Until Dawn

Hoofdstuk 13

Zoekend kijkt Mike over de boomstam. "Jess?" vraagt Mike. Een luide en lange gil klinkt door het bos. Een gil van Jess. Mike klimt op de boomstam, maar zijn voet glijdt weg en hij zakt een stukje naar beneden. "Verdomme!" zegt hij en hij klimt verder op de boomstam. Als hij er op staat veegt hij de sneeuw van zijn kleren en hij draait zich naar de vlakte waar Jess verdween. Hij zet zijn hand op de boomstam en hij springt ervan af. Hij begint te lopen door de sneeuw en sneeuwvlokjes dwarrelen in zijn gezicht. Zijn zaklamp verlicht het pad een beetje. Het is al erg donker, omdat het namelijk al 23:22 is. "Jessica?" zegt hij terwijl hij over het bospad loopt. Zo ver kan ze niet zijn. "Kom op nou." Een soort oude tractor staat naast het pad. Planten zijn om de wielen heen gegroeid en er ligt een laagje sneeuw op. Wat niet zo gek is als het sneeuwt. "Jess?" zegt Mike terwijl hij naar de oude tractor toeloopt. "Ben je daar?" vraagt hij en hij houdt zijn hand boven de klink van de deur. Hij pakt de klink vast en hij begint te rammelen met de deur. Een schuifje aan de andere kant van de deur valt om en Mike kijkt naar binnen. Plots verschijnt er een gezicht voor het raam en Mike deinst met een schreeuw naar achter. Hij leunt met zijn armen op zijn knieën en hij haalt even diep adem. "Wow. Jezus." zegt Mike en hij komt overeind. "Ik schrok me kapot." Het masker achter het raam staat op een stokje en er zitten gaten op de plek van de ogen. Voor de rest ziet het eruit als een skelettenkop. Helemaal wit. "Wat doet dat ding hier?" vraagt Mike zich hardop af. Snel loopt Mike weg van de oude tractor. "Jess?" zegt hij en hij schijnt met zijn zaklamp om zich heen. "Waar ben je nou?" Mike volgt de bocht van het pad. "Dit is echt.." begint hij. "Niet grappig." "Ik beloof je dat ik je niet zal vermoorden." zegt Mike alsof hij tegen de ontvoerder van Jess loopt te praten. Plots springt Jess schreeuwend op het pad met een kop van een hert in haar handen. Mike deinst opnieuw met een schreeuw naar achter terwijl hij zijn rechterarm voor zijn gezicht houdt. "O mijn god." zegt Mike als hij Jess ziet. Ze begint te lachen en ze legt de kop aan de kant. "Nee." zegt Mike en hij schudt zijn hoofd. "Dat was zo goed." zegt Jess lachend terwijl ze haar mobiel pakt die tegen een boomstam aanstaat. De lens in de richting van het pad. Ze heeft alles gefilmd. "Niet... nee!" zegt Mike en je hoort een boze klank in zijn stem. "Wacht. Dit moet je zien, kijk nou." zegt Jess en ze laat de beelden zien. "Ik kijk nergens naar.. nee!" zegt Mike boos. "Mike, alsjeblieft." zegt Jess. "Heb je dat opgenomen?" vraagt Mike na het zien van de beelden. "Moet je je gezicht zien!" zegt Jess lachend. "Ik schrok, Jess. Je moet mensen niet zo laten schrikken. Ik zit midden in het bos. Dit is eng!" zegt Mike streng. "Sorry. Heb ik je laten schrikken?" zegt Jess en ze stopt een beetje met lachen, maar er is nog steeds een grote glimlach op haar gezicht te zien. "Ik... Als je dat naar iemand doorstuurt." zegt Mike. "Wat dan?" vraagt Jess uitdagend. "Dan maak ik je af." zegt Mike na even na te denken. "Ik wist niet dat je gilde als een meisje, Michael. Je leert iemand pas echt kennen als je 'm uit zijn broek laat springen van angst." zegt Jess. "Ik heb nog steeds m'n broek aan." zegt Mike met een scheve glimlach op zijn gezicht. "Echt?" vraagt Jess met een grote glimlach. "Ja. Beter je best doen dus." zegt hij. "Daag je me uit." zegt Jess uitdagend en ze loopt weg gevolgd door Mike. "Let maar eens op." zegt Jess. Vanuit totaal andere ogen wordt gekeken naar het tweetal die samen over het pad lopen. Alles is oranje behalve Jess en Mike. Die zijn wit. "Dan zal ik eens laten zien hoe angstaanjagend ik kan zijn." gaat Jess verder. Het iets dat Jess en Mike in de gaten houdt volgt het tweetal vanuit de bosjes. Een waterval komt in zicht en je hoort het water bulderen. Mike loopt een kort trappetje op en stapt de brug op, gevolgd door Jess. "Wow. Het lijkt nu wel een winterwonderland hier." zegt Jess en ze kijkt naar de waterval. "Je weet dat ik je verwen." zegt Mike terwijl hij over de brug loopt. Jess geeft antwoordt met wat gemompel. Mike loopt een kort trappetje af en hij loopt een andere trap op. Een gekrijs klinkt door de lucht. Dezelfde als de andere keer op het bospad. "Wat is dat?" vraagt Mike terwijl hij een tweede trappetje op loopt. "Schreeuwde daar iemand?" vraagt Jess. "Vast een eekhoorn of zo." zegt Mike geruststellend, maar zelf is hij niet erg zeker van zijn