Until Dawn

Hoofdstuk 26

Vioolmuziek klinkt in de oren van Sam. Met oortjes en klassieke muziek zit ze in bad. Met haar ogen dicht beweegt ze mee met de maat van de muziek en er komen kleine golfjes in het bad. In de badkamer staan kaarsen die de kamer verlichten. Wat Sam niet weet is dat de psychopaat in de badkamer staat, naar haar te kijken. De schaduw van de luxaflex is te over zijn lichaam, doordat de maan door de kiertjes heen schijnt. Ze glimlacht door de muziek, maar nog steeds met haar ogen dicht. De psychopaat draait zich om en hij opent de deur. Met grote stappen loopt hij naar buiten en hij klapt de deur achter zich dicht. Een windvlaag komt vrij en het blaast een kaars in de buurt van Sam uit. De geur dringt Sam's neus binnen en ze opent verbaasd haar ogen. Ze doet haar oortjes uit terwijl ze naar de dichte deur kijkt en ze legt het naast haar telefoon, op de badrand. "Hallo?" vraagt ze, maar er klinkt geen antwoord. "Jongens? Wat doen jullie daar? Mij laten schrikken?" zegt ze en de laatste zin zegt ze iets zachter als de andere. "Oké." zegt ze en ze staat op vanuit het badwater. Ze gaat op de badrand zitten en draait zich naar de deur. Op de rand ligt een handdoek en die slaat ze om haar naakte, natte lichaam heen. De handdoek komt tot iets boven haar knieën en het bedekt dus de nodige delen. Voordat ze in bad ging had ze haar kleren op een stoel in de kamer gelegd. Nu ligt enkel alleen nog een paar sokken. "Toch niet mijn kleren? Wie dit gedaan heeft, krijgt geen kerstcadeautje." zegt Sam geïrriteerd terwijl ze de sokken bekijkt. "Echt niet grappig." Ze loopt naar de deur en ze opent hem terwijl ze de bovenrand van haar handdoek vasthoudt. "Chris?" roept ze en haar stem slaat over. "Josh?" Sam loopt de badkamer uit, de gang op en ze ziet een rode ballon met een witte pijl erop hangen aan de leuning. "Wat is dat?" vraagt Sam en ze loopt naar de andere kant van de gang, waar een andere deur is. Opnieuw opent ze de deur terwijl ze de bovenrand van haar handdoek vasthoudt. Dit is echt niet grappig. In de ruimte achter de deur branden een paar kaarsjes naast een grote klok. Sam loopt het kleine gangetje in terwijl ze de schilderijen aan de muur bekijkt. Plots begint de klok te slaan en Sam deinst achteruit. "Stomme klok." zegt ze boos. Ze loopt de hoek om, naar de grote trap die naar de grote woonkamer leidt. "Heel grappig dat ik rondloop in een handdoek, maar nu heb ik er genoeg van. Is het nu klaar?" zegt ze. Ook hier hangen ballonen met witte pijlen. Twijfelend volgt ze de pijl en daardoor moet ze de trap af naar de grote woonkamer. "Mag ik mijn kleren terug of moet ik de rest van het weekend in een handdoek rondlopen?" Ze kijkt naar een ballon die zijn pijl naar de keldertrap laat wijzen en als ze geen antwoord hoort zegt ze: "De handdoek dus." Ze loopt naar de kledertrap en ze kijkt naar de duisternis die zich beneden bevind. "Willen jullie me bang maken? Dat is dan gelukt." zegt Sam. De stilte geeft haar geen goed gevoel. Er moet toch iemand hier zijn? Ze loopt de twee trappen af en de planken kraken onder haar voeten. Haar aandacht wordt getrokken door een open deur. Het is de deur van de bioscoop van het huis. Op een tafeltje naast de open deur ligt een zaklamp en Sam pakt hem vast. Ze doet hem aan terwijl ze zegt: "Waar zijn jullie nou verdomme?" Ze schijnt met de zaklamp om haar heen en een lichtstraaltje schijnt door de ruimte. "Wow. Dit is vreemd." zegt ze terwijl ze de bioscoop inloopt.

