Until Dawn

Hoofdstuk 31

"Misschien is het een waarschuwing." zegt Chris en hij kijkt even naar Ashley. "Ik denk dat iemand dit heeft neergezet om ons te stangen." gaat hij verder. "Nee, het is de geest. Hij wil ons vertellen dat de maniak Hannah en Beth heeft vermoord." zegt Ashley en haar stem klinkt bij de laatste paar woorden angstiger. "Die hufter probeert ons gek te maken." zegt Chris en hij kijkt naar de pop die hem moet voorstellen. "Waarom zou hij dit allemaal zo neerzetten, Chris?" vraagt Ashley en ze tikt even denkend met haar vinger tegen haar kin. "Hij wil duidelijk maken dat hij ook achter ons aangaat." zegt Chris. Het hoofd van de pop die op Hannah lijkt beweegt naar rechts en haar eerst nog gesloten ogen gaan open. Ashley gilt en ze schiet overeind, net zoals Chris. Het dak van het poppenhuis gaat krakend open en er liggen garen, een lap stof en een zalmroze boekje. Ashley pakt het boekje en ze bekijkt het. "Het is Hannah's dagboek." zegt Ashley en ze slaat hem open.

Het mag eindelijk van mama! De uitnodiging zijn verstuurt. Het feest komt er! Nu moeten we wachten. Ik HAAT wachten. :( Ash, Matt en Sam hebben al gezegd dat ze komen. Nog niks van Mike gehoord....:(

Ashley slikt even. Ze slaat de bladzijde om en begint weer te lezen.

OMG. Mike komt ook. Hij heeft Josh vanmiddag gebeld. :)

Op de bladzijde staat een smiley, een ballon en een hartje met een pijl erdoorheen. Onderaan staat Mike geschreven met een hartje op de I. Op de bladzijde ernaast zijn allemaal schetsen van een vlinder. Het zijn schetsen voor Hannah's tatoeage. Ashley slaat de bladzijde om en ze slikt opnieuw. Toen was Hannah er nog. Nu is ze verdwenen.

Woohoo! Morgen feesten. Iedereen hier samen op de berg. Wordt zo geweldig. Haardvuur en jacuzzi. En omg Mike. <3 Ik ben zo blij dat ik bij hem kan zijn! Ik moet me niet zo laten gaan, maar ik kan er niets aan doen. Dat wil ik ook niet. :)

"Iedereen hier samen op de berg. Wordt zo geweldig. Ik ben zo blij dat ik bij hem kan zijn. Ik kan dit niet lezen. Het is zo triest, Chris." zegt Ashley. Ze slaat het boekje dicht en legt hem terug op zijn plek. Ergens gaat een deur krakend openen en mist glijdt over de grond. "Wat was dat?" vraagt Ashley. "Het kwam daarvandaan." zegt Chris en hij kijkt om zich heen. Chris begint te lopen naar de plek waar het schilderij was gevallen en Ashley een deur open probeerde te krijgen. Met twijfelende stappen loopt Ashley achter hem aan. Ashley loopt langs Chris en ze duwt tegen een dichte deur. Deze zwaait open en een ruimte met kleine raampjes en dozen verschijnt. Ashley haalt opgelucht adem en ze laat haar hand zakken. Ashley stapt naar binnen. Plots komt er een blauwe, beetje wittige, vrouw omhoog. Ze krijst en haar witte ogen kijken in die van Ashley. Er zit bloed rondom haar mond en haar tanden zijn te zien. Een grote snee is op haar voorhoofd te zien. Dan valt ze terug en ze verdwijnt. Chris rent de kamer in en de deur klapt achter hem dicht. "Verdomme!" zegt Chris en er klinkt gebonk op de deur. Ashley slaat haar hand voor haar mond om hem vervolgens weer weg te halen. "Oh. Oh. Chris!" schreeuwt ze en ze rammelt aan de deurknop. Ze slaat en bonkt op de deur en hij zwaait open. Voor haar staat Chris. Ongedeerd en met een rustige blik. "Niets." zegt hij. "Maar je zag het wel, Chris. Echt." zegt Ashley en ze loopt naar binnen. "Ik zag wel iets." zegt Chris en hij schijnt rond. "Maar waar is het gebleven." gaat hij verder. Hij begint te lopen en Ashley loopt achter hem aan. Ze staat stil voor een kast en pakt een poppenhoofdje op. "Net als je denkt dat het niet enger kan worden..." zegt Ashley en er lopen allemaal kakkerlakjes uit de ogen van het poppenhoofdje. Ashley laat het hoofd vallen en ze stapt naar achter. "Wat een nachtmerrie." zegt Chris. Chris loopt de hoek om en Ashley stapt achter hem aan. Een bonk klinkt en er valt gruis uit het plafond. "Wat was dat?" vraagt Ashley en ze veegt gruis uit haar gezicht. Ze lopen door een deur, een hoek om naar links en er staan nog meer dozen en een paspop. "Hier is nog een hele ruimte." zegt Chris terwijl hij in een andere deuropening gaat staan. "Het is gigantisch." "Chris.. Ik weet niet of ik verder wil." zegt Ashley en Chris loopt een trap af. Lichtelijk geïrriteerd loopt Ashley achter hem aan. Ze komen in een oud uitziende gang. Het behang komt los van de muur en er liggen stukken plafond op de grond. Er zitten gaten in het plafond en er schijnt een beetje licht doorheen. "Waar zijn we in vredesnaam?" vraagt Ashley. "Dit kan toch niet waar zijn?" zegt Chris terwijl het tweetal door de gang loopt. "Wist jij dat dit hier was?" vraagt Ashley en ze schijnt rond met haar zaklamp. "Dit? Dit lijkt wel een ander hotel. Ik had hier geen idee van." zegt Chris. Ze lopen een hoek om naar links en Ashley kijkt even naar het gescheurde behang. Chris staat stil en hij draait zich naar Ashley toe. Ashley komt voor hem staan en ze sluit haar ogen. "Ik kan dit niet meer aan." zegt ze en ze opent haar ogen. "Ik kan ook niet veel meer hebben." zegt Chris en hij glimlacht even. "Ik wilde alleen maar vorig jaar vergeten." zegt Ashley. "Eerlijk gezegd weet ik niet waar Hannah mee bezig was." zegt Chris. "Je weet hoe het is als je verliefd bent op iemand." zegt Ashley en ze kijkt Chris aan. Ze bijt even op haar lip en haalt diep adem. "Dus je zegt dat we een kwetsbare vriendin in een moeilijke positie hebben geplaatst, waardoor ze wegrende en we haar nooit meer zagen?" vraagt Chris. "Zou jij dan niet zijn weggerend? Wie wil er nu voor gek staan?" vraagt Ashley. Een kort lachje rolt over Chris zijn lippen en hij glimlacht. "Ik word nooit voor gek gezet." zegt Chris. "Voor zover je weet." zegt Ashley. Chris fronst zijn wenkbrauwen. "Wat?" vraagt hij verbaasd. "Chris.. We lieten haar voor gek staan. Voor al haar vrienden en de jongen die ze leuk vond. Ik kan me niets ergers voorstellen." zegt Ashley. Chris knikt even en begint dan weer te lopen. Met een zachte zucht loopt Ashley achter hem aan. De gang is gebarricadeerd door stoelen en tafels en Ashley en Chris moeten wel door een deur naar links om verder te gaan. Maar Ashley ziet is liggen bij de stoelen en ze bukt. Het is een armbandje. "O nee." zegt ze. "Wat is dat?" vraagt Chris. "Sam's armband. Ze doet hem nooit af." zegt Ashley en ze stopt de armband in haar broekzak. "We moeten haar vinden." zegt Chris vastbesloten. "En snel." zegt Ashley.