antwoord. "Eng hier." zegt Jess. Een takje kraakt en Mike stopt met lopen. " Sssst." zegt hij en hij houdt even zijn hand op. "Wat?" vraagt Jess en ze komt in de buurt van Mike staan. "Hoorde je dat?" vraagt Mike. Jess luistert even, maar zegt dan: "Nee." "Hallo? Is daar iemand?" schreeuwt Mike en hij maakt een sneeuwbal. Plots schiet er een hert uit de bosjes en hij springt tussen het tweetal door. "Een hert!" zegt Jess en ze grijpt naar haar hoofd. Ze lopen naar elkaar toe en ze kijken in de richting van waar hij naartoe ging. Jess laat haar armen zakken en Mike loopt verder. "Gezellig." zegt Mike. "Het is precies zoals je zei, Michael." zegt Jess. "Wat?" zegt Mike. Een oud, krakkemikkig hutje komt in zicht. "De blokhut. Geweldig!" zegt Jess, die denkt dat het hutje de blokhut is. "Ja...." zegt Mike en hij loopt naar het hutje. De deur is eruit, dus Mike kan zo doorlopen naar binnen. Binnen hangt een haak en er is een plankje met wat spulletjes erop. Mike loopt naar de plank en hij ziet een oud mijnwerkersmasker liggen. De mijnwerkers deden die op als er giftige stoffen in de mijn waren. Zo konden ze niet vergiftigd worden. Mike pakt het masker op en hij kijkt er naar. Een oud gasmasker van een mijnwerker. In het masker staat de naam van de mijnwerker: Billy Bates. Mike loopt naar buiten met het masker in zijn handen en hij ziet Jess bij het riviertje zitten die langs het huis stroomt. "Moet je dit masker zien." zegt Mike en Jess staat op terwijl ze Mike aankijkt. "Waarom?" vraagt Jess. "Vind je het niet raar?" zegt Mike en hij houdt het masker even omhoog. "Doodeng!" zegt Jess. "Echt iets voor jou." zegt Mike terwijl hij het masker voor zijn gezicht doet. "Zoenen?" "Mike! Hou op!" zegt Jess. "Je weet niet wat je mist." zegt Mike en hi gooit het masker naar een bankje die tegen het hutje aanstaat. "Wat een cool masker." zegt hij terwijl hij achter Jess aanloopt. Hij loopt Jess voorbij en hij schijnt met de zaklamp op het pad. Een hert schiet uit de bosjes en hij rent voor Mike en Jess uit over het pad. Mike en Jess deinzen naar achter, maar als het hert uit hun zicht is verdwenen lopen ze verder. Er klinkt opnieuw gekrijs door het bos en het gaat een paar seconde door. "Wat is dat?" vraagt Jess angstig. Het geluid van een hert volgt, alsof hij doodgaat. "Dat wil ik niet weten." zegt Mike die het hert gehoord heeft. Mike en Jess volgen de bocht van het pad en ze zien het hert liggen. Zijn poot en kop leunend op een boomstam. Zijn nek zit vol met afdrukken en er stroomt bloed uit. Zijn huid in zijn nek is helemaal open. Voorzichtig lopen Mike en Jess dichterbij naar het beest toe. "Afschuwelijk." zegt Jess die de wond snel inspecteert. "Die gaat het niet redden. Nikita had dit echt niet leuk gevonden." zegt Mike. "Inderdaad. Dat is echt een dierenvriend." zegt Jess en ze knikt even. Zal Mike het hert doden of geruststellen? Mike legt zijn zaklamp op de grond en hij loopt dichter naar het hert toe. "Ik zal het snel doen, makker." zegt Mike. Hij heeft de keuze gemaakt om het hert te doden. Anders lijdt hij alleen maar pijn. "O.. nee." zegt Jess. "Oké. Hoe...." zegt Mike en hij kijkt even hoe hij het gaat aanpakken. "Ik durf niet te kijken." zegt Jess en ze draait zich om, met haar rug naar het hert en Mike. Mike pakt het gewei van het hert vast en hij gaat klaar staan om te trekken. "Eh...." zegt hij en hij slikt. Dan trekt hij met een harde ruk het hoofd van de nek en er druppelt bloed in de witte laag sneeuw. "Mike, wat heb je gedaan." zegt Jess nadat ze zich naar Mike heeft toegedraaid die het hoofd laat vallen. "Wat krijgen we...? Het liet los...." zegt Mike verbaasd. Snel pakt hij de zaklamp op en ze kijken naar het onthoofde lichaam van het hert. Plots wordt het lichaam weggetrokken van de boomstam, de bosjes in, en Mike en Jess rennen schreeuwend en gillend weg.

Hey iedereen.
Wat zielig voor het hert. Maar hoe zou dat komen? En wie/wat trok het lichaam van die boomstam af. Hij heeft geen meer. Dat wel :) Positief bekeken. Wat hadden jullie gedaan bij het hert? Gedood of gerust gesteld? Ikzelf denk allebei. Eerst geruststellen en daarna doden. Dan is hij eerst gekalmeerd en daarna heeft hij geen pijn meer. Maar nog een vraagje. Wat denken jullie wie/wat dat lichaam van die boomstam heeft afgetrokken? Voor de mensen die het al weten: NIKS ZEGGEN!!! ;)

O ja. Ik heb trouwens meer dan 750 reads. Thank you so much. Op naar de 800. Maar mijn uiteindelijke doel is de 1000. Ben benieuwd.
Dit was het hoofdstuk en tot het volgende. Byeee :)