terwijl de aantal Wendigo's die krijsen toeneemt. Een Wendigo kruipt ongezien over de grond in zijn cel naar Mike en hij grijpt naar Mike's enkel. Zijn vingers omklemmen de enkel van Mike en hij rukt zich snel los uit de greep. "Rot op!" sist hij en hij vuurt een kogel op de Wendigo af. De Wendigo vliegt tegen de achterkant van zijn cel en Mike loopt op zijn hoede verder. "Verdomme..." mompelt hij. Hij kijkt naar het hok voor zich waarvan een gedeelte weg is, zodat als er een Wendigo inzit die gemakkelijk weg kan. Met trage stappen loopt Mike ernaartoe en een Wendigo in een cel ernaast graait met zijn hand naar Mike. Mike deinst weg en verliest daardoor zijn aandacht op de andere cel. De Wendigo die daarin zit springt naar Mike toe en de gezichten zijn een paar centimeters van elkaar verwijderd. De ketting die om de nek van de Wendigo zit en vastzit aan de muur aan de achterkant van de cel houdt het plan van de Wendigo tegen en hij wankelt naar achteren. Mike schiet en de Wendigo vliegt nu weg. Snel volgt Mike een bocht en hij wordt even duizelig door het zien van nog meer cellen. Een Wendigo laat zich via het plafond naar beneden vallen in zijn cel en hij steekt zijn arm door het tralies. Te laat ziet Mike het wezen en de hand klemt om Mike's nek en duwt de arme jongen tegen het tralies. Mike richt over zijn schouder naar de Wendigo terwijl hij los probeert te wurmen en hij schiet. De Wendigo vliegt weg en Mike is vrij. Hij wrijft over zijn nek terwijl hij even wankelend een paar stappen zet. Luid gekrijs vult de ruimte en een Wendigo springt tegen de muur. Mike snelt weg en de wolf rent voor hem uit. Als hij voor een deur staat begint hij luid te blaffen en te grommen naar de Wendigo die Mike volgt en Mike grijpt de deurknop vast. Hij beukt een aantal keer en de deur geeft even mee, maar de Wendigo is dichtbij en het wezen laat zich op de grond vallen. Hij krijst even en springt op het plafond. "Niet best." zegt Mike en hij schiet de Wendigo ervan af. Mike pakt een vat naast zich en hij geeft het een trap, zodat het over de grond rolt naar het wezen. Vanuit het duister komt een tweede Wendigo krijsend naar Mike toe en hij houdt halt bij waar de eerste Wendigo ook is. Verbaasd kijken de Wendigo's naar het rollende vat dat tot stilstand komt. Mike schiet op het vat en een enorme vlam ontstaat. Door de kracht van de knal vliegt Mike een stukje achteruit. Er klinkt gekrijs en twee wolkjes dwarrelen door de lucht. Het zijn de geesten van de Wendigo's die vrijkomen na al die jaren. Snel duwt Mike tegen de deur en hij wurmt zich tussen de smalle opening door. Snel schuift Mike de grendel voor de deur en een gevoel van veiligheid komt even. Mike loopt een gang in en daarna een trap op naar boven. Snel loopt Mike door verschillende kamers die vol liggen met spullen. Ver weg klinkt er weer gekrijs en het beetje hoop op veiligheid verdwijnt bij Mike. Door gaten in het dak dwarrelt sneeuw naar beneden samen met een koude wind. Achter Mike klinkt plots weer gekrijs en Mike draait zich met een ruk om. Via de muur kruipt een Wendigo naar hem toe. "Fuuuuck." vloekt Mike en hij begint snel te rennen terwijl hij schiet op een deur voor hem. Het slot valt naar beneden en Mike beukt tegen de deur. Snel loopt Mike erdoorheen en hij klapt de deur dicht. Snel rent hij verder en hij springt door een gat in de vloer. "Hé, buddy." zegt Mike tegen de wolf die boven staat en naar Mike kijkt. "Kom maar omlaag. Het is goed." zegt Mike. De wolf wil net springen als er gekrijs klinkt en de wolf deinst achteruit. Een Wendigo springt naar het arme beestje toe en een paar tellen later hangt het dode lichaam van de grijze wolf half over de rand. "What the fuck." zegt Mike en hij grijpt naar zijn hoofd. Hij draait zich om en springt nog een stuk naar beneden. Snel rent hij een andere trap op die naar de buitendeur leidt en hij beukt even tegen de dichte deur die niet opengaat. Achter Mike valt een Wendigo naar beneden en hij krijst. Via de muur klimt hij naar Mike toe, maar Mike is slimmer en hij haalt de trekker van zijn wapen over. De Wendigo vliegt weg, maar er komt een tweede. Mike kijkt even naar de tonnen die bij de Wendigo's in de buurt staan en hij schiet er op één. Er ontstaat een kettingreactie en een enorme kracht komt vrij. Vlammen pakken de Wendigo's vast en Mike rent snel naar buiten. De kracht is sneller en Mike vliegt het laatste gedeelte naar buiten. Opnieuw komt er krijsend een geest van een Wendigo vrij na al die jaren. Mike krabbelt overeind en rent weg terwijl er achter hem een zwart geblakerde arm uit het brandende puin komt. De vingers gaan naar elkaar alsof hij iets vastpakt terwijl Mike wegrent met al de snelheid die hij in zich heeft.