Naast de trap, waar Sam net nog vanaf liep, stapt iemand naar voren. Zijn spijkerbroek is op gerold en er zitten een paar klodders aarde op.

"Hé. Kom op, jongens. Ik heb er genoeg van. Ik vind die stilte helemaal niks." zegt ze terwijl ze rond schijnt. Opeens klappen de deur dicht en met een gilletje draait Sam zich naar de dichte deuren. Hoe kan dit, denkt ze. "Hallo, Samantha." klinkt plots de stem van de psychopaat door luidsprekers en Sam draait zich naar het scherm die aan het aftellen is voor een film. "Zoek je mij? Zoeken heeft weinig zin." gaat hij verder. "Wat? Wat is dit?" vraagt Sam angstig. "Je ziet alleen wat ik je wil laten zien. En dat is heel wat." zegt de psychopaat. "Wat gebeurt hier?" vraagt Sam bang, maar toch een beetje geïrriteerd. Waarom wil hij niet antwoorden? "Open je ogen." beveelt de psychopaat. Een beeld verschijnt op het filmdoek. Het is Sam terwijl ze in bad zit. "O god." zegt Sam wanneer er tot haar doordringt dat iemand haar filmde. "Is ze niet mooi?" vraagt de psychopaat. "Wat doen jullie daar?" klinkt Sam's stem door de speakers. "Een mooi badend eendje." grapt hij. "Hoe....?" begint Sam. "Waarom....? gaat ze verder en ze kijkt met een angstige blik naar het filmscherm. "Zou ze weten wat er gaat gebeuren? Zouden dit haar laatste blije momenten zijn geweest?" vraagt de persoon die dit alles laat zien aan Sam. "Waarom... Waarom laat je me dit zien?" vraagt Sam angstig, nog steeds met haar ogen op het scherm. "Waarom kijk je?" vraagt de psychopaat. "Josh!" gilt Sam als het beeld verandert. Josh schreeuwt terwijl de cirkelzaag dichterbij komt. "Wat voel je erbij?" vraagt de psychopaat. Sam begint te gillen wanneer de cirkelzaag door Josh heengaat. Het was de manier hoe hij doodging. Doodging doordat Chris koos om Ashley te redden. "Wat heb je gedaan?" gilt ze terwijl ze stapje voor stapje naar rechts, naar de muur, loopt. "Je krijgt tien seconden." zegt de psychopaat. "Negen. Acht." "Nee. Nee. Nee. Nee." zegt Sam angstig en herhalend terwijl ze naar de deur loopt. "Zeven." "Alsjeblieft. Nee." smeekt Sam. Plots klappen de deuren open en Sam stapt snel een aantal passen naar achter. In de deuropening staat de psychopaat met een naald in zijn handen. "Sam." "Nee." zegt Sam bang. "Sam." zegt de psychopaat met een robotstem en hij beweegt met zijn nek van links naar recht. Het kraakt even en hij zet een stap naar voren. Sam kijkt even met angstige ogen naar de gek, maar dan begint ze te rennen. Ze opent een deur, aan de ander kant van de bioscoop, en ze rent de korte gang in. Snel opent ze een tweede deur en ze sluit hem weer als ze aan de andere kant staat. Ze staat in een slaapkamer en voor haar staat een bed voor een open deuropening. Ze kruipt onder het bed en ze knipt snel de zaklamp uit. De deur zwaait open en daar staat de psychopaat. Hij hijgt zwaar. Waarschijnlijk door het masker dat hij draagt. De psychopaat bukt door zijn knieën en hij kijkt onder het bed. Snel kruipt Sam er aan de andere kant eronder vandaan en ze rent verder. Ze rent door een tweede gang en dan de twee trappen af naar de kelder. Het licht knippert even, maar schijnt dan weer normaal. Terwijl ze met haar ene hand de handdoek vasthoudt houdt ze met haar andere hand de zaklamp vast. Ze kijkt even naar een stapel dozen en ze stopt met rennen. Ze schudt de gedachte voor verstoppen weg en ze rent verder. Met een mank lijkend been strompelt de psychopaat door de gang. Een deur blokkeert de weg voor Sam, maar teruggaan is zeker geen optie. "Dat meen je niet. Geen hendel?" zegt ze als ze ziet dat er geen deurklink is. "Wat nou?" zegt ze en ze beukt met volle kracht tegen de deur. De psychopaat is elf meter van haar verwijderd. Sam beukt nog een paar keer tegen de deur en de deur vliegt open. Snel doet ze hem dicht en de deur sluit voor de neus van de psychopaat. Ze doet hem op slot, maar in de deur vlakbij het slot zit een open vakje en de psychopaat steekt zijn hand door het gat en hij tast naar het slot. Sam pakt het schuifje, waarmee je het vakje kan sluiten, vast en ze zegt terwijl ze het schuifje dichttrekt: "Wegwezen!" Er klinken nog een bonk op de deur, maar dan is het stil. Ze kijkt naar de spullen die in de ruimte staat en ze ziet een dichte deur. Ze loopt ernaartoe en ze pakt de deurklink vast. De deur wil niet open en ze zet haar schouder tegen de deur. Dan beukt ze tegen de deur en deze vliegt open. Sam had niet verwacht dat hij zo snel open zou gaan en ze valt op de grond. Een lange gang strekt voor haar uit. Met snelle stappen loopt ze er doorheen en ze schijnt met de zaklamp, die ze aan had gedaan, om zich heen. Wanneer ze aan het einde is kijkt ze naar een verstopplek, maar ze vindt het toch iets fijner om verder te rennen. Ze rent de hoek om, door een andere gang. Plots stapt de psychopaat voor haar en hij grijpt haar vast. "Het spijt me." zegt hij en Sam probeert de naald weg te houden van haar. Maar de psychopaat is sterker en hij steekt de naald in haar nek. Sam kreunt even en ze stribbelt tegen, maar de vloeistof glijdt al door haar lichaam. Haar ogen vallen dicht en met de hulp van de psychopaat valt ze pijnloos op de grond.

