Until Dawn

Hoofdstuk 38

Een stevige storm waait buiten. Grote sneeuwvlokken dwarrelen mee met de wind door de lucht. Een dik pak sneeuw ligt op de grond en voetafdrukjes in het witte pak. Het is allemaal erg stil en enkel alleen de wind is te horen. Het ziet er allemaal vredig uit, alsof er niks is gebeurd. Alsof er niks kan gebeuren. Maar dat kan je enkel alleen maar dromen, want er is een hoop gebeurd op The Blackwood Mountain.

Een hoog, schel gekrijs dat door merg en been gaat klinkt vanuit het diepste van het bos. Een zwerm vogels vliegt kraaiend op, geschrokken door het plotse geluid. Met snelle stappen rent Emily door de sneeuw. Ze volgt een bocht en niet bij haar vandaan ziet ze het ski-huis. Een opgeluchte adem komt vrij en ze gaat nog wat sneller.

In de ruimte naast de schuur is Josh alweer bijgekomen van de klap en Mike houdt hem in de gaten. Een gil klinkt vlakbij en Mike hoort dat het Emily is. "Oh crap. Wat nu weer?" zucht hij en hij kijkt met samengeknepen ogen naar Josh. "Ga maar. Ik blijf hier." zegt Nikita en Mike knikt.

Met haar vuist bonst Emily zo hard als ze kan op de deur van het ski-huis. "Laat me erin. Laat me erin." roept ze. "Is dat..?" vraagt Ashley verbaasd. "Het is Em." zegt Sam en Chris snelt naar de deur terwijl hij zegt: "Laat haar vlug binnen." Ashley en Sam rennen achter hem aan en Chris grijpt de deurknop vast. Snel opent hij de deur en Emily valt naar binnen. "Doe de deur dicht. Omg. Doe de deur dicht." beveelt Emily en Sam en Ashley trekken haar naar achteren. Chris sluit de deur en Sam en Ashley helpen Emily overeind. "Gaat het?" vraagt Chris bezorgd en het tweetal nemen Emily mee naar de grote woonkamer. "Ik dacht dat ik het niet zou halen." zegt Emily. "Je schreeuwde de longen uit de lijf." zegt Chris en hij volgt de meiden. "Is alles goed?" vraagt Sam. "Je bent helemaal kapot." zegt Ashley en de meiden lopen naar een bank. "Er was iets..." zegt Emily. "Waar is Matt?" vraagt Ashley. "Kom zitten." zegt Sam. "Er is daar iets..." zegt Emily. "Zijn jullie uit elkaar gegaan?" vraagt Ashley. "Een monster!" zegt Emily en ze gaat zitten op de bank. Sam gaat links naast haar zitten en Ashley knielt rechts naast haar neer. "Wat?" vraagt Chris verbaasd en hij kijkt Emily aan. "Gaat het wel?" gaat hij verder. "Niets aan de hand. Ik moet alleen rustig worden. Het bewoog zo snel.." ratelt Emily. "Wat?" vraagt Chris. "Ik moest wegkomen.." zegt Emily. "Van wat?" vraagt Sam. "Er was iets, wat het ook was." zegt Emily en ze kijkt van Ashley -die nu ook op de bank is gaan zitten- naar Sam. "Em, rustig maar. Josh hield ons voor de gek. Maar.." begint Sam. "Je luistert niet naar me." zegt Emily lichtelijk geïrriteerd. "Wacht, Em. Waar is Matt? Is-ie in orde?" vraagt Chris. "Ik wil niet over die schoft praten." zegt Emily terwijl ze opstaat en ze loopt naar de openhaard. "Oh." zegt Chris kortaf en hij draait naar Emily. "Hij liet me achter. Hij liet me in de steek toen ik aan die toren hing en bijna doodging." gaat ze boos verder. "Welke toren?" vraagt Sam. "Toen viel ik in die verschrikkelijke mijnschacht en hij was weg." gaat ze ongestoord verder terwijl ze terugloopt naar de bank. "Wowowow. Mijnschacht?" vraagt Chris niet begrijpend. Emily ploft neer tussen de twee bezorgde meiden. "Ik liep beneden rond in de mijn. Het was donker. Ik vond een stapel en daar lag Beth's hoofd op." zegt Emily terwijl ze de vraag van Chris negeert. "Wat zeg je nou?" vraagt hij verbaasd. "Ik vond Beth's hoofd." herhaalt ze. "O god." zegt Ashley en ze trekt haar knieën op. "What the fuck." zegt Chris geschokt door het nieuws. "Meen je dat nou?" vraagt Sam en Emily kijkt haar aan. "Ja, dat meen ik. Luister. In de toren was een zender. We konden iemand bereiken, maar toen viel de toren om." zegt Emily. Mike rent de kamer in en hij gaat voor de bank staan, zodat de meiden hem zien. Emily staat op en ze loopt naar Mike toe. "Em, het is je gelukt." zegt Mike terwijl hij Emily een knuffel geeft. "O, Mike..." zegt Emily en ze laat haar ex-vriendje los. "Nog maar net." zegt Chris. "Waar is Matt?" vraagt Mike en hij kijkt naar Chris. "Daar proberen we achter te komen.." zegt Ashley en Mike kijkt naar haar. "Dan is er nog dat monster dat achter haar aan zat.." zegt Chris en Mike kijkt weer naar hem. "Ze is helemaal in de war." zegt Mike terwijl hij naar Emily kijkt. "Emily? Hé, Em?" gaat hij verder en Emily knikt. Dan wordt er plots gebonsd op een deur in de buurt van de groep. De deur is niet zichtbaar vanaf de bank en de plek eromheen. Met een ruk draaien Mike en Chris naar de deur. "Wie kan dat zijn?" vraagt Mike. "Josh? Nikita?" fluistert Ashley en Emily kijkt naar haar. "Jess?" vraagt Chris en Mike zucht. "Niet Jess." zegt hij. "Sorry, man... Maar wie dan wel?" zegt Chris. Ashley en Sam komen naast Emily staan met hun blik richting de deur. "Geen idee. We moeten gaan kijken." fluistert Mike. Chris tikt met zijn vinger tegen Mike zijn schouder. "Ik ga mee." zegt hij. "Oké." zegt Mike kortaf en de jongens lopen naar de deur. Een schim is te zien en Chris slikt even. Mike gaat een paar stappen van de deur af staan en hij richt zijn wapen erop. Voorzichtig zet hij een stap naar voren en Chris komt naast hem staan. "Oké. Ik ga de deur openen. Sta je klaar?" zegt Chris en Mike knikt, maar Chris blijft staan. "Klaar?" vraagt hij. Mike knikt, maar weer blijft Chris staan. "Doe het nou maar. Waarschijnlijk is hij al weg." zegt Mike geïrriteerd en hij laat zijn wapen zakken. Als Chris verschrikt opkijkt richt hij zijn wapen weer. "Of zal ik het pistool nemen?" vraagt Chris. "Nee, dat lijkt me niet. Jij de deur, ik het wapen." spreekt Mike tegen. Chris zucht en hij loopt naar de deur. Hij pakt de deurknop en leunt even tegen de deur. Dan draait hij de knop om en hij opent een stukje de deur. Plots wordt de deur helemaal opengetrapt en door de kracht valt Chris op de grond. De man die Emily hielp stapt naar binnen met een vlammenwerper in zijn handen. Het litteken over zijn linkeroog is duidelijk te zien in het maanlicht. "Geen stap verder." zegt Mike en hij stapt een klein stukje naar achteren. "Blijf staan." zegt Mike als de man naar voren stapt. De man pakt het wapen en draait een halve slag met zijn hand, zodat Mike wel los moet laten. Hij wrijft even over zijn hand en samen met Chris loopt Mike naar achteren. "Oké, laten we rustig blijven, ouwe." zegt Mike en hij steekt zijn handen een stukje de lucht in. De man slaat de deur dicht en hij komt iets dichter bij de jongens. "Kalm aan, iedereen. Ga maar even daar staan. Kom op! Dan vertel ik waar ik voor kwam." zegt hij en hij wijst naar de grote woonkamer. Mike en Chris lopen er met snelle stappen naartoe terwijl ze de man in de gaten houden. Sam, Ashley en Emily deinzen achteruit ,richting de bank, als ze man zien en Mike en Chris komen erbij staan. "Ik kom jullie vertellen wat er hier speelt, nu jullie terug zijn op de berg. Jullie hadden nooit terug moeten komen. Snap ik ook niet na wat er vorig jaar is gebeurd." zegt de man terwijl hij zak met spullen naast de openhaard neerzet. "Bedoel je met Hannah en Beth?" vraagt Ashley en Sam, die op de bank is gaan zitten, kijkt naar haar. "Ja, hoe weet jij ervan als je er niet bij betrokken was?" vraagt Chris en Emily gaat zitten terwijl ze Ashley met zich meetrekt. Chris, die ook op de bank was gaan zitten, kijkt naar Mike die als enige nog staat. "Of verantwoordelijk was?" vraagt Sam. "Wacht nou even. Ik vind het maar niks dat jullie op mijn berg komen." zegt de man terwijl hij zich naar de groep draait. "Jouw berg? Daar zullen de Washingtons vast van opkijken." zegt Mike en hij zet zijn handen uitdagend in zijn zij. De man begint zacht te lachen alsof wat Mike zei grappig was. Een gat ,waar ooit zijn tand zat, wordt zichtbaar. "Deze berg is inderdaad niet van mij. Maar ook niet van de Washingtons. Deze berg is van de Wendigo." zegt de man en hij loopt even heen en weer met nog steeds de vlammenwerper in zijn handen. "Wie?" fluistert Chris. "Wat bedoelt hij?" fluistert Sam. "Wat the hell is een Wendigo?" vraagt Mike. "Laat hem uitpraten." zegt Sam. "Alsof we een keuze hebben." zegt Mike zuchtend en hij slaat zijn armen over elkaar. "Ik vertel het maar één keer. Het maakt mij niet uit of jullie het geloven." zegt de man. "Ik wil dat jullie mijn redenen weten. Dan heb ik mijn hart gelucht." gaat hij verder en hij loopt iets verder naar de groep toe. "Ik zei het toch! Hij is hartstikke schuldig. Aan wat dan ook." zegt Mike. "Hou je kop, Mike." fluistert Sam en de man draait zich om. "Er rust een vloek op deze bergen. Als er kannibalisme plaatsvindt in deze bossen, wordt de geest van de Wendigo ontketend." vertelt de man. "O crap." mompelt Mike en hij denkt terug aan een paar dingen.