Until Dawn

Hoofdstuk 45

Ashley's gedachte draaien op volle toeren om het stukje tekst te lezen. Terwijl ze op haar lip bijt gaat ze de boekenkast met herinneringen van deze avond af. Een beeld van Josh die naast haar hangt verschijnt en Ashley schud het beeld weg. Ze wil niet aan die angst denken die ze toen had. Een ander plaatje van de seance verschijnt. Praatte Beth echt tegen hun? Of verschoof Chris of Josh de driehoek. Een beangstigend gevoel dat haar vertelt dat Beth echt tegen hun sprak kruipt Ashley's hoofd in. Meteen schudt ze het gevoel en de gedachte weg en ze concentreert zich op het stuk tekst. Opeens verschijnt de tekst in Ashley haar hoofd. Een stuk tekst uit het boek van de man met de vlammenwerper.

De Wendigo is een menselijke mutant. Hij weet hoe hij op de mens moet jagen en kan zijn prooi perfect nadoen. Je moet scherp en gedisciplineerd blijven.

Ik moet niet naar de stem, denkt Ashley. Ik moet Mike geloven. Jess is dood. Er zit een Wendigo haar geluiden na te doen. "Hallo?" vraagt Ashley voor de zekerheid. Er klinkt geen antwoord. Als het Jess was is ze nu dood of zoekt ze een weg naar me toe, denkt Ashley. Ze gaat op de rand van het pad zitten en ze laat zichzelf een stukje naar beneden vallen. "Uh. Gosh." mompelt Ashley als ze neerkomt en ze gaat recht overeind staan. Ze schijnt met het licht van de zaklamp op het pad voor haar en ze begint te lopen. Als ze ongeveer tien stappen heeft gelopen komen Sam, Emily, Chris en Nikita naar haar toe. "Wat ben ik blij iemand te zien." zegt Ashley. "Gelukkig ben je veilig." zegt Sam. Ze kijkt even naar Nikita en Chris. "Ga maar. Ik loop wel op Chris tempo mee." zegt Nikita. Sam geeft een kort knikje en loopt samen met Ashley en Emily verder. Als ze door een opening lopen wordt de ruimte hoger en een grote rotswand verspert de weg. "Kijk!" zegt Ashley en ze wijst naar boven. "Mooi." zegt Sam sarcastisch en ze zet haar handen in haar zij. "De ladder is kapot. Het lukt ons nooit om daarboven te komen!" zegt Ashley. "Ik denk van wel. Het is net een rotsmuur." zegt Sam. Chris fronst zijn wenkbrauwen even terwijl hij naar de versperring kijkt. Sam loopt naar de muur en ze zegt: "Ik ga verder. Jullie moeten terug naar het huis. Ik moet Mike zien te vinden." "Succes!" zeggen Ashley en Nikita in koor en de groep keert zonder Sam terug de tunnel in.

Op een andere plek in de mijn draait een waterrat rond terwijl hij water meeneemt in zijn bakjes. Een grote waterplas ligt voor het rat. Puntige stenen steken uit het plafond naar beneden.

Op een plek waar maanlicht door een gat schijnt valt Josh naar beneden en hij blijft doodstil liggen op de grond.

Sam wrijft even haar handen warm en ze pakt de eerste stenen van de muur vast. Ook zet ze haar voet op een steen en ze pakt andere stenen vast met haar handen. Ze zakt even door haar knieën en springt een stuk omhoog. Snel pakt ze een uitstekende stang vast en ze bungelt zachtjes heen en weer. Ze zet haar voet op een steen onder haar en ze duwt zichzelf een stuk omhoog. Ze gaat hangen aan een richel en schuift snel naar links. Ze springt weer en pakt een houten plateau vast. De ruimte erop is erg klein, maar als Sam erop zou staan zou het wel passen. Ze legt haar been op het plateau en ze wil zichzelf erop krijgen, maar het hout bij haar been breekt en Sam's handen pakken het hout dat er nog is stevig vast om niet naar beneden te vallen. "Ik moet naar boven." zegt Sam vastbesloten. Ze klimt nog een stukje omhoog. Bijna is ze boven. Bijna. "Kom op..." spreekt Sam haarzelf streng toe. Ze pakt een steen boven haar vast en trekt zichzelf omhoog. Dan springt ze en ze pakt de rand van de rotswand vast. Snel trekt ze haarzelf op de rand en ze zucht even diep. "Ik heb je. Ik heb je verslagen." zegt ze en ze loopt weg van de rand. Bij een andere rand laat ze zichzelf een stukje naar beneden vallen en met een plof komt ze neer op de grond. Ze begint weer te lopen als er plots een harde bonk klinkt en stof en steen valt naar beneden. Het is niet heel veel en Sam loopt snel door. Als Sam een bocht volgt klinkt er gekrijs. "Hallo?" vraagt ze. Snel loopt ze door en als ze in een smalle gang komt die naar links gaat vliegt opeens de geest van een Wendigo haar voorbij. Sam haalt opgelucht adem en ze kijkt naar de deur die voor haar bevind. Ze probeert om hem te openen, maar het lukt niet. Met beide handen pakt ze de schep die ernaast staat en het gedeelte waar aarde op kan steekt ze tussen de deur en het hout eromheen. Met al haar kracht duwt ze tegen de schep en de deur vliegt open. Snel stapt Sam erdoorheen en achter haar valt de deur weer dicht. Een boos gevoel bekruipt haar als ze nog een deur ziet. Tot haar grote verbazing vliegt deze open en Mike rent erdoorheen. "Verdomme. Blijf daar!" beveelt Mike. Hij wil de deur dicht doen, maar een Wendigo die in vuur staat heeft andere ideeën. De deur klapt open en Mike valt op de grond. De Wendigo springt boven op hem. "Mike! Hé vetzak, hier ben ik." roept Sam en ze geeft de Wendigo een klap met de schep. Hij komt overeind om Sam te pakken, maar Sam gaat met de schep door zijn nek en het hoofd valt van de romp. Het slappe lichaam van de Wendigo valt op de grond en Mike sluit snel de deur. Met een snelle beweging steekt Mike zijn wapen in de deurhendel, zodat de deur niet meer open kan voor het geval dat er nog meer Wendigo's komen. Krijsend komt de geest van de Wendigo vrij en Mike haalt opgelucht adem. Het wezen is dood. "Gaat het?" vraagt hij bezorgd. "Definieer 'oke'" zegt Sam. "Dat je nog leeft, om te beginnen." zegt Mike terwijl hij naar adem hapt. "Ja. Leven is fijn!" zegt Sam en ze glimlacht even. "Wat kom je hier eigenlijk doen?" vraagt Mike en hij gaat voor Sam staan. "Ik wilde je waarschuwen voor de Wendigo's." antwoordt Sam. "Niet meer nodig." denkt Mike terwijl hij terugdenkt aan al die gevangeniscellen. "We gaan beneden kijken waar die klootzak woont." zegt Mike en ze beginnen te lopen terwijl Sam de schep meeneemt.