"Was dat niet opwindend? Goed gedaan." zegt dr. Hill. Hij staat zoals altijd bij zijn raam en hij kijkt naar buiten. Zijn rode gordijnen hangen zonder scheuren of gaten aan de gordijnenrail. De muur heeft een mooi beige behang met krullende lijnen. Hij klapt één keer in zijn handen. "Je spel lijkt goed te verlopen." gaat hij verder. Hij zucht even en hij slaat zijn boekje open terwijl hij zegt: "Al dat harde werk om de oorsprong van je angst te vinden.. Je hebt het gebruikt om kwaad te doen." zegt hij en hij kijkt naar een foto van een boerderij met een vogelverschrikker. "Je overweldigende angst voor falen. Je hebt het tegen deze mensen gebruikt die je zo graag wil kwellen. Was het de moeite waard?" zegt dr. Hill en hij pakt de foto. Hij draait, met de foto op ooghoogte zodat hij de bezoeker niet kan zien, zich naar de gast en hij bekijkt de foto even goed. Wanneer hij de foto naar beneden doet staat plots de psychopaat voor hem en dr. Hill stapt even achteruit van schrik. "Wat?" zegt hij geschrokken.

De herten loeien en Matt en Emily zetten nog een stapje naar achteren. "Matt, wat ga je doen?" vraagt Emily angstig. "Blijf rustig. Het zijn maar herten. Ze zijn alleen nieuwsgierig." zegt Matt op een geruststellende toon. "Neeneenee. Ze gaan ons aanvallen." zegt Emily terwijl ze haar armen beschermend om zichzelf heen houdt geslagen. "Sssst." zegt Matt zachtjes. Hij stapt naar de kudde toe en de herten voor hem gaan aan de kant. Zo kan hij een stukje verder en er stappen nog een paar herten van zijn pad. Emily loopt angstig achter hem aan. Voetje voor voetje loopt Matt rustig tussen twee herten door. Een hert kijkt met grote ogen naar het tweetal. Matt voelt woede in zich opborrelen. Ze hadden kunnen vallen. Hij pakt de bijl steviger vast en hij kijkt naar het hert. Moet hij het doden of niet?

Hey iedereen,
Wat moet Matt doen? Het hert vermoorden of laten leven? Laat maar achter in de reactie.
Dit was het hoofdstuk en tot het volgende